| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 23,0027,001,ฆเฏตฺวา ทรงสืบต่อ อนุสนฺธึ ซึ่งอนุสนธิ อาห ตรัสแล้ว คาถํ | |
| 23,0027,002,ซึ่งพระคาถา อิมํ นี้ว่า | |
| 23,0027,003,<B>ธมฺมา อ. ธรรม ท. มโนปุพฺพงฺคมา เป็นสภาพ | |
| 23,0027,004,มีใจถึงก่อน มโนเสฏฺา เป็นสภาพมีใจประเสริฐ | |
| 23,0027,005,ที่สุด มโนมยา เป็นสภาพสำเร็จแล้วแต่ใจ | |
| 23,0027,006,(โหนฺติ) ย่อมเป็น เจ หากว่า (ปุคฺคโล) | |
| 23,0027,007,อ. บุคคล มนสา มีใจ ปทุฏฺเน อันโทษ | |
| 23,0027,008,ประทุษร้ายแล้ว ภาสติ วา กล่าวอยู่ก็ดี กโรติ | |
| 23,0027,009,วา กระทำอยู่ก็ดี ทุกฺขํ อ. ความทุกข์ อนฺเวติ | |
| 23,0027,010,ย่อมไปตาม นํ ปุคฺคลํ ซึ่งบุคคลนั้น ตโต | |
| 23,0027,011,ติวิธทุจฺจริตโต เพราะความทุจริตอันมีอย่าง ๓ นั้น | |
| 23,0027,012,จกฺกํ อิว ราวกะ อ. ล้อ (อนฺเวนฺตํ) หมุนไป | |
| 23,0027,013,ตามอยู่ ปทํ ซึ่งรอยเท้า พลิพทฺทสฺส ของโคพลิพัท | |
| 23,0027,014,วหโต ตัวนำไปอยู่ (ธุรํ) ซึ่งแอก อิติ ดังนี้</B> | |
| 23,0027,015,ลญฺฉนฺโต ราชา วิย ราวกะ อ. พระราชา ผู้ทรงประทับอยู่ | |
| 23,0027,016,สาสนํ ซึ่งพระราชสาส์น ปติฏฺาปิตมตฺติกํ อันมีดินเหนียวอัน | |
| 23,0027,017,พระองค์ทรงยังราชบุรุษให้ตั้งไว้เฉพาะแล้ว ราชมุทฺทาย ด้วยตราของ | |
| 23,0027,018,พระราชา ฯ | |
| 23,0027,019,จตุภูมิกจิตฺตํ อ. จิตอันเป็นไปในภูมิ ๔ สพฺพํปิ แม้ทั้งปวง | |
| 23,0027,020,กามาวจรกุสลาทิเภทํ อันต่างด้วยจิตมีจิตอันเป็นกามาวจรกุศลเป็นต้น | |
| 23,0027,021,มโน อิติ ชื่อว่า ใจ ตตฺถ คาถายํ ในพระคาถานั้น ฯ ปน ถึง | |