| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0012,001,นายปาลิตะได้ยินคำรำพันของพระเถระแล้ว ก็ชักให้มีความสังเวช | |
| 39,0012,002,สลดจิต คิดเห็นโทษของตัวว่า เรากระทำกรรมหนักเป็นไปโดยด่วน | |
| 39,0012,003,ไม่สมควรเลยหนอ ดังนี้ แล้วเสียอกเสียใจ กอดแขนร้องไห้วิ่งเข้าราวป่า | |
| 39,0012,004,ไป ได้หลีกหลบหน้าไปโดยประการนั้นแล้ว. | |
| 39,0012,005,อันความผิดของเธอ หากเป็นไปในครั้งนี้นั้น เป็นไปด้วยความ | |
| 39,0012,006,ผลุนผลัน ไม่ทันพิจารณาโดยแยบคาย เป็นวิสัยแห่งทุรชนคนชั่วชาติ | |
| 39,0012,007,เหตุนั้น ท่านจึงสอนให้รู้สึก แล้วไม่ควรเพลิดเพลินโดยส่วนเดียวว่า | |
| 39,0012,008,"<B>"" นนฺทิ ทุกฺขสฺส มลํ ""</B> แปลโดยพยัญชนะว่า <B>"" ความเพลิดเพลินเป็น" | |
| 39,0012,009,"มูลแห่งทุกข์ ""</B> โดยความว่า <B>""รักสนุกทุกข์สนัด ""</B> อาศัยเหตุเช่นนี้" | |
| 39,0012,010,ไม่ว่าการใด ๆ ท่านจึงสอนให้พิจารณาเสียก่อนได้เป็นการดี สมด้วย | |
| 39,0012,011,"บาลีว่า <B>"" นิสมฺม การณํ เสยฺโย ""</B> ใคร่ครวญก่อนแล้วจึงทำดีกว่า" | |
| 39,0012,012,"<B>"" กตสฺส นตฺถิ ปฏิการํ ""</B> เพราะสิ่งทีทำแล้วจะทำคืนไม่ได้ ในเรื่องนี้" | |
| 39,0012,013,นายปาลิตะทำชั่วแล้ว ก็ทำคืนไม่ได้ แม้จะพูดประจับพระเถระสักเท่าไร ๆ | |
| 39,0012,014,ท่านก็ไม่ยอมคบหา เลยเสียใจวิ่งเข้าป่าไป ทิ้งพระเถระไว้กลางดง. | |
| 39,0012,015,ด้วยเดชะของพระเถระ ในขณะนั้น บัณฑุกัมพลศิลาอาสน์ ( ที่ | |
| 39,0012,016,ท่านพรรณนาว่าแผ่นศิลาที่ประทับมีสีดุจผ้ากัมพลเหลือง ) ของท้าวสักก- | |
| 39,0012,017,เทวราช ยาว ๖๐ โยชน์ กว้าง ๕๐ โยชน์ หนา ๑๕ โยชน์ มีสีดุจ | |
| 39,0012,018,ดอกชัยพฤกษ์ มีปกติยุบลงในเวลาประทับ และฟูขึ้นในเวลาเสด็จขึ้น | |
| 39,0012,019,แสดงอาการร้อนแล้ว ( ที่เรียกว่าพระอินทร์ร้อนอาสน์ ) ท้าวสักกเทวราช | |
| 39,0012,020,จึงได้มีเทวดำริว่า ใครหนแล ใคร่จะยังเราให้เคลื่อนจากสถาน ดังนี้ | |