| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 35,0032,001,ตสฺสา โคธาย ของเหี้ยนั้น วิสฺสชฺเชสุํ ปล่อยแล้ว ( วจเนน ) | |
| 35,0032,002,ด้วยคำว่า ตฺวํ อ. เจ้า คจฺฉาหิ จงไป สุเขน ตามสบายเถิด | |
| 35,0032,003,อิติ ดังนี้ ฯ เต ทารกา อ. เด็ก ท. เหล่านั้น น ปจฺจึสุ อันไฟ | |
| 35,0032,004,ไม่ไหม้แล้ว นิรเย ในนรก ตาว ก่อน โคธาย ( อตฺตนา ) | |
| 35,0032,005,อมาริตตฺตา เพราะความที่แห่งเหี้ยเป็นสัตว์อันตนไม่ให้ตายแล้ว ฯ | |
| 35,0032,006,ปน แต่ว่า เต สตฺต ชนา อ. ชน ท. ๗ เหล่านั้น หุตฺวา เป็น | |
| 35,0032,007,เอกโต โดยความเป็นอันเดียวกัน ฉินฺนภตฺตา เป็นผู้มีภัตรอันขาด | |
| 35,0032,008,แล้ว ทิวสานิ สิ้นวัน ท. สตฺต ๗ สตฺต ๗ อตฺตภาเวสุ ใน | |
| 35,0032,009,อันภาพ ท. จุทฺทสสุ ๑๔ อเหสุํ ได้เป็นแล้ว ฯ ภิกฺขเว ดูก่อน | |
| 35,0032,010,ภิกษุ ท. ตํ กมฺมํ อ. กรรมนั้น ตุมฺเหหิ อันเธอ ท. โคปาลเกหิ | |
| 35,0032,011,เป็นผู้เลี้ยงซึ่งโค สตฺตหิ ๗ หุตฺวา เป็น กตํ กระทำแล้ว ตทา | |
| 35,0032,012,ในกาลนั้น อิติ ดังนี้ ฯ สตฺถา อ. พระศาสดา พฺยากาสิ ทรง | |
| 35,0032,013,กระทำแจ้งแล้ว ปฺหํ ซึ่งปัญหา เตหิ ภิกฺขูหิ ปุฏฺปุฏฺํ อัน | |
| 35,0032,014,อันภิกษุ ท. เหล่านั้น ทูลถามแล้วและทูลถามแล้ว เอวํ ด้วยประการ | |
| 35,0032,015,ฉะนี้ ฯ | |