|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
36,0038,001,ภิกฺขเว ดูก่อนภิกษุ ท. สิเนโห อ. ความสิเนหา มยิ ในเรา อตฺถิ มีอยู่
|
|
36,0038,002,ยสฺส ปุคฺคลสฺส แก่บุคคลใด เตน ปุคฺคเลน อตฺตทตฺถตฺเถเรน วิย
|
|
36,0038,003,ภวิตุํ อ. อันอันบุคคลนั้นเป็น เป็นผู้เพียงดังว่าพระเถระชื่อว่า อัตตทัตถะ
|
|
36,0038,004,วฏฺฏติ ย่อมควร หิ ด้วยว่า (ชนา) อ. ชน ท. ปูเชนฺตา บูชาอยู่
|
|
36,0038,005,คนฺธาทีหิ วตฺถูหิ ด้วยวัตถุ ท. มีของหอมเป็นต้น น ปูเชนฺติ ย่อมไม่
|
|
36,0038,006,ชื่อว่าบูชา มํ ซึ่งเรา ปน ส่วนว่า (ชนา) อ. ชน ท. (ปูเชนตา)
|
|
36,0038,007,บูชาอยู่ ธมฺมานุธมฺมปฺปฏิปตฺติยา ด้วยการปฏิบัติซึ่งธรรมอันสมควร
|
|
36,0038,008,แก่ธรรม ปูเชนฺติ ชื่อว่าย่อมบูชา มํ ซึ่งเรา ตสฺมา เพราะเหตุนั้น
|
|
36,0038,009,อญฺเนปิ ภิกฺขุนา อันภิกษุแม้รูปอื่น อตฺตทตฺถสทิเสน พึงเป็นผู้เช่น
|
|
36,0038,010,กับด้วยภิกษุชื่อว่าอัตตทัตถะ ภวิภพฺพํ พึงเป็น อิติ ดังนี้ อาห ตรัสแล้ว
|
|
36,0038,011,คาถํ ซึ่งพระคาถา อิมํ นี้ว่า
|
|
36,0038,012,<B> (ปุคฺคโล) อ. บุคคล อตฺตทตฺถํ น หาปเย
|
|
36,0038,013,ไม่พึงยังประโยชน์ของตนให้เสื่อม ปรตฺเถน
|
|
36,0038,014,เพราะประโยชน์ของบุคคลอื่น พหุนาปิ แม้มาก
|
|
36,0038,015,อภิญฺาย รู้ยิ่งแล้ว อตฺตทตฺถํ ซึ่งประโยชน์ของตน
|
|
36,0038,016,สทตฺถปฺปสุโต พึงเป็นผู้ขวนขวายแล้วในประโยชน์
|
|
36,0038,017,อันเป็นของตน สิยา พึงเป็น อิติ ดังนี้ ฯ</B>
|
|
36,0038,018,อตฺโถ อ.เนื้อความว่า (ปุคฺคโล) อ. บุคคล คิหิภูโต ผู้เป็น
|
|
36,0038,019,คฤหัสถ์เป็นแล้ว กากณิกมตฺตํปิ อตฺตโน อตฺถํ น หาปเย ไม่พึงยัง
|
|
36,0038,020,ประโยชน์ ของตน แม้อันมีกากณิกเป็นประมาณให้เสื่อม อตฺเถน
|
|
|