| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 08,0007,001,ถ้านามนามเป็นเอกวจนะหลายบทแต่ร่วมคุณกัน ก็ใช้คุณนาม | |
| 08,0007,002,บทเดียวเหมือนกัน แต่มักประกอบคุณนามเป็นพหุวจนะ ดังคำว่า | |
| 08,0007,003,<B>เอกสฺมึ สมเย นาโถ โมคฺคลฺลานญฺจ กสฺสปํ คิลาเน ทุกฺขิเต | |
| 08,0007,004,ทิสฺวา โพชฺฌงฺเค สตฺต เทสยิ.</B> ในสมัยหนึ่ง พระโลกนาถเจ้า ทรง | |
| 08,0007,005,เห็นท่านโมคคัลลานะและท่านกัสสปะผู้เป็นไข้ได้ทุกข์ จึงทรงแสดง | |
| 08,0007,006,โพชฌงค์ ๗ ประการ. (สวดมนต์. ๒๓) ในอุทาหรณ์ทั้ง ๒ นั้นควร | |
| 08,0007,007,สังเกตว่า ถ้าบทนามนามมี วา ศัพท์กำกับอยู่ มักประกอบบทวิเสสนะ | |
| 08,0007,008,เป็นเอกวจนะ ถ้ามี จ ศัพท์กำกับอยู่ มักประกอบบทวิเสสนะเป็น | |
| 08,0007,009,พหุวจนะ ดังอุทาหรณ์ได้แสดงไว้แล้วนั้น. | |
| 08,0007,010,สัพพนาม | |
| 08,0007,011,คำนี้ได้แก่นามที่เป็นชื่อสำหรับใช้แทนนามนาม ซึ่งออกชื่อมา | |
| 08,0007,012,แล้วข้างต้น เพื่อมิให้เป็นการซ้ำซากในเมื่อประสงค์จะพูดถึงอีก พึงดู | |
| 08,0007,013,คำอธิบายที่ว่าด้วยสัพพนามข้างหน้าเถิด ในที่นี้พึงกำหนดเนื้อความ | |
| 08,0007,014,โดยย่อ ๆ ว่า สัพพนามนั้นแบ่งออกเป็น ๒ คือ ปุริสสัพพนาม ๑ | |
| 08,0007,015,"วิเสสนสัพพนาม ๑, คำแทนชื่อคน, สัตว์, ที่, สิ่งของ. โดยตรงเช่น" | |
| 08,0007,016,"เขา, เจ้า, ท่าน, สู, เอง, มึง, ตามคำสูงและต่ำ จัดเป็นปุริสสัพพนาม" | |
| 08,0007,017,คำแทนชื่อโดยความเป็นบทวิเสสนะ คือแทนเพียงเพื่อให้รู้ความแน่ | |
| 08,0007,018,"นอนและไม่แน่นอน และเพื่อให้รู้ระยะใกล้หรือไกล เช่น ใด, นั้น," | |
| 08,0007,019,"อย่างใดอย่างหนึ่ง, อื่น, โน้น, เป็นต้น จัดเป็นวิเสสนสัพพนาม." | |
| 08,0007,020,นามศัพท์เนื่องถึงกัน | |
| 08,0007,021,นามนาม คุณนาม และสัพพนาม ทั้ง ๓ นี้ ย่อมเกี่ยวเนื่องถึงกัน | |