| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0022,001,พราหมณ์ได้สดับคำนั้นแล้ว กลับได้สติไม่อวดดีเล็งเห็นว่า ตนเอง | |
| 39,0022,002,เขลากว่า เพราะอยากได้ของที่ไม่มี มาณพคนนี้พูดถูกต้องกว่าเรา จึงได้ | |
| 39,0022,003,กล่าวไป เพื่อแสดงความที่ตนเขลากว่าว่า :- | |
| 39,0022,004,<B>[ ๑๕ ] สจฺจํ โข วเทสิ มาณว </B> พ่อมาณพ ! ท่านพูดถูกทีเดียว | |
| 39,0022,005,<B>อหเมว กนฺนทตํ พาลฺยตโร</B> บรรดาเราทั้ง ๒ คนซึ่งคร่ำครวญ | |
| 39,0022,006,อยู่ ข้าพเจ้าเองเป็นคนเขลากว่า | |
| 39,0022,007,<B>จนฺทํ วิย ทารโก รุทํ</B> ข้าพเจ้าร้องไห้อยากได้บุตรที่ตาย | |
| 39,0022,008,<B>ปุตฺตํ กาลกตาภิปตฺถยํ.</B> แล้วคืนมา ก็เท่ากับเด็กร้องไห้ | |
| 39,0022,009,อยากจะได้พระจันทร์ฉะนั้น. | |
| 39,0022,010,อทินนปุพพกพราหมณ์ เมื่อได้ฟังคำเทพบุตรพูดเปรียบเปรยแล้ว | |
| 39,0022,011,กลับได้สติ แล้วก็เป็นผู้หายโศก ไม่ต้องเที่ยวร้องไห้ร่ำรี้ร่ำไร เหมือน | |
| 39,0022,012,อย่างก่อน ปรารถนาจะชมเชยสรรเสริญเทพบุตร จึงได้กล่าวคาถา | |
| 39,0022,013,เหล่านี้ว่า :- | |
| 39,0022,014,<B>[ ๑๖ ] อาทิตฺตํ วต มํ สนฺตํ</B> ผู้ใดรดข้าพเจ้า ซึ่งเป็นผู้ร้อน | |
| 39,0022,015,<B>ฆตสิตฺตํว ปาวกํ </B> เหมือนบุคคลดับไฟ ที่ราดน้ำมัน | |
| 39,0022,016,<B>วารินา วิย โอสิฺจํ</B> เนย ด้วยน้ำ ยังความกระวน | |
| 39,0022,017,<B>สพฺพํ นิพฺพาปเย ทรํ</B> กระวายทั้งปวงให้ดับ | |
| 39,0022,018,<B>อพฺพุหิ วต เม สลฺลํ</B> ผู้ใดถอนลูกศรคือความโศก อัน | |
| 39,0022,019,<B>โสกํ หทยนิสฺสิตํ</B> อาศัยหทัยของข้าพเจ้าหนอ บรร- | |
| 39,0022,020,<B>โย เม โสกปเรตสฺส</B> เทาความโศกถึงบุตรของข้าพเจ้า | |
| 39,0022,021,<B>ปุตฺตโสกํ อปานุทิ</B> ผู้มีแต่ความโศกเป็นเบื้องหน้า | |
| 39,0022,022, | |
| 39,0022,023,๑๕. ธมฺ. ๑/๒๘ ๑๖. ธมฺ. ๑/๒๘ | |