| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 36,0040,001,ย่อมเป็น ปน อนึ่ง โย ภิกฺขุ อ. ภิกฺขุใด อจฺจารทฺธวิปสฺสโก ผู้มี | |
| 36,0040,002,วิปัสสนาอันปรารภยิ่งแล้ว ปตฺถยมาโน ปรารถนาอยู่ ปฏิเวธํ ซึ่งการ | |
| 36,0040,003,แทงตลอดว่า (อหํ) อ. เรา (ปฏิวิชฺฌิสฺสามิ) จักแทงตลอด อชฺช | |
| 36,0040,004,ในวันนี้ (อหํ) อ. เรา (ปฏิวิชฺฌิสฺสามิ) จักแทงตลอด อชฺชเอว | |
| 36,0040,005,ในวันนี้นั่นเทียว อิติ ดังนี้ วิจรติ ประพฤติอยู่ อตฺตโน กิจฺจํเอว | |
| 36,0040,006,อ. กิจของตนนั้นเทียว เตน ภิกฺขุนา อันภิกษุนั้น อุปชฺฌายาทิวตฺตานิปิ | |
| 36,0040,007,ยังแม้วัตรมีวัตรเพื่ออุปัชฌาย์เป็นต้น ท. หาเปตฺวา ให้เสื่อมแล้ว กาตพฺพํ | |
| 36,0040,008,พึงกระทำ หิ ก็ (ภิกฺขุ) อ. ภิกษุ อภิญฺาย รู้ยิ่งแล้ว อตฺตทตฺถํ | |
| 36,0040,009,ซึ่งประโยชน์ของตน เอวรูปํ อันมีรูปอย่างนี้ คือว่า สลฺลกฺเขตฺวา | |
| 36,0040,010,กำหนดแล้วว่า อยํ ธมฺโม อ. ธรรมนี้ อตฺโถ เป็นประโยชน์ อตฺตโน | |
| 36,0040,011,ของตน เม ของเรา (โหติ) ย่อมเป็น อิติ ดังนี้ อุยฺตุตฺตปฺปยุตฺโต | |
| 36,0040,012,พึงเป็นผู้ขวนขวายแล้วและประกอบแล้ว อตฺเว ในประโยชน์ สเก | |
| 36,0040,013,อันเป็นของตน ตสฺมึ นั้น ภเวยฺย พึงเป็น อิติ ดังนี้ ตสฺสา คาถาย | |
| 36,0040,014,แห่งพระคาถานั้น (ปณฺฑิเตน) อันบัณฑิต (เวทิตพฺโพ) พึงทราบ ฯ | |