| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0035,001,<B>ตํ เม อกฺขาหิ ปุจฺฉิโต.</B> ท่านอันข้าพเจ้าถามแล้ว ขอได้ | |
| 39,0035,002,โปรดบอกเหตุที่โลกเกิดมืดมนนั้น | |
| 39,0035,003,แก่ข้าพเจ้า. | |
| 39,0035,004,๔. เรื่องจุลกาลมหากาล | |
| 39,0035,005,<B>มีเรื่องเล่าว่า</B> ยังมีกุฎุมพี ๓ คนพี่น้อง คนพี่ชื่อมหากาล คน | |
| 39,0035,006,กลางชื่อมัชฌิมกาล คนน้องชื่อจุลกาล เป็นพ่อค้าทั้ง ๓ คน มหากาล | |
| 39,0035,007,กับจุลกาล เที่ยวหาซื้อสินค้าบรรทุกมาด้วยเกวียน ๕๐๐ เล่ม บรรจุ | |
| 39,0035,008,ไว้ที่บ้าน มัชฌิมกาลเป็นคนจำหน่ายอยู่ที่บ้าน ต่างหาเลี้ยงกันอยู่ด้วย | |
| 39,0035,009,อุบายออย่างนี้ ภายหลังมหากาลไปฟังเทศน์ที่วัดพระเชตวัน ซึ่งสมเด็จ | |
| 39,0035,010,พระบรมศาสดาทรงยกอนุปุพพีกถาข้นแสดง เขาก็พอใจเบื่อหน่ายใน | |
| 39,0035,011,ฆราวาสวิสัย แล้วออกบวช จำเนียรกาลล่วงมา เธอได้อุปสมบทแล้ว | |
| 39,0035,012,คิดจะบำเพ็ญวิปัสสนาธุระให้เต็มที่ แล้วเรียนโสสานิกธุดงค์ตลอดถึง | |
| 39,0035,013,พระอรหันต์ ในเวลาสงัด ท่านไปปลงซากอสุภอยู่ที่ป่าช้าเสมอเป็น | |
| 39,0035,014,นิตยกาล วันหนึ่งนางสัปเหร่อมาแจ้งข่าวว่า มีเด็กรุ่งสาวคนหนึ่งตาย | |
| 39,0035,015,รูปร่างสะสวยยิ่งนัก ท่านก็ไปดู ครั้นแล้วสั่งว่า เมื่อจดไฟ จงบอก | |
| 39,0035,016,ข้าพเจ้าด้วย เมื่อได้เวลาก็ประดังไฟเข้าไป แล้วไปแจ้งข่าวให้ท่านทราบ | |
| 39,0035,017,ท่านก็ไปดู คราวนี้เห็นไฟลวงกระดำกระด่าง เหมือนแม่โคด่าง มือเท้า | |
| 39,0035,018,งอหงิก หนังถลอก ไม่เป็นที่ตั้งแห่งความยินดี จึงคิดว่า เมื่อก่อนรูป | |
| 39,0035,019,นี้สะสวย ใครเห็นก็รัก บัดนี้สิถึงความสิ้นความเสื่อมโดยครู่เดียว ดังนี้ | |