buddhist-theology / 21 /210047.csv
uisp's picture
initial upload
6bd72a3
raw
history blame
3.32 kB
Book,Page,LineNumber,Text
21,0047,001,ก็ในวันก่อนแต่วันนั้น เศรษฐีนั้นไปสู่พระราชมนเทียร เพื่อบำรุงพระ
21,0047,002,ราชา ทำการบำรุงพระราชาแล้ว กลับมา เห็นคนบ้านนอกคนหนึ่ง
21,0047,003,ถูกความหิวครอบงำ กำลังกินขนมกุมมาส (ขนมเบื้อง) ให้เกิดความ
21,0047,004,"กระหายในขนมนั้นขึ้น ไปสู่เรือนของตนแล้ว คิดว่า ""ถ้าเราบอกว่า"
21,0047,005,"เราอยากกินขนมเบื้อง' ไซร้, คนเป็นอันมากก็จัก (พากน) อยาก"
21,0047,006,"กินกับเรา, เมื่อเป็นอย่างนั้น วัตถุเป็นอันมาก มีงา ข้าวสาร เนยใส"
21,0047,007,"น้ำอ้อย เป็นต้น ของเรา ก็จักถึงความหมดไป, เราจักไม่บอกแก่"
21,0047,008,"ใคร ๆ "" ดังนี้แล้ว อดกลั้นความอยากเที่ยวไป, เมื่อเวลาล่วงไป ๆ"
21,0047,009,"เขาผอมเหลืองลงทุกที มีตัวสะพรั่งด้วยเส้นเอ็น, แต่นั้น ไม่สามารถ"
21,0047,010,จะกลั้นความอยากไว้ได้ เข้าห้องแล้วนอนกอดเตียง. เขาแม้ถึงความ
21,0047,011,ทุกข์อย่างนี้ ก็ยังไม่บอกอะไร ๆ แก่ใคร ๆ เพราะกลัวเสียทรัพย์.
21,0047,012,[ภรรยาเศรษฐีทอดขนมเบื้อง]
21,0047,013,"ลำดับนั้น ภรรยาเข้าไปหาเขาแล้วลูบหลังถามว่า ""ท่านไม่"
21,0047,014,"สบายหรือ ? นาย."""
21,0047,015,เศรษฐี. ความไม่สบายอะไร ๆ ของฉันไม่มี.
21,0047,016,ภรรยา. พระราชากริ้วท่านหรือ ?
21,0047,017,เศรษฐี. ถึงพระราชาก็ไม่กริ้วฉัน.
21,0047,018,ภรรยา. เมื่อเป็นเช่นนั้น ความไม่พอใจอะไร ๆ ที่พวกลูกชาย
21,0047,019,ลูกหญิงหรือปริชนมีทาสกรรมกรเป็นต้นกระทำแก่ท่าน มีอยู่หรือ ?
21,0047,020,เศรษฐี. แม้กรรมเห็นปานนั้นก็ไม่มี.
21,0047,021,ภรรยา. ก็ท่านมีความอยากในอะไรหรือ ?