| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 37,0028,001,จับแล้ว ภิตฺติอาทีสุ าเนสุ ในที่ ท. มีฝาเป็นต้น ตฺวา รู้แล้ว | |
| 37,0028,002,โอโลกนภาวํ ซึ่งความเป็นคืออันแลดู อตฺตโน ซึ่งตน อโนโลเกนฺโต | |
| 37,0028,003,วิย จ เป็นผู้เพียงดังว่าไม่แลดูอยู่ด้วย อฺาวิหิตโก วิย จ เป็นผู้ | |
| 37,0028,004,เพียงดังว่ามีใจอันส่งไปแล้วในที่อื่นด้วย นิทฺทายนฺโต วิย จ เป็นผู้ | |
| 37,0028,005,เพียงดังว่าประพฤติหลับอยู่ด้วย หุตฺวา เป็น สลฺลกฺเขตฺวา กำหนด | |
| 37,0028,006,แล้ว ปมาทํ ซึ่งความประมาท มนุสฺสานํ แห่งมนุษย์ ท. อนุปติตฺวา | |
| 37,0028,007,โผลงแล้ว ( มนุสฺเสสุ ) ครั้นเมื่อมนุษย์ ท. สุสุ อิติ วทนฺเตสุเอว | |
| 37,0028,008,กล่าวอยู่ว่า สุสุ ดังนี้นั่นเทียว คเหติวา คาบเอาแล้ว มุขปูรํ วตฺถุํ | |
| 37,0028,009,ซึ่งวัตถุอันยังปากให้เต็ม ภาชนโต จากภาชนะ ปลายติ ย่อมบินหนีไป | |
| 37,0028,010,ยถา ฉันใด อหิริกปุคฺคโลปิ แม้ อ. บุคคลผู้ไม่มีความละอาย ปวิสิตฺวา | |
| 37,0028,011,เข้าไปแล้ว คามํ สู่บ้าน สทฺธึ พร้อม ภิกฺขูหิ ด้วยภิกษุ ท. ววฏฺเปติ | |
| 37,0028,012,กำหนดอยู่ ยาคุภตฺตฏฺานาทีนิ านานิ ซึ่งที่ ท. มีที่แห่งข้าวยาคูและ | |
| 37,0028,013,ภัตเป็นต้น ภิกฺขู อ. ภิกษุ ท. จริตฺวา เที่ยวไปแล้ว ปิณฺฑาย เพื่อ | |
| 37,0028,014,บิณฑบาต ตตฺถ คาเม ในบ้านนั้น อาทาย ถือเอาแล้ว ยาปนมตฺตํ | |
| 37,0028,015,อาหารํ ซึ่งอาหารอันสักว่าเป็นเครื่องยังอัตภาพให้เป็นไป คนฺตฺวา | |
| 37,0028,016,ไปแล้ว อาสนสาลํ สู่ศาลาอันเป็นที่นั่ง ปจฺจเวกฺขนฺตา พิจารณาอยู่ | |
| 37,0028,017,ปิวิตฺวา ดื่มแล้ว ยาคุํ ซึ่งข้าวยาคู มนสิกโรนฺตา กระทำไว้ในใจอยู่ | |
| 37,0028,018,กมฺมฏฺานํ ซึ่งกรรมฐาน สชฺฌายนฺติ สาธยายอยู่ สมฺมชฺชนฺติ กวาด | |
| 37,0028,019,อยู่ อาสนสาลํ ซึ่งศาลาอันเป็นที่นั่ง ปน ส่วนว่า อยํ อหิริกปุคฺคโล | |
| 37,0028,020,อ. บุคคลผู้ไม่มีความละอายนี้ อกตฺวา ไม่กระทำแล้ว กิฺจิ ซึ่งอะไร ๆ | |
| 37,0028,021,คามาภิมุโข ว เป็นผู้มีหน้าเฉพาะต่อบ้านเทียว โหติ ย่อมเป็น โส | |