| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 38,0021,001,อถ ครั้งนั้น มนุสฺสา อ. มนุษย์ ท. ิตา ผู้ยืนอยู่แล้ว | |
| 38,0021,002,ทิสาภาเค ในส่วนแห่งทิศ ตสฺมึ ตสฺมึ นั้นนั้น อุกฺขิปิตฺวาปิ แม้ยก | |
| 38,0021,003,ขึ้นแล้ว อาวุธานิ ซึ่งอาวุธ ท. อสิสตฺติโตมราทีนิ มีดาบและหอก | |
| 38,0021,004,และโตมรเป็นต้น อสฺส ปุริสสฺส แก่บุรุษนั้น ทิสฺวา เห็นแล้ว ตํ | |
| 38,0021,005,ปุริสํ ซึ่งบุรุษนั้น อสนฺตสฺตํเอว ผู้ไม่สะดุ้งด้วยดีอยู่นั่นเทียว (วตฺวา) | |
| 38,0021,006,กล่าวแล้วว่า โภนฺโต แน่ะผู้เจริญ ท. ตุมฺเห อ. ท่าน ท. ปสฺสถ | |
| 38,0021,007,จงเห็น อิมํ ปุริสํ ซึ่งบุรุษนี้เถิด (โส ปุริโส) อ. บุรุษนั้น นเอว | |
| 38,0021,008,อจฺฉมฺภติ ย่อมไม่หวั่นไหวนั่นเทียว น เวธติ ย่อมไม่สะทกสะท้าน | |
| 38,0021,009,มชฺเฌ ในท่ามกลาง ปุริสานํ แห่งบุรุษ ท. อาวุธหตฺถานํ ผู้มีอาวุธ | |
| 38,0021,010,ในมือ อเนกสตานํปิ ผู้แม้มีร้อยมิใช่หนึ่งเป็นประมาณ อโห โอ | |
| 38,0021,011,อจฺฉริยํ อ. ความน่าอัศจรรย์ อิติ ดังนี้ อจฺฉริยพฺภูตชาตา ผู้มีความ | |
| 38,0021,012,อัศจรรย์และความประหลาดเกิดแล้ว นทิตฺวา บันลือแล้ว มหานาทํ | |
| 38,0021,013,บันลืออันดัง อาโรเจสุํ กราบทูลแล้ว ตํ ปวตฺตึ ซึ่งความเป็นไปนั้น | |
| 38,0021,014,รญฺโ แก่พระราชา ฯ ราชา ตรัสแล้วว่า ตุมฺเห อ. ท่าน ท. วิสฺสชฺเชถ | |
| 38,0021,015,จงปล่อย นํ ปุรุสํ ซึงบุรุษนั้นเถิด อิติ ดังนี้ คนฺตวา เสด็จไปแล้ว | |
| 38,0021,016,สนฺติกํปิ แม้สู่สำนัก สตฺถุ ของพระศาสดา อาโรเจสิ กราบทูลแล้ว | |
| 38,0021,017,ตํ อตฺถํ ซึ่งเนื้อความนั้น ฯ | |
| 38,0021,018,สตฺถา อ. พระศาสดา ผริตฺวา ทรงแผ่ไปแล้ว โอภาสํ ซึ่ง | |
| 38,0021,019,พระรัศมี เทเสนฺโต เมื่อจะทรงแสดง ธมฺมํ ซึ่งธรรม ตสฺส ปุริสสฺส | |
| 38,0021,020,แก่บุรุษนั้น อาห ตรัสแล้ว คาถํ ซึ่งพระคาถา อิมํ นี้ว่า | |