buddhist-theology / 45 /450049.csv
uisp's picture
initial upload
6bd72a3
raw
history blame
4.09 kB
Book,Page,LineNumber,Text
45,0049,001,"สมณธรรมอยู่ ย่อมเป็นผู้ชื่อว่าสันโดษแท้, อาการของภิกษุนั้นนี้ ชื่อว่า "
45,0049,002,ยถาพลสันโดษ ในบิณฑบาต. ภิกษุรูปอื่นอีก ได้บิณฑบาตที่ประณีต
45,0049,003,"เธอคิดว่า "" บิณฑบาตนี้ เหมาะสำหรับพระเถระทั้งหลายผู้บวชนาน"
45,0049,004,และเหมาะสำหรับเพื่อนพรหมจรรย์เหล่าอื่น ที่เว้นบิณฑบาตประณีต
45,0049,005,"นี้เสีย ไม่ยังอัตภาพให้เป็นไป "" แล้วถวายบิณฑบาตนั้นแก่พระเถระ"
45,0049,006,เป็นต้นเหล่านั้น แล้วเที่ยวไปเพื่อบิณฑบาตด้วยตน แม้บริโภคอาหาร
45,0049,007,"ที่คลุกกัน ย่อมเป็นผู้ชื่อว่า สันโดษแท้, อาการของภิกษุนั้น นี้ชื่อว่า"
45,0049,008,ยถาสารูปปสันโดษ ในบิณฑบาต.
45,0049,009,อนึ่ง เสนาสนะ ย่อมถึงแก่ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เธอยินดีด้วย
45,0049,010,เสนาสนะนั้นเท่านั้น ไม่รับเสนาสนะอื่นแม้ที่ดีกว่า ซึ่งถึง ( แก่ตน ) อีก
45,0049,011,อาการของภิกษุนั้น นี้ชื่อว่า ยถาลาภสันโดษ ในเสนาสนะ. ก็ถ้าว่าภิกษุ
45,0049,012,"นั้น เป็นผู้อาพาธ, เมื่ออยู่ในเสนาสนะที่สงัดลม ย่อมกระสับกระส่าย"
45,0049,013,เหลือเกิน เพราะโรคดีเป็นต้น เธอแม้ถวายเสนาสนะนั้นแก่ภิกษุผู้
45,0049,014,ชอบพอกันแล้ว อยู่ในเสนาสนะอันโปร่งเย็น ซึ่งถึงแก่ภิกษุผู้ชอบพอ
45,0049,015,"กันนั้น แม้ทำสมณธรรมอยู่ ย่อมเป็นผู้ชื่อว่า สันโดษแท้, อาการ"
45,0049,016,ของภิกษุนั้น นี้ชื่อว่า ยถาพลสันโดษ ในเสนาสนะ. ภิกษุรูปอื่นอีก
45,0049,017,"ย่อมไม่รับเสนาสนะที่ดี แม้อันถึงแล้ว ( แก่ตน ), เธอคิดว่า "" ธรรมดา"
45,0049,018,เสนาสนะงาม ย่อมเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท ฉะนั้น ถีนมิทธะ
45,0049,019,( ความง่วงเหงา หาวนอน ) จึงครอบงำ แก่ภิกษุผู้นั่งอยู่ในเสนาสนะ
45,0049,020,ที่งามนั้นได้ และเมื่อภิกษุนั้น อันความหลับครอบงำแล้ว กลับตื่น
45,0049,021,"ขึ้นอีก วิตกทั้งหลายที่ลามกย่อมฟุ้งขึ้น "" ดังนี้ แล้วงดเสนาสนะงามนั้น"