| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 24,0035,001,สามาวติยา ของพระนางสามาวดีนั่น อหํ อ. เรา มนุสฺสภูโตปิ ผู้ | |
| 24,0035,002,แม้เป็นมนุษย์เป็นแล้ว น ชานามิ ย่อมไม่ทราบ อิติ ดังนี้ ฯ | |
| 24,0035,003,โส ราชา อ. พระราชานั้น ฉฑฺเฑตฺวา ทรงทิ้งแล้ว ธนุํ | |
| 24,0035,004,ซึ่งพระธนู ปคฺคยฺห ทรงประคองแล้ว อญฺชลึ ซึ่งอัญชลี นิสีทิตฺวา | |
| 24,0035,005,ประทับนั่งแล้ว อุกฺกุฏิกํ กระหย่ง ปาทมูเล ณ ที่ใกล้แห่งพระบาท | |
| 24,0035,006,สามาวติยา ของพระนางสามาวดี อาห ตรัสแล้ว คาถํ ซึ่งพระคาถา | |
| 24,0035,007,อิมํ นี้ว่า | |
| 24,0035,008,<B>อหํ อ. ฉัน สมฺมุยฺหามิ ย่อมหลงด้วยดี ปมุยฺหามิ | |
| 24,0035,009,ย่อมหลงทั่ว ทิสา อ. ทิศ ท. สพฺพา ทั้งปวง | |
| 24,0035,010,มุยฺหนฺติ ย่อมมืดมัว เม แก่ฉัน สามาวติ | |
| 24,0035,011,ดูก่อนสามาวดี ตฺวํ มํ ตายสฺสุ จ อ.เธอ จง | |
| 24,0035,012,ต้านทานไว้ ซึ่งฉันด้วย ตฺวํ เม สรณํ ภว จ | |
| 24,0035,013,อ. เธอจงเป็นที่ระลึก ของฉัน จงเป็นด้วย อิติ | |
| 24,0035,014,ดังนี้ ฯ</B> | |
| 24,0035,015,สา สามาวตี อ. พระนางสามาวดีนั้น สุตฺวา สดับแล้ว วจนํ | |
| 24,0035,016,ซึ่งพระดำรัส ตสฺส รญฺโ ของพระราชานั้น อวตฺวา ไม่กราบทูล | |
| 24,0035,017,แล้วว่า เทว ข้าแต่สมมติเทพ สาธุ อ. ดีละ ตฺวํ อ. พระองค์ | |
| 24,0035,018,คจฺฉ จงทรงถึง มํ ซึ่งหม่อมฉัน สรณํ ว่าเป็นที่ระลึกเถิด อิติ | |
| 24,0035,019,ดังนี้ (อาห) กราบทูลแล้วว่า มหาราช ข้าแต่พระมหาราชเจ้า | |
| 24,0035,020,อหํ อ.หม่อมฉัน คตา เป็นผู้ถึงแล้ว ยํ ปุคฺคลํ ซึ่งบุคคลใด | |
| 24,0035,021,สรณํ ว่าเป็นที่ระลึก (อมฺหิ) ย่อมเป็น ตฺวํปิ แม้ อ. พระองค์ | |