buddhist-theology / 37 /370031.csv
uisp's picture
initial upload
6bd72a3
raw
history blame
3.68 kB
Book,Page,LineNumber,Text
37,0031,001,ปรารถนาอันน้อยเป็นต้น ( โหติ ) ย่อมเป็น อิติ ดังนี้ มฺนฺติ
37,0031,002,ย่อมสำคัญ ทาตพฺพํ วตฺถุํ ซึ่งวัตถุอันตนพึงให้ ปน แต่ว่า โส
37,0031,003,ปุคฺคโล อ. บุคคลนั้น อสกฺโกนฺโต เมื่อไม่อาจ วิฺุปุริสานํ จิตฺตํ
37,0031,004,อาราเธตุํ เพื่ออันยังจิต ของบุรุษผู้รู้แจ้งโดยปกติ ท. ให้ยินดี ปริหายติ
37,0031,005,ย่อมเสื่อมรอบ ลาภา จากลาภ ตมฺหาปิ แม้นั้น ปฏฺ€าย จำเดิม
37,0031,006,ตโต กาลโต แต่กาลนั้น ปุคฺคโล อ. บุคคล ธํสี ผู้มีปกติกำจัด
37,0031,007,เอวํ อย่างนี้ ลาภํ ยังลาภ อตฺตโนปิ ของตนบ้าง ปรสฺสอปิ
37,0031,008,ปุคฺคลสฺส ของบุคคลอื่นบ้าง นาเสติเอว ย่อมให้ฉิบหายนั่นเทียว ( อิติ )
37,0031,009,ดังนี้ ฯ
37,0031,010,( อตฺโถ ) อ. อรรถว่า ปกฺขนฺทจารินา ผู้มีปกติประพฤติซึ่งการ
37,0031,011,แล่นไป คือว่า ทสฺเสนฺเตน ผู้แสดงอยู่ กิจฺจานิ ซึ่งกิจ ท. ปเรสํ
37,0031,012,ชนานํ ของชน ท. เหล่าอื่น ( กตฺวา ) กระทำ กิจฺจานิ วิย ให้เป็น
37,0031,013,เพียงดังว่ากิจ อตฺตโน ของตน อิติ ดังนี้ ( ปทสิส ) แห่งบทว่า
37,0031,014,ปกฺขนฺทินา อิติ ดังนี้ ฯ
37,0031,015,( อตฺโถ ) อธิบายว่า ภิกฺขูสุ ครั้นเมื่อภิกษุ ท. กตฺวา กระทำ
37,0031,016,แล้ว วตฺตํ ซึ่งวัตร เจติยงฺคณาทีสุ €าเนสุ ในที่ ท. มีลานแห่งพระ
37,0031,017,เจดีย์เป็นต้น ปาโต ว แต่เช้าเทียว นิสีทิตฺวา นั่งแล้ว โถกํ หน่อย
37,0031,018,หนึ่ง กมฺมฏฺ€านมนสิกาเรน ด้วยการกระทำไว้ใจซึ่งกรรมฐาน อุฏฺ€าย
37,0031,019,ลุกขึ้นแล้ว ปวิสนฺเตสุ เข้าไปอยู่ คามํ สู่บ้าน ปิณฺฑาย เพื่อบิณฑบาต
37,0031,020,( โส ปุคฺคโล ) อ. บุคคลนั้น โธวิตฺวา ล้างแล้ว มุขํ ซึ่งหน้า
37,0031,021,มณฺเฑตฺวา ประดับแล้ว อตฺตภาวํ ซึ่งอัตภาพ ปณฺฑุกาสาวปารุปน-