| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0034,001,นารทดาบสเป็นผู้มีอานุภาพมาก ระลึกชาติได้ ๘๐ กัป คือใน | |
| 39,0034,002,อดีตกาล ๔๐ กัป ในอนาคตกาล ๔๐ กัป เพราะเหตุนั้น จึงสามารถ | |
| 39,0034,003,จะตรวจดูได้ว่า คำแช่งจะถูกใครหนอแล เมื่อทราบแน่ว่า ถูกอาจารย์ | |
| 39,0034,004,อาศัยความเอ็นดูในอาจารย์นั้น จึงห้ามไม่ให้พระอาทิตย์ขึ้น ด้วยกำลัง | |
| 39,0034,005,อิทธิฤทธิ์ของตน ชาวพระนครเมื่อไม่เห็นแสงอรุณขึ้น จนผิดเวลา จึง | |
| 39,0034,006,พากันไปอออยู่ที่พระทวารพระราชวัง หนาว ๆ ร้อน ๆ ไปตาม ๆ กัน | |
| 39,0034,007,คร่ำครวญร้องทุกข์แก่พระราชาว่า ขอเดชะ เมื่อพระองค์ขึ้นครองราช- | |
| 39,0034,008,สมบัติ เกิดวิบัติ อรุณก็ไม่ขึ้น ขอพระองค์จงทรงให้อรุณขึ้นเพื่อ | |
| 39,0034,009,ข้าพระพุทธเจ้าทั้งหลายเถิด ท้าวเธอก็ทรงตรวจดูกายกรรมเป็นต้นของ | |
| 39,0034,010,พระองค์ ไม่ทรงเห็นสิ่งไรซึ่งจะไม่สมควร จึงทรงดำริว่า จะเป็นเหตุ | |
| 39,0034,011,ไรหนอ ? ชักให้สงสัยไปว่า คงมีพวกบรรพชิตผู้มีฤทธิ์วิวาทกัน แล้ว | |
| 39,0034,012,ได้ตรัสถามพวกราชบริพารว่า ในนครนี้ มีพวกบรรพชิตมาอยู่บ้างหรือ ? | |
| 39,0034,013,เขาทูลว่าเมื่อเย็นวานนี้ มีมาอาศัยอยู่ที่โรงช่างหม้อ พระพุทธเจ้าข้า ! | |
| 39,0034,014,ขณะนั้น ท้าวเธอก็รับเสด็จไป มีพวกราชบริพารถือคบเพลิงนำเสด็จ | |
| 39,0034,015,ครั้นถึงแล้ว ก็ทรงนมัสการนารทดาบส ประทับนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้าง | |
| 39,0034,016,หนึ่ง ตรัสถามเป็นคาถาว่า :- | |
| 39,0034,017,<B>[ ๒๖ ] กมฺมนฺตา นปฺปวตฺตนฺติ</B> ข้าแต่ผู้เป็นเจ้านารทะ ! การงาน | |
| 39,0034,018,<B>ชมฺพูทีปสฺส นารท</B> ทั้งหลาย ของชาวชมพูทวีป เป็น | |
| 39,0034,019,ไปไม่ได้อยู่ | |
| 39,0034,020,<B>เกน โลโก ตโม ภูโต</B> โลกเกิดมืดมนไปเพราะเหตุอะไร ? | |
| 39,0034,021, | |
| 39,0034,022,๒๖. ธมฺ. ๑/๓๙ | |