| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0018,001,พระญาณ พอได้เวลาบิณฑบาตก็เสด็จไปโปรด มัฏฐกุณฑลีได้เห็นแล้วเกิด | |
| 39,0018,002,ความเลื่อมใส แล้วตายไปเกิดในวิมานทองประมาณ ๓๐ โยชน์ ใน | |
| 39,0018,003,"ดาวดึงสเทวโลก มีนางฟ้า ๑,๐๐๐ เป็นบริวาร เมื่อเขาตายไปเกิด" | |
| 39,0018,004,ในเทวโลกแล้ว จึงรำพึงว่า เราได้สิริสมบัติทั้งนี้ด้วยกรรมอะไรหนอ ? | |
| 39,0018,005,ได้ทราบว่า ได้เพราะความเลื่อมในในสมเด็จพระศาสดา และแลเห็น | |
| 39,0018,006,พราหมณ์บิดาของตน เมื่อตนเจ็บพอจะรักษาได้ไม่หาหมอมารักษา | |
| 39,0018,007,คั้นตายแล้ว มาร้องไห้พิรี้พิไรอยู่ในป่าช้า จึงได้จำแลงตัวเหมือน | |
| 39,0018,008,มัฏฐกุณฑลีมาณพมาแล้ว กอดแขนยืนร้องไห้อยู่ ตาพราหมณ์เห็น | |
| 39,0018,009,แล้วจึงคิดว่า ตัวเราร้องไห้ถึงบุตร ส่วนมาณพนี้ร้องไห้ด้วยต้องการ | |
| 39,0018,010,อะไรหนอ จำเราจะถามเขาดู เมื่อจะถามได้กล่าวถามเป็นคาถาว่า :- | |
| 39,0018,011,<B>[ ๙ ] อลงฺกโต มฏฺกุณฺฑลี</B> ท่านเป็นผู้อันเขาตกแต่งแล้ว เป็น | |
| 39,0018,012,<B>มาลาภารี หริจนฺทนุสฺสโท</B> เหมือนมัฏฐกุณฑลี ( บุตรของ | |
| 39,0018,013,<B>พาหา ปคฺคยฺห กนฺทสิ</B> เรา ) มีภาระคือระเบียบดอกไม้ | |
| 39,0018,014,<B>วนมชฺเฌ กึ ทุกฺขิโต ตุวํ.</B> มีตัวอันประพรมแล้วด้วยจันทน์ | |
| 39,0018,015,เหลือง กุมแขนทั้ง ๒ คร่ำครวญ | |
| 39,0018,016,อยู่ในกลางไพร ท่านเป็นทุกข์ | |
| 39,0018,017,อะไร ? | |
| 39,0018,018,เทพบุตรผู้จำแลงตัวมานั้น จึงได้ตอบไปว่า :- | |
| 39,0018,019,<B>[ ๑๐ ] โสวณฺณมย ปภสฺสโร</B> เรือนรถ อันล้วนแล้วด้วยทองคำ | |
| 39,0018,020,<B>อุปฺปนฺโน รถปฺชโร มม</B> มีรัศมีผุดผ่อง เกิดขึ้นสำหรับ | |
| 39,0018,021,ข้าพเจ้าคันหนึ่ง | |
| 39,0018,022, | |
| 39,0018,023,๙. ธมฺ. ๑/๒๖ ๑๐. ธมฺ. ๑/๒๖ | |