| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 21,0049,001,เศรษฐี. เธอจักทำ ทำไม ? | |
| 21,0049,002,ภรรยา. ถ้ากระนั้น ดิฉันจะทอดให้พอแก่ท่านผู้เดียวเท่านั้น. | |
| 21,0049,003,"เศรษฐี. เมื่อเธอทอดขนมที่นี้, คนเป็นจำนวนมากก็ย่อมหวัง" | |
| 21,0049,004,"(ที่จะกินด้วย), เธอจงเว้นข้าวสาร (ที่ดี) ทั้งสิ้น ถือเอาข้าวสารหัก" | |
| 21,0049,005,และเชิงกรานและกระเบื้อง และถือเอาน้ำนมเนยใสน้ำผึ้งและน้ำอ้อย | |
| 21,0049,006,"หน่อยหนึ่งแล้วขึ้นไปชั้นบนแห่งปราสาท ๗ ชั้น แล้วทอดเถิด, ฉัน" | |
| 21,0049,007,คนเดียวเท่านั้น จักนั่งกิน ณ ที่นั้น. | |
| 21,0049,008,"นางรับคำว่า ""ดีละ"" แล้วให้ทาสีถือสิ่งของที่ควรถือ เอาขึ้นไป" | |
| 21,0049,009,สู่ปราสาท แล้วไล่ทาสีไป ให้เรียกเศรษฐีมา. เศรษฐีนั้น ปิดประตู | |
| 21,0049,010,ใส่ลิ่มและสลักทุกประตูตั้งแต่ประตูแรกมา แล้วขึ้นไปยังชั้นที่ ๗ ปิด | |
| 21,0049,011,ประตูแล้วนั่ง ณ ชั้นแม้นั้น. ฝ่ายภรรยาของเขาก็ติดไฟที่เชิงกราน ยก | |
| 21,0049,012,กระเบื้องขึ้นตั้ง แล้วเริมทอดขนม. | |
| 21,0049,013,[พระมหาโมคคัลลานะไปทรมานเศรษฐี] | |
| 21,0049,014,ครั้งนั้น พระศาสดาตรัสเรียกพระมหาโมคคัลลานเถระมาแต่ | |
| 21,0049,015,"เช้าตรู่ ตรัสว่า ""โมคคัลลานะ ในสักกรนิคม (ซึ่งตั้งอยู่) ไม่ไกล" | |
| 21,0049,016,กรุงราชคฤห์ เศรษฐีผู้มีความตระหนี่นั่นคิดว่า 'เราจักกินขนมเบื้อง' | |
| 21,0049,017,จึงให้ภรรยาทอดขนมเบื้องบนปราสาท ๗ ชั้น เพราะกลัวคนเหล่าอื่น | |
| 21,0049,018,"เห็น, เธอจงไป ณ ที่นั้นแล้วทรมานเศรษฐี ทำให้สิ้นพยศ<SUP>๑</SUP> ให้ผัวเมีย" | |
| 21,0049,019,แม้ทั้ง ๒ ถึงขนม และน้ำนม เนยใส น้ำผึ้งและน้ำอ้อย แล้วนำมา | |
| 21,0049,020,ยังพระเชตวันด้วยกำลังของตน ; วันนี้เรากับภิกษุ ๕๐๐ รูปจักนั่งใน | |
| 21,0049,021, | |
| 21,0049,022,๑. นิพฺพิเสวนํ แปลตามศัพท์ว่า มีความเสพผิดออกแล้ว. | |