| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 10,0030,001,นั้นจะบ่งให้ขึ้นตัวประธานเช่นไร. | |
| 10,0030,002,วิธีสังเกตบุรุษ | |
| 10,0030,003,การที่จะรู้ได้ว่า กิริยาศัพท์ใด เป็นบุรุษอะไรนั้น ต้องอาศัย | |
| 10,0030,004,สังเกตวิภัตติ เพราะทุกวิภัตติท่านจัดบุรุษประจำไว้แล้ว เช่นกิริยา- | |
| 10,0030,005,"ศัพท์ประกอบด้วย ติ, อนฺติ ก็เป็นปฐมบุรุษ ตัวประธานก็ใช้ปฐมบุรุษ," | |
| 10,0030,006,"ประกอบด้วย สิ, ถ ก็เป็นมัธยมบุรุษ ตัวประธานก็ใช้มัธยมบุรุษ คือ" | |
| 10,0030,007,"ตฺวํ, ตุมฺเห, ประกอบด้วย มิ, ม ก็เป็นอุตตมบุรุษ ตัวประธานก็ใช้" | |
| 10,0030,008,"อุตตมบุรุษ คือ อหํ, มยํ. นี้เฉพาะฝ่ายปรัสสบท ถึงฝ่ายอัตตโนบท" | |
| 10,0030,009,ก็เช่นเดียวกัน และแม้ในวิภัตติอื่นก็พึงสังเกตโดยนัยนี้. | |
| 10,0030,010,วิธีใช้บุรุษและวจนะแสดงความเคารพ | |
| 10,0030,011,ในการพูดหรือการเขียนที่แสดงความเคารพต่อผู้ที่สูงกว่าตน ซึ่ง | |
| 10,0030,012,เป็นผู้พูดด้วย คือผู้น้อยพูดกับผู้ใหญ่ ตามปกติมักนิยมใช้มัธยมบุรุษ | |
| 10,0030,013,พหุวจนะ ถึงแม้ว่าผู้พูดด้วยจะเป็นคนเดียวก็ตาม เช่น ภิกษุทูลพระราชา | |
| 10,0030,014,ดัง อุ. ว่า ตํ ตุมฺหากํ วิชิตา นีหรถ ขอพระองค์ทั้งหลายจงนำ | |
| 10,0030,015,เขาออกจากแว่นแคว้นของพระองค์ทั้งหลาย. หรือพระราชาตรัสกะ | |
| 10,0030,016,ภิกษุ ดัง อุ. ว่า กเถถ ภนฺเต ขอท่านทั้งหลายจงบอกเถิด ขอรับ | |
| 10,0030,017,เช่นนี้เป็นต้น ถึงแม้ผู้พูดด้วยจะเป็นคนเดียว ก็ยังนิยมใช้คำแทนชื่อ | |
| 10,0030,018,ของผู้พูดเป็น พหุวจนะ เพราะเขาถือกันว่าเป็นคำแสดงความเคารพ | |
| 10,0030,019,ส่วนวจนะของบุรุษ คือปฐมบุรุษ และอุตตมบุรุษ ไม่มีที่นิยมใช้ | |
| 10,0030,020,คนเดียวก็คงเป็นเอก. ๒ คนขึ้นไปก็คงเป็นพหุ. ตามเดิม. | |