| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 35,0031,001,ทารโก อ. เด็กคนหนึ่งคนหนึ่ง อาทาย ถือเอาแล้ว สาขาภงฺคมุฏิึ | |
| 35,0031,002,ซึ่งกำของกิ่งไม้อันหักแล้ว เอเกกํ กำหนึ่งกำหนึ่ง ชนา อ. ชน ท. | |
| 35,0031,003,สตฺตปิ แม้ ๗ ปิทหิตฺวา ปิดแล้ว ฉิทฺทานิ ซึ่งช่อง ท. สตฺต ๗ | |
| 35,0031,004,ปกฺกมึสุ หลีกไปแล้ว ฯ ปุนทิวเส ในวันใหม่ เต ทารกา อ. เด็ก | |
| 35,0031,005,ท. เหล่านั้น อมนสิกตฺวา ไม่กระทำไว้ในใจแล้ว ตํ โคธํ ซึ่งเหี้ย | |
| 35,0031,006,นั้น คาวิโย ยังแม่โค ท. วิจาเรตฺวา ให้เที่ยวไปแล้ว อฺสฺมึ | |
| 35,0031,007,ปเทเส ในประเทศอื่น อาทาย พาเอาแล้ว คาวิโย ซึ่งแม่โค ท. | |
| 35,0031,008,สตฺตเม ทิเวส ในวันที่ ๗ คจฺฉนฺตา เดินไปอยู่ ทิสฺวา เห็นแล้ว | |
| 35,0031,009,ตํ วมฺมิกํ ซึ่งจอมปลวกนั้น ปฏิลภิตฺวา ได้เฉพาะแล้ว สตึ ซึ่งสติ | |
| 35,0031,010,( จินฺเตตฺวา ) คิดแล้วว่า ปวตฺติ อ. ความเป็นไป ตสฺสา โคธาย | |
| 35,0031,011,แห่งเหี้ยนั่น กา นุ โข เป็นอย่างไรหนอแล ( โหติ ) ย่อมเป็น | |
| 35,0031,012,อิติ ดังนี้ วิวรึสุ เปิดแล้ว ฉิทฺทานิ ซึ่งช่อง ท. อตฺตนา อตฺตนา | |
| 35,0031,013,ปิทหิตานิ อันอันตนอันตนปิดแล้ว ฯ โคธา อ. เหี้ย นิราลยา | |
| 35,0031,014,เป็นสัตว์มีความอาลัยออกแล้ว ชีวิเต ในชีวิต หุตฺวา เป็น อฏฺิ- | |
| 35,0031,015,จมฺมาวเสสา ตัวมีกระดูกและหนังอันเหลือลง ปเวธมานา สั่นอยู่ | |
| 35,0031,016,นิกฺขมิ คลานออกไปแล้ว ฯ เต ทารกา อ. เด็ก ท. เหล่านั้น | |
| 35,0031,017,ทิสฺวา เห็นแล้ว ตํ โคธํ ซึ่งเหี้ยนั้น กตฺวา กระทำแล้ว อนุกมฺปํ | |
| 35,0031,018,ซึ่งความเอ็นดู ( วตฺวา ) กล่าวแล้วว่า ตุมฺเห อ. ท่าน ท. มา | |
| 35,0031,019,นํ โคธํ มาเรถ จงอย่ายังเหี้ยนั้นให้ตาย ( สา โคธา ) อ. เหี้ยนั้น | |
| 35,0031,020,ฉินฺนภตฺตา เป็นสัตว์มีอาหารอันขาดแล้ว สตฺตาหํ สิ้นวัน ๗ ชาตา | |
| 35,0031,021,เกิดแล้ว อิติ ดังนี้ ปริมชฺชิตฺวา ลูบคลำแล้ว ปิฏฺึ ซึ่งหลัง | |