| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 08,0025,001,<B>อตฺต</B> ศัพท์นี้ โดยตรงใช้แทน <B>กตฺตา </B>ใช้เป็นคำแทนชื่อของ | |
| 08,0025,002,คนเหมือนกันสัพพนาม พูดปรารภขึ้นเฉย ๆ โดยไม่กล่าวถึงมาก่อน เช่น | |
| 08,0025,003,<B>อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ</B> ตนแลเป็นที่พึ่งของตน หรืออาจใช้ | |
| 08,0025,004,แทน <B> กตฺตา </B> โดยปรารภมาก่อนก็ได้ เช่นว่า ข้าพเจ้าบำเพ็ญประโยชน์ | |
| 08,0025,005,ของตนแล้ว จึงจะบำเพ็ญประโยชน์ของผู้อื่นดังนี้ คำว่าของตน เป็น | |
| 08,0025,006,คำแทนชื่อของ <B>กตฺตา ดุจ อมฺห</B> ศัพท์ในสัพพนาม คือข้าพเจ้า | |
| 08,0025,007,ดังนี้. | |
| 08,0025,008,ข้อควรจำใน <B>อตฺต </B>ศัพท์ คือ | |
| 08,0025,009,๑. เป็นได้เฉพาะเอกวจนะอย่างเดียว. | |
| 08,0025,010,๒. เมื่อถึงคราวจำเป็นใช้เป็นพหุวจนะ ต้องว่าควบกับสองหน | |
| 08,0025,011,เช่น <B>อตฺตโน อตฺตโน</B> แปลว่า ของตน ๆ ดังนี้. | |
| 08,0025,012,๓. ยังมี สยํ ซึ่งแปลเป็น ส หรือ สก ได้ เมื่อแปลแล้วนำ | |
| 08,0025,013,ไปแจกตามแบบ อ การันต์ในปุํลิงค์ และเป็นได้ทั้งสองวจนะ ใช้ | |
| 08,0025,014,เป็นบทคุณ คือวิเสสนะของบทอื่น ใช้แทน อตฺต ศัพท์. | |
| 08,0025,015,<B>พฺรหฺม</B> (พรหม) เป็น ปุํลิงค์แจกอย่างนี้ | |
| 08,0025,016,เอก. พหุ. | |
| 08,0025,017,ป. <B>พฺรหฺมา</B> เอา อะ ที่สุดแห่ง <B>พฺรหฺมาโน </B>เอา อะ กับ โย เป็น | |
| 08,0025,018,พฺรหฺม กับ สิ อาโน | |
| 08,0025,019,เป็น อา | |
| 08,0025,020,ทุ. <B>พฺรหฺมานํ</B> เอา อะ กับ อํ <B>พฺรหฺมาโน</B> เอา อะ กับ โย เป็น | |
| 08,0025,021,เป็น อานํ อาโน | |