| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 36,0011,001,เรื่องพระปธานิกติสสเถระ | |
| 36,0011,002,๓.๙/๑๗ ตั้งแต่ โส ปุนปิ ปพุชฺฌิตฺวา เตสํ สนฺติกํ เป็นต้นไป. | |
| 36,0011,003,โส ติสฺสตฺเถโร อ. พระเถระชื่อว่าติสสะนั้น ปพุชฺฌิตฺวา ตื่นแล้ว | |
| 36,0011,004,ปุนปิ แม้อีก คนฺตฺวา ไปแล้ว สนฺติกํ สู่สำนัก เตสํ ภิกฺขูนํ ของ | |
| 36,0011,005,ภิกษุ ท. เหล่านั้น นีหริตฺวา นำออกไปแล้ว เต ภิกฺขู ซึ่งภิกษุ ท. | |
| 36,0011,006,เหล่านั้น วิหารา จากวิหาร คนฺตฺวา ไปแล้ว สยํ ปุน สุปติเอว | |
| 36,0011,007,ย่อมหลับ เองอีกนั่นเทียว ฯ ตสฺมึ ติสฺสตฺเถเร ครั้นเมื่อพระเถระ | |
| 36,0011,008,ชื่อว่าติสสะนั้น กโรนฺเต กระทำอยู่ เอวํ อย่างนี้ นิจฺจกาลํ ตลอดกาล | |
| 36,0011,009,เป็นนิจ เต ภิกฺขู อ. ภิกษุ ท. เหล่านั้น น อสกฺขึสุ ไม่ได้อาจแล้ว | |
| 36,0011,010,มนสิกาตุํ เพื่ออันกระทำไว้ในใจ สชฺฌายํ วา ซึ่งการสาธยายหรือ | |
| 36,0011,011,กมฺมฏฺานํ วา หรือว่าซึ่งกรรมฐาน ฯ จิตฺตํ อ. จิต อคมาสิ ได้ถึง | |
| 36,0011,012,แล้ว อญฺตฺถตฺตํ ซึ่งความเป็นโดยประการอื่น ฯ เต ภิกฺขู อ. ภิกษุ | |
| 36,0011,013,ท. เหล่านั้น (มนฺเตตฺวา) ปรึกษากันแล้วว่า อาจริโย อ. อาจารย์ | |
| 36,0011,014,อมฺหากํ ของเรา ท. อารทฺธวิริโย เป็นผู้มีความเพียรอันปรารภ | |
| 36,0011,015,แล้ว อติวิย เกินเปรียบ (โหติ) ย่อมเป็น มยํ อ. เรา ท. ปริคฺคณฺหิสฺสาม | |
| 36,0011,016,จักกำหนดจับ นํ อาจริยํ ซึ่งอาจารย์นั้น อิติ ดังนี้ ปริคฺคณฺหนฺตา | |
| 36,0011,017,กำหนดจับอยู่ ทิสฺวา เห็นแล้ว กิริยํ ซึ่งกิริยา ตสฺส ติสฺสตฺเถรสฺส | |
| 36,0011,018,ของพระเถระชื่อว่าติสสะนั้น วทึสุ กล่าวแล้วว่า อาวุโส แน่ะผู้มีอายุ ท. | |
| 36,0011,019,มยํ อ. เรา ท. นฏฺา เป็นผู้ฉิบหายแล้ว อมฺห ย่อมเป็น อาจริโย | |