| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0036,001,แล้ว ไปสู่ที่พักกลางคืน นั่งพิจารณาความสิ้นและความเสื่อมอยู่ จึง | |
| 39,0036,002,กล่าวคาถาว่า :- | |
| 39,0036,003,<B>[ ๒๗ ] อนิจฺจา วต สงฺขารา</B> สังขารทั้งหลายไม่เที่ยวหนอ | |
| 39,0036,004,<B>อุปฺปาทวยธมฺมิโน</B> มีความเกิดขึ้น และเสื่อมสิ้นไป | |
| 39,0036,005,เป็นธรรมดา | |
| 39,0036,006,<B>อุปฺปชฺชิตฺวา นิรุชฺฌนฺติ</B> เกิดขึ้นแล้วย่อมดับไป | |
| 39,0036,007,<B>เตสํ วูปสโม สุโข.</B> ความเข้าไปสงบแห่งสังขารเหล่า | |
| 39,0036,008,นั้น เป็นสุข. | |
| 39,0036,009,๕. เรื่องสัญชัย | |
| 39,0036,010,<B>มีเรื่องเล่าว่า</B> สมเด็จพระบรมศาสดาของเราทั้งหลายนี้ ในที่สุด | |
| 39,0036,011,๔ อสงไขยแสนกัป ได้เสวยพระชาติเป็นสุเมธกุมาร ในสกุลพราหมณ์ | |
| 39,0036,012,ในอมรวดีนคร ได้เรียนศิลปวิทยาจบหลักสูตรในสมัยนั้น เมื่อมารดา | |
| 39,0036,013,บิดาถึงแก่ความตาย ก็จำหน่ายทรัพย์นับได้หลายโกฏิออกบวชเป็ฯฤษี- | |
| 39,0036,014,ชีไพร อยู่ในหิมวันตประเทศ เพียรทำฌานและอภิญญาให้เกิดขึ้นได้ | |
| 39,0036,015,แล้วมาโดยอากาศ พบคนกำลังถางทางในระหว่างอมรวดีนครกับวัด | |
| 39,0036,016,สุทัศน์ อุทิศเป็นทางสำหรับสมเด็จพระทีปังกรทศพล จะได้เสด็จโคจร | |
| 39,0036,017,ไปมา แม้ส่วนตนก็จองเอาที่แห่งหนึ่ง เมื่อทางนั้นยังไม่ทันแล้วเสร็จ | |
| 39,0036,018,ได้นอนทอดตนให้เป็นสะพาน เพื่อสมเด็จพระศาสดาเจ้านั้น ผู้เสด็จ | |
| 39,0036,019, | |
| 39,0036,020,๒๗. ธมฺ. ๑/๖๕ | |