| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 24,0030,001,ทิสาหิ จากทิศ ท. ๔ ภาโร เป็นภาระ โอติณฺณหตฺถิโน ของช้าง | |
| 24,0030,002,ตัวข้ามลงแล้ว สงฺคามํ สู่สงคราม (โหติ) ย่อมเป็น (ยถา) | |
| 24,0030,003,ฉันใด สหนํ นาม ชื่อ อ. ความอดทน พหูหิ ทุสฺสีเลหิ ชเนหิ | |
| 24,0030,004,กถิตกถานํ ซึ่งถ้อยคำ อันชน ท. มาก ผู้มีศีลอันโทษประทุษร้าย | |
| 24,0030,005,แล้ว กล่าวแล้ว ท. ภาโร เป็นภาระ มยฺหํ ของเรา (โหติ) ย่อม | |
| 24,0030,006,เป็น ตถาเอว ฉันนั้นนั่นเทียว อิติ ดังนี้ อตฺตานํ อารพฺภ | |
| 24,0030,007,ธมฺมํ เทเสนฺโต เมื่อทรงพระปรารภ ซึ่งพระองค์แสดงซึ่งธรรม | |
| 24,0030,008,อภาสิ ได้ทรงภาษิตแล้ว คาถา ซึ่งพระคาถา ท. ติสฺโส ๓ | |
| 24,0030,009,นาควคฺเค ในนาควรรค อิมา เหล่านี้ว่า | |
| 24,0030,010,<B>อหํ อ. เรา ติติกฺขิสฺสํ จักอดกลั้น อติวากฺยํ | |
| 24,0030,011,ซึ่งคำอันบุคคลพึงกล่าวล่วงเกิน นาโค อิว ราวกะ | |
| 24,0030,012,อ. ช้างตัวประเสริฐ (ติติกฺขนฺโต) อดกลั้นอยู่ | |
| 24,0030,013,สรํ ซึ่งลูกศร ปติตํ อันตกแล้ว จาปาโต จากแล่ง | |
| 24,0030,014,สงฺคาเม ในสงคราม หิ เพราะว่า พหุชฺชโน | |
| 24,0030,015,อ. ชนมาก ทุสฺสีโล เป็นผู้มีศีลอันโทษประทุษร้าย | |
| 24,0030,016,แล้ว (โหติ) ย่อมเป็น (ราชปุริสา) อ. ราช- | |
| 24,0030,017,บุรุษ ท. นยนฺติ ย่อมนำไป ทนฺตํ วาหนํ ซึ่ง | |
| 24,0030,018,พาหนะอันบุคคลฝึกแล้ว สมิตึ สู่ที่ประชุม ราชา | |
| 24,0030,019,อ. พระราชา อภิรูหติ ย่อมเสด็จขึ้นทรง ทนฺตํ | |
| 24,0030,020,วาหนํ สู่พาหนะอันบุคคลฝึกแล้ว โย ปุคฺคโล | |
| 24,0030,021,อ. บุคคลใด ติติกฺขติ ย่อมอดกลั้น อติวากฺยํ</B> | |