| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 45,0037,001,"วันหนึ่ง ปุโรหิตนั้น คิดว่า "" เราจักท่องมนต์ "" จึงนั่งบนแผ่น " | |
| 45,0037,002,หินดาด ณ ที่เป็นเนินแห่งหนึ่งในป่า ทำการท่องแล้วก็หลีกไป. ก็ใน | |
| 45,0037,003,เวลาที่ปุโรหิตนั้นกำลังทำการท่อง สุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่ง นอนอยู่ในโพรง | |
| 45,0037,004,แห่งหนึ่ง ได้ยินมนต์นั้นแล้วก็จำได้คล่อง. | |
| 45,0037,005,ได้ยินว่า สุนัขจิ้งจอกตัวนั้น ในอัตภาพที่ล่วงแล้วในลำดับ ได้ | |
| 45,0037,006,เป็นพราหมณ์ผู้หนึ่ง ผู้มีมนต์ชื่อปฐวีชยะอันคล่องแคล่ว. สุนัขจิ้งจอก | |
| 45,0037,007,นั้น เข้าไปสู่ป่าแล้ว ร่ายมนต์นั้น บังคับสุนัขจิ้งจอกหลายร้อยตัว | |
| 45,0037,008,ทำสัตว์ ๔ เท้าแม้ทั้งหมดมีช้าง ม้า ราชสีห์ เสือโคร่ง สุกรและเนื้อ | |
| 45,0037,009,เป็นต้น ไว้ในอำนาจของตนแล้ว ( ตั้งตน ) เป็นราชาชื่อ สัพพทาฐะ | |
| 45,0037,010,ได้ทำนางสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งให้เป็นอัครมเหสีแล้ว. ราชสีห์ยืนอยู่บน | |
| 45,0037,011,หลังช้าง ๒ เชือก. พระยาสุนัขจิ้งจอกชื่อสัพพทาฐะ นั่งบนหลังราชสีห์ | |
| 45,0037,012,กับด้วยนางสุนัขจิ้งจอกผู้เป็นอัครมเหสี. มันได้เป็นผู้มียศใหญ่แล้ว. | |
| 45,0037,013,สิคาลราชนั้น มัวเมาแล้วด้วยความเป็นผู้มียศใหญ่ ยังมานะให้เกิดขึ้นว่า | |
| 45,0037,014,""" เราจักยึดเอาราชสมบัติในกรุงพาราณสี "" อันสัตว์ ๔ เท้าทั้งหมด" | |
| 45,0037,015,แวดล้อมไปแล้ว. บริษัทได้มีถึง ๑๒ โยชน์. สิคาลราชนั้น จึงส่งสาส์น | |
| 45,0037,016,"ไปแด่พระราชา โดยทูต ณ ที่ไม่ไกลแต่พระนครว่า "" พระราชาจงให้" | |
| 45,0037,017,"ราชสมบัติ หรือจงให้การรบ. """ | |
| 45,0037,018,มนุษย์ทั้งหลาย พากันตกใจสะดุ้งกลัว จึงปิดประตูพระนครแล้ว. | |
| 45,0037,019,ปุโรหิต ปลอบพระราชาและมนุษย์ทั้งปวงให้เบาใจแล้ว กล่าวว่า | |
| 45,0037,020,""" ท่านทั้งหลายอย่ากลัวเลย, การรบกับด้วยพระยาสุนัขจิ้งจอกนั้น จง" | |
| 45,0037,021,"เป็นภาระของเรา "" แล้วขึ้นสู่ป้อมที่ประตู กล่าวว่า "" สัพพทาฐะผู้" | |