| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0026,001,ดูหมิ่นบุญว่ามีประมาณน้อยจะไม่ให้ผล ส่วนพราหมณ์นั้นไม่เคยมีใจฝักใฝ่ | |
| 39,0026,002,ในการบุญมากก็ดี น้อยก็ดี เมื่อได้ฟังประพฤติเหตุดังนั้นแล้ว ชวนให้ | |
| 39,0026,003,พิศวงอัศจรรย์เป็นอย่างยิ่ง มีสรีรกายเต็มเปี่ยมไปด้วยปีติ เขาเมื่อจะแสดง | |
| 39,0026,004,ปีตินั้น ได้กล่าวเป็นคาถาว่า :- | |
| 39,0026,005,<B>[ ๒๑ ] อจฺฉริยํ วต อพฺภุตํ</B> น่าอัศจรรย์หนอ น่าประหลาดหนอ | |
| 39,0026,006,<B>อฺชลิกมฺมสฺส อยมีทิโส</B> วิบากของอัญชลีกรรมนี้ เป็นได้ | |
| 39,0026,007,<B>วิปาโก</B> ถึงเช่นนี้ | |
| 39,0026,008,<B>อหํปิ มุทิตมโน ปสนฺนจิตฺโต</B> แม้ข้าพเจ้ามีใจเบิกบาน มีจิต | |
| 39,0026,009,เลื่อมใสแล้ว | |
| 39,0026,010,<B>อชฺเชว พุทฺธํ สรณํ วชามิ.</B> ถึงพระพุทธเจ้าว่าเป็นที่พึ่งที่ระลึก | |
| 39,0026,011,ในวันนี้แหละ. | |
| 39,0026,012,อทินนปุพพกพราหมณ์ ได้ฟังคำเทพบุตรกล่าวแล้ว ก็รู้สึกมีปีติ | |
| 39,0026,013,ยินดี เห็นเป็นการอัศจรรย์ เป็นการแปลกประหลาด ที่ได้ทำกรรม | |
| 39,0026,014,เพียงแต่นึกน้อมเคารพทำอัญชลีกรรมแด่สมเด็จพระบรมศาสดา และมีจิต | |
| 39,0026,015,เลื่อมใส รื่นเริงบันเทิงใจ ถึงพระพุทธเจ้าว่าเป็นที่พึ่งที่ระลึก ด้วยเดชะ | |
| 39,0026,016,แห่งกุศลนั้น ส่งผลให้ได้ถึงอย่างนี้ มีเกิดในเทวโลก เช่นมัฏฐ- | |
| 39,0026,017,กุณฑลีเทพบุตรเป็นต้น. | |
| 39,0026,018,แท้จิรง อันว่าศรัทธาและปสาทะ ชื่อว่าเป็นต้นทุน สำหรับส่งตน | |
| 39,0026,019,ให้ถึงแดนอันเกษม ทั้งในส่วนโลกีย์และโลกุดร การที่จะทำอะไรลงไป | |
| 39,0026,020,เพื่อหากำไรคือความสุข ต้องหาอะไรเป็นหลักเป็นราว พอจะยึดไว้ | |
| 39,0026,021,เป็นหลัก กำลังใจจะได้กล้าขึ้น แม้เถาไม้ที่เลื้อยเลเพลาดพาด ดูก็ | |
| 39,0026,022, | |
| 39,0026,023,๒๑. ธมฺ. ๑/๓๐ | |