| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 05,0235,001,อุทาหรณ์ผูกเป็นแบบเทียบดังนี้: อยํ ทนฺโธ โหติ. โวสานํ <B>ปน</B> | |
| 05,0235,002,อนาปชฺชิตฺา นิจฺจเมว สตฺถํ สิกฺขติ. | |
| 05,0235,003,ครหโชตกนิบาต | |
| 05,0235,004,"๑๒. ถ้าความท่อนต้นกล่าวชม, ความท่อนหลังกล่าวติ, นิบาต" | |
| 05,0235,005,"ในความท่อนหลัง เรียกชื่อว่า ครหโชตโก, ในอรรถนี้ ใช้นิบาต" | |
| 05,0235,006,"คือ ปน ศัพท์เดียว, ตรงความไทย เหมือนสัมภาวนโชตก, ต่าง" | |
| 05,0235,007,แต่อุทาหรณ์ดังนี้; อุเปกฺขา สนฺตตฺตา สุขนฺเตฺวว สงฺขยํ คจฺฉติ | |
| 05,0235,008,สา <B>ปน</B> อนิจฺจโต ทุกฺขํเยว โหติ. (คันถาภรณนัย.) ความท่อนต้น | |
| 05,0235,009,"กล่าวชมอุเบกขาว่า เพราะเป็นเวทนาละเอียดนับว่าสุข, ความท่อนหลัง" | |
| 05,0235,010,กล่าวติว่า เพราะไม่เที่ยง จึงได้ชื่อว่าทุกข์; ปน ในท่อนหลัง | |
| 05,0235,011,เรียก ครหโชตโก เพราะส่องความติ. อุทาหรณ์ผูกเป็นแบบเทียบ | |
| 05,0235,012,ดังนี้: อยํ เฉโก โหติ. โวสานํ <B>ปน</B> อาปชฺชิตฺวา สพฺพปจฺฉโต | |
| 05,0235,013,โอหิยิ. | |
| 05,0235,014,(๑๖๓) นิบาตหมวดที่ ๒ ลงในบทหรือความอันเนื่องถึงกัน. | |
| 05,0235,015,สมุจจยัตถนิบาต | |
| 05,0235,016,๑. การควบพากย์ก็ดี บทก็ดี เข้าให้เป็นพวกเดียวกัน เรียก | |
| 05,0235,017,ว่า สมุจฺจโย. สมุจจยะนั้น จัดเป็น ๒ อย่าง คือ การควบพากย์ | |
| 05,0235,018,"กับพากย์ที่มีกัตตาเดียวกัน เรียกว่า วากฺยสมุจฺจโย, การควบบท" | |