| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 34,0036,001,"การแสดงศิลปะของเรา เปล่า (ประโยชน์) แล้วหนอ."" " | |
| 34,0036,002,พระศาสดา ทรงทราบความคิดของเขา จึงตรัสเรียกพระ | |
| 34,0036,003,"มหาโมคคัลลานะมาแล้ว ตรัสว่า ""โมคคัลลานะ เธอจงไป, พูด" | |
| 34,0036,004,"กะบุตรเศรษฐีว่า 'นัยว่า ท่าน<SUP>๑</SUP>จงแสดงศิลปะ."" พระเถระ ไป" | |
| 34,0036,005,ยืนอยู่ ณ ภายใต้ไม้แป้นนั่นแล เรียกบุตรเศรษฐีมาแล้ว กล่าวคาถา | |
| 34,0036,006,นี้ว่า:- | |
| 34,0036,007,"<B>""เชิญเถิด อุคคเสน บุตรคนฟ้อน ผู้มีกำลัง " | |
| 34,0036,008,"มาก เชิญท่านดูเถิด, เชิญท่านทำความยินดี" | |
| 34,0036,009,"แก่บริษัทเถิด, เชิญท่านทำให้มหาชนร่าเริงเถิด.""</B>" | |
| 34,0036,010,"เขาได้ยินถ้อยคำของพระเถระแล้ว เป็นผู้มีใจยินดี หวังว่า ""พระ-" | |
| 34,0036,011,"ศาสดามีพระประสงค์จะดูศิลปะของเรา"" จึงยืนบนปลายไม้แป้นแล้ว" | |
| 34,0036,012,กล่าวคาถานี้ว่า :- | |
| 34,0036,013,"<B>""เชิญเถิด ท่านโมคคัลลานะ ผู้มีปัญญามาก มี" | |
| 34,0036,014,"ฤทธิ์มาก เชิญท่านจงดู, กระผมจะทำความ" | |
| 34,0036,015,"ยินดีแก่บริษัท, จะยังมหาชนให้ร่าเริง.""</B>" | |
| 34,0036,016,ก็แลครั้นกล่าวอย่างนั้นแล้ว ก็กระโดดจากปลายไม้แป้น ขึ้น | |
| 34,0036,017,สู่อากาศ หกคะเมน ๑๔ ครั้งในอากาศแล้ว ลงมายืนอยู่บนปลาย | |
| 34,0036,018,ไม้แป้น (ตามเดิม). | |
| 34,0036,019,"ลำดับนั้น พระศาสดา ตรัสกะเขาว่า ""อุคคเสน ธรรมดา" | |
| 34,0036,020,บัณฑิต ต้องละความอาลัยรักใคร่ในขันธ์ทั้งหลาย ทั้งที่เป็นอดีต | |
| 34,0036,021, | |
| 34,0036,022,๑. คำว่า 'ท่าน' ในที่นี้ เป็นปฐมบุรษ. | |