| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 41,0005,001,แต่เช้าตรู่ ดมกลิ่นดอกไม้ มีกลิ่นดอกปทุมเป็นต้น หรือเคี้ยวไม้ | |
| 41,0005,002,ชำระฟันอันขาว หรือจับต้องปฐมพี จับต้องข้าวกล้าอันเขียวสด โคมัย | |
| 41,0005,003,สด เต่า เกวียนบรรทุกงา ดอกไม้หรือผลไม้ หรือลูบไล้ด้วยดินสอพอง | |
| 41,0005,004,โดยถูกต้อง (ตามวิธี) หรือนุ่งผ้าขาว หรือโพกผ้าโพกขาว ; หรือ | |
| 41,0005,005,ดมกลิ่น ลิ้มรส ถูกต้องโผฏฐัพพะเช่นนั้นอย่างใดอย่างหนึ่งแม้อื่น ซึ่ง | |
| 41,0005,006,"สมมติว่าเป็นมงคลยิ่ง. นี้ เรียกว่าอารมณ์ที่ทราบแล้วเป็นมงคล.""" | |
| 41,0005,007,[เถียงเรื่องมงคลไม่ตกลงกัน] | |
| 41,0005,008,ชายนั้น ๓ นายนั้นไม่อาจยังกันและกันให้ยินยอม (ตามถ้อยคำ | |
| 41,0005,009,ของตน) ได้. ฝ่ายบรรดามนุษย์นอกจาก ๓ นายนั้น บางพวกเชื่อคำ | |
| 41,0005,010,"ของชายเหล่านั้น, บางพวกไม่เชื่อ, พวกที่ไม่เชื่อ ก็เถียงกับพวกที่" | |
| 41,0005,011,เชื่อเหล่านั้น. พวกที่เชื่อคำของนายทิฏฐมังคลิกะ ก็ถึงความปลงใจ | |
| 41,0005,012,"[เชื่อถือ] ว่า "" รูปที่เห็นแล้วเท่านั้น เป็นมงคล ; "" พวกที่เชื่อคำ" | |
| 41,0005,013,"ของอีก ๒ นาย ก็ลงสันนิษฐานว่า "" เสียงที่ฟังแล้วนั่นแหละเป็น" | |
| 41,0005,014,"มงคล, อารมณ์ที่ทราบแล้วนั่นแหละ เป็นมงคล."" เรื่องมงคลนี้" | |
| 41,0005,015,ปรากฏไปทั่วชมพูทวีป ด้วยประการฉะนี้. | |
| 41,0005,016,[การคิดมงคลกระจายไปจนถึงชั้นอกนิฏฐภพ] | |
| 41,0005,017,[๔] ครั้งนั้น พวกมนุษย์ในชมพูทวีปทั้งสิ้น พากันคิดมงคล | |
| 41,0005,018,"เป็นพวก ๆ ว่า ""อะไรหนอ ? เป็นมงคล."" แม้พวกเทวดาผู้รักษา" | |
| 41,0005,019,มนุษย์เหล่านั้น ฟังคำนั้นจากมนุษย์แล้ว ก็พากันคิดมงคลอย่างนั้น | |
| 41,0005,020,เหมือนกัน. โดยอบายนั้นนั่นแล พวกภุมมเทวดา (เทวดาประจำ | |
| 41,0005,021,ภูมิภาค) มิตรของพวกเทวดาผู้รักษามนุษย์ทั้งหลาย พวกอากาสัฏฐก- | |