| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 20,0012,001,บิดา. เวทนามีกำลังแม้กว่าความหิว บังเกิดแก่ชายผู้เป็นสามีนั้น ใน | |
| 20,0012,002,ที่ซึ่งเขารับเด็กผู้เป็นลูกนั้นแล้ววางลง เขาก็พูดกะภรรยานั้นแล้ว ๆ | |
| 20,0012,003,"เล่า ๆ ว่า ""หล่อน เรามีชีวิตอยู่ จักได้ลูก (อีก). ทิ้งมัน" | |
| 20,0012,004,"เสียเถิด."" แม้ภรรยาก็ห้ามเขาไว้ตั้งหลายครั้ง แล้วก็เฉยเสีย. เด็ก" | |
| 20,0012,005,ถูกเปลี่ยนกันตามวาระ เหนื่อยอ่อนเลยนอนหลับอยู่ในมือของบิดา. | |
| 20,0012,006,ชายผู้เป็นสามี รู้ว่าลูกชายนั้นหลับ จึงปล่อยให้มารดาเดินไปข้าง | |
| 20,0012,007,หน้าก่อน แล้วเอาเด็กนอนไว้บนใบไม้ลาด ใต้พุทมไม้แห่งหนึ่งแล้ว | |
| 20,0012,008,"ก็เดิน (ตามไป), มารดาเหลียวกลับแลดู ไม่เห็นลูก จึงถามว่า" | |
| 20,0012,009,"""นาย ลูกของเราไปไหน ?""" | |
| 20,0012,010,สามี. ฉันให้เขานอนอยู่ภายใต้พุ่มไม้แห่งหนึ่ง. | |
| 20,0012,011,"ภรรยา. นาย อย่ายังฉันให้ฉิบหายเลย, ฉันเว้นลูกเสียแล้ว" | |
| 20,0012,012,"ไม่อาจเป็นอยู่ได้, นายนำลูกฉันมาเถิด ประหารอกคร่ำครวญแล้ว." | |
| 20,0012,013,ครั้งนั้น ชายผู้สามี จึงกลับไปเอาเด็กนั้นมาแล้ว. แม้ลูกก็ตายเสีย | |
| 20,0012,014,แล้วในระหว่างทาง. นายโกตุหลิก ทิ้งบุตรในฐานะมีประมาณเท่านี้ | |
| 20,0012,015,จึงถูกเขาทอดทิ้ง ๗ วาระ ในระหว่างภพ ด้วยผลแห่งกรรมนั้น ด้วย | |
| 20,0012,016,ประการฉะนี้. ชื่อว่า บาปกรรมนี้ อันบุคคลไม่ควรดูหมิ่นว่า | |
| 20,0012,017,"""น้อย,"" สองสามีภรรยานั้น เดินทางไปถึงตระกูลของคนเลี้ยงโค" | |
| 20,0012,018,แห่งหนึ่งแล้ว. | |
| 20,0012,019,[นายโกตุหลิกตายไปเกิดเป็นสุนัข] | |
| 20,0012,020,ก็ในวันนั้น มีการทำขวัญแม่โคนมของนายโคบาล. ในเรือน | |
| 20,0012,021,ของนายโคบาล พระปัจเจกพุทธเจ้ารูปหนึ่งฉันเป็นนิตย์. นายโคบาล | |