| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 34,0017,001,ถึงความเกิด ความแก่ ความเจ็บ และความตายแท้ ฉะนั้นจึงเป็นผู้ | |
| 34,0017,002,ชื่อว่าเข้าถึงชาติและชรา. | |
| 34,0017,003,บทว่า <B>ปชา</B> เป็นต้น ความว่า สัตว์เหล่านี้เป็นผู้อันตัณหาที่ | |
| 34,0017,004,"ถึงซึ่งอันนับว่า <B>""ตสิณา""</B> (ความดิ้นรน) เพราะทำซึ่งความสะดุ้ง" | |
| 34,0017,005,แวดล้อม คือห้อมล้อมแล้ว. | |
| 34,0017,006,บทว่า <B>พาธิโต</B> ความว่า (สัตว์เหล่านั้น) ย่อมกระเสือก | |
| 34,0017,007,กระสน คือ หวาดกลัว ดุจกระต่ายตัวที่นายพรานดักได้ในป่าฉะนั้น. | |
| 34,0017,008,บทว่า <B>สํโยชนสงฺคสตฺตา</B> ความว่า สัตว์ทั้งหลายเป็นผู้ | |
| 34,0017,009,อันสังโยชน์ ๑๐ อย่าง และกิเลสเครื่องข้องคือราคะเป็นต้นผูกไว้แล้ว | |
| 34,0017,010,หรือเป็นผู้ติดแล้วในสังโยชน์เป็นต้นนั้น. | |
| 34,0017,011,บทว่า <B>จิราย</B> ความว่า สัตว์ทั้งหลาย ย่อมเข้าถึงทุกข์มี | |
| 34,0017,012,ชาติเป็นต้นร่ำไปสิ้นกาลนาน คือตลอดระยะกาลยืดยาว. | |
| 34,0017,013,บทว่า <B>ตสฺมา</B> เป็นต้น ความว่า เพระสัตว์ทั้งหลายผู้อันตัณหา | |
| 34,0017,014,"ซึ่งทำความสะดุ้งล้อมไว้ คือ รึงรัดไว้แล้ว, ฉะนั้น เมื่อภิกษุปรารถนา" | |
| 34,0017,015,หวังอยู่ซึ่งธรรมที่สิ้นกำหนัด คือพระนิพพานอันเป็นที่ไปปราศกิเลส | |
| 34,0017,016,มีราคะเป็นต้นเพื่อตน พึงบรรเทา คือพึงขับไล่ นำออกทิ้งเสียซึ่งตัณหาผู้ | |
| 34,0017,017,ทำความสะดุ้งนั้น ด้วยพระอรหัตตมรรคนั่นเทียว. | |
| 34,0017,018,ในกาลจบเทศนา ชนเป็นอันมาก บรรลุอริยผลทั้งหลาย มี | |
| 34,0017,019,โสดาปัตติผลเป็นต้น. | |
| 34,0017,020,นางลูกสุกรแม้นั้นแล จุติจากอัตตภาพนั้นแล้ว เกิดในราช- | |
| 34,0017,021,"ตระกูลในสุวรรณภูมิ, จุติจากอัตตภาพนั้นแล้ว เกิดในกรุงพาราณสี" | |