|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
37,0031,001,ปรารถนาอันน้อยเป็นต้น ( โหติ ) ย่อมเป็น อิติ ดังนี้ มฺนฺติ
|
|
37,0031,002,ย่อมสำคัญ ทาตพฺพํ วตฺถุํ ซึ่งวัตถุอันตนพึงให้ ปน แต่ว่า โส
|
|
37,0031,003,ปุคฺคโล อ. บุคคลนั้น อสกฺโกนฺโต เมื่อไม่อาจ วิฺุปุริสานํ จิตฺตํ
|
|
37,0031,004,อาราเธตุํ เพื่ออันยังจิต ของบุรุษผู้รู้แจ้งโดยปกติ ท. ให้ยินดี ปริหายติ
|
|
37,0031,005,ย่อมเสื่อมรอบ ลาภา จากลาภ ตมฺหาปิ แม้นั้น ปฏฺาย จำเดิม
|
|
37,0031,006,ตโต กาลโต แต่กาลนั้น ปุคฺคโล อ. บุคคล ธํสี ผู้มีปกติกำจัด
|
|
37,0031,007,เอวํ อย่างนี้ ลาภํ ยังลาภ อตฺตโนปิ ของตนบ้าง ปรสฺสอปิ
|
|
37,0031,008,ปุคฺคลสฺส ของบุคคลอื่นบ้าง นาเสติเอว ย่อมให้ฉิบหายนั่นเทียว ( อิติ )
|
|
37,0031,009,ดังนี้ ฯ
|
|
37,0031,010,( อตฺโถ ) อ. อรรถว่า ปกฺขนฺทจารินา ผู้มีปกติประพฤติซึ่งการ
|
|
37,0031,011,แล่นไป คือว่า ทสฺเสนฺเตน ผู้แสดงอยู่ กิจฺจานิ ซึ่งกิจ ท. ปเรสํ
|
|
37,0031,012,ชนานํ ของชน ท. เหล่าอื่น ( กตฺวา ) กระทำ กิจฺจานิ วิย ให้เป็น
|
|
37,0031,013,เพียงดังว่ากิจ อตฺตโน ของตน อิติ ดังนี้ ( ปทสิส ) แห่งบทว่า
|
|
37,0031,014,ปกฺขนฺทินา อิติ ดังนี้ ฯ
|
|
37,0031,015,( อตฺโถ ) อธิบายว่า ภิกฺขูสุ ครั้นเมื่อภิกษุ ท. กตฺวา กระทำ
|
|
37,0031,016,แล้ว วตฺตํ ซึ่งวัตร เจติยงฺคณาทีสุ าเนสุ ในที่ ท. มีลานแห่งพระ
|
|
37,0031,017,เจดีย์เป็นต้น ปาโต ว แต่เช้าเทียว นิสีทิตฺวา นั่งแล้ว โถกํ หน่อย
|
|
37,0031,018,หนึ่ง กมฺมฏฺานมนสิกาเรน ด้วยการกระทำไว้ใจซึ่งกรรมฐาน อุฏฺาย
|
|
37,0031,019,ลุกขึ้นแล้ว ปวิสนฺเตสุ เข้าไปอยู่ คามํ สู่บ้าน ปิณฺฑาย เพื่อบิณฑบาต
|
|
37,0031,020,( โส ปุคฺคโล ) อ. บุคคลนั้น โธวิตฺวา ล้างแล้ว มุขํ ซึ่งหน้า
|
|
37,0031,021,มณฺเฑตฺวา ประดับแล้ว อตฺตภาวํ ซึ่งอัตภาพ ปณฺฑุกาสาวปารุปน-
|
|
|