|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
36,0005,001,อ. ตน ปิโย นาม ชื่อว่าเป็นที่รัก โหติ ย่อมเป็น น หามิได้ (โส
|
|
36,0005,002,อตฺตรกฺขกชโน) อ. ชนผู้รักษาซึ่งตนนั้น กโรติ ย่อมกระทำ นํ
|
|
36,0005,003,อตฺตานํ ซึ่งตนนั้น อปายปรายนํเอว ให้เป็นสภาพมีอบายเป็นที่ไปใน
|
|
36,0005,004,เบื้องหน้านั่นเทียว
|
|
36,0005,005,ปน ก็ สเจ ถ้าว่า (อตฺตรกฺขกขโน) อ. ชนผู้รักษาซึ่งตน
|
|
36,0005,006,ปพฺพชิโต เป็นบรรพชิต (หุตฺวา) เป็น กโรนฺโต กระทำอยู่ สชฺฌยํ
|
|
36,0005,007,ซึ่งการสาธยาย ธาเรนฺโต ทรงจำอยู่ วาเจนฺโต บอกอยู่ กโรนฺโต
|
|
36,0005,008,กระทำอยู่ วตฺตปฺปฏิวตฺตํ ซึ่งวัตรและวัตรอันสมควร ปมวเย ใน
|
|
36,0005,009,วัยที่หนึ่ง อาปชฺชติ ชื่อว่าย่อมถึงทั่ว ปมาทํ ซึ่งความประมาทไซร้
|
|
36,0005,010,สมณธมฺโม อ. สมณธรรม (เตน อตฺตรกฺขกปพฺพชิเตน) อันบรรพชิต
|
|
36,0005,011,ผู้รักษาซึ่งตนนั้น อปฺปมตฺเตน เป็นผู้ไม่ประมาทแล้ว (หุตฺวา) เป็น
|
|
36,0005,012,กาตพฺโพ พึงกระทำ มชฺฌิมวเย ในวัยอันมีในท่ามกลาง ฯ ปน อนึ่ง
|
|
36,0005,013,สเจ ถ้าว่า (อตฺตรกฺขกปพฺพชิโต) อ. บรรพชิตผู้รักษาซึ่งตน ปุจฺฉนฺโต
|
|
36,0005,014,ถามอยู่ อฏฺกถาวินิจฺฉยํ จ ซึ่งอรรถกถาและวินิจฉัยด้วย การณํ จ ซึ่ง
|
|
36,0005,015,เหตุด้วย อุคฺคหิตปริยตฺติยา แห่งปริยัติอันอันตนเรียนเอาแล้ว ปมวเย
|
|
36,0005,016,ในวัยที่หนึ่ง อาปชฺชติ ชื่อว่าย่อมถึงทั่ว ปมาทํ ซึ่งความประมาท
|
|
36,0005,017,่มชฺฌิมวเย ในวัยอันมีในท่ามกลางไซร้ สมณธมฺโม อ. สมณธรรม
|
|
36,0005,018,(เตน อตฺตรกฺขกปพฺพชิเตน) อันบรรพชิตผู้รักษาซึ่งตนนั้น อปฺปมตฺ-
|
|
36,0005,019,เตน เป็นผู้ไม่ประมาทแล้ว (หุตฺวา) เป็น กาตพฺโพ พึงกระทำ
|
|
36,0005,020,ปจฺฉิมวเย ในวัยอันมีในเบื้องหลัง ฯ อตฺตา อ. ตน เตน อตฺต-
|
|
36,0005,021,รกฺขกปพฺพชิเตน ปฏิชคฺคิโต ว เป็นสภาพอันบรรพชิต ผู้รักษาซึ่งตนนั้น
|
|
|