| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 38,0010,001,เรื่องนางลูกสุกร | |
| 38,0010,002,๒. ๙/๑๒ ตั้งแต่ ตํ สุตฺวา อานนฺทตฺเถรปฺปมุขา ภิกฺขู | |
| 38,0010,003,เป็นต้นไป. | |
| 38,0010,004,ภิกฺขู อ. ภิกษุ ท. อานนฺทตฺเถรปฺปมุขา ผู้มีพระเถระชื่อว่า | |
| 38,0010,005,อานนท์เป็นหัวหน้า สุตฺวา ฟังแล้ว ตํ วตฺถุํ ซึ่งเรื่องนั้น ปฏิลภึสุ | |
| 38,0010,006,ได้เฉพาะแล้ว สํเวคํ ซึ่งความสังเวช มหนฺตํ อันใหญ่ ฯ สตฺถา | |
| 38,0010,007,อ.พระศาสดา สํเวคํ ยังความสังเวช อุปฺปาเทตฺวา ทรงให้เกิดขึ้น | |
| 38,0010,008,แล้ว เตสํ ภิกฺขูนํ แก่ภิกษุ ท.เหล่านั้น ปกาเสนฺโต เมื่อจะทรง | |
| 38,0010,009,ประกาศ อาทีนวํ ซึ่งโทษ ราคตณฺหาย แห่งความอยากด้วยอำนาจ | |
| 38,0010,010,แห่งความกำหนัด อนฺตรวีถิยํ ิตโก ว ผู้ประทับยืนอยู่แล้ว ใน | |
| 38,0010,011,ระหว่างแห่งถนนเทียว อภาสิ ได้ทรงภาษิตแล้ว คาถา ซึ่งพระ | |
| 38,0010,012,คาถา ท. อิมา เหล่านี้ว่า | |
| 38,0010,013,<B>รุกฺโข อ. ต้นไม้ มูเล ครั้นเมื่อรากเหง้า อนุ- | |
| 38,0010,014,ปทฺทเว อันไม่มีอุปัทวะ ทฬฺเห อันมัน (สนฺเต) | |
| 38,0010,015,มีอยู่ ฉินฺโนปิ แม้อันอันบุคคลตัดแล้ว รูหติ ย่อม | |
| 38,0010,016,งอก ปุนเอว อีกนั่นเทียว ยถาปิ แม้ฉันใด อิทํ | |
| 38,0010,017,ทุกฺขํ อ. ทุกข์นี้ ตณฺหานุสเย ครั้นเมื่อความนอน | |
| 38,0010,018,ตามแห่งตัณหา (ปุคฺคเลน) อันบุคคล อนูหเต</B> | |