| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 19,0036,001,"เสียเถิด."" " | |
| 19,0036,002,"พราหมณ์ตอบว่า ""นางผู้เจริญ ถ้าเราจะหาหมอมา, เราจะ" | |
| 19,0036,003,ต้องใช้ขวัญ<SUP>๑</SUP>ข้าวเขา หล่อนช่างไม่มองดูความเปลืองทรัพย์ของเรา | |
| 19,0036,004,"(บ้าง).""" | |
| 19,0036,005,"นางพราหมณีถาม ""เมื่อเป็นอย่างนี้ ท่านจะทำอย่างไรเล่า ?" | |
| 19,0036,006,"พราหมณ์.""" | |
| 19,0036,007,"พราหมณ์ตอบว่า ""ทรัพย์ของเราจะไม่ขาดไปได้อย่างใด เรา" | |
| 19,0036,008,"จะทำอย่างนั้น.""" | |
| 19,0036,009,"พราหมณ์นั้นไปยังสำนักพวกหมอแล้ว ถามว่า ""พวกท่าน" | |
| 19,0036,010,"วางยาขนานไหน ? แก่คนที่เป็นโรคชนิดโน้น.""" | |
| 19,0036,011,ลำดับนั้น พวกหมอก็บอกยาเกล็ดที่เข้าเปลือกไม้เป็นต้น แก่ | |
| 19,0036,012,เขา. เขา (ไป) เอารากไม้เป็นต้นที่พวกหมอบอกให้นั้นมาแล้ว ทำ | |
| 19,0036,013,ยาให้แก่บุตร. เมื่อพราหมณ์ทำอยู่เช่นนั้นแล. โรคได้ (กำเริบ) | |
| 19,0036,014,"กล้าแล้ว, (จน) เข้าถึงความไม่มีใครที่จะเยียวยาได้. พราหมณ์" | |
| 19,0036,015,รู้ว่าบุตรทุพพลภาพแล้ว จึงหาหมอมาคนหนึ่ง. หมอนั้น (มา) | |
| 19,0036,016,"ตรวจดูแล้ว จึงพูด (เลี่ยง) ว่า ""ข้าพเจ้ามีกิจอยู่อย่างหนึ่ง ท่านจง" | |
| 19,0036,017,"หาหมออื่นมาให้รักษาเถิด"" ดังนี้แล้ว บอกเลิกกับพราหมณ์แล้ว" | |
| 19,0036,018,ก็ลาไป.๒ | |
| 19,0036,019,[ให้บุตรนอนที่ระเบียงเพราะกลัวคนเห็นสมบัติ] | |
| 19,0036,020,"พราหมณ์รู้เวลาว่าบุตรจวนจะตายแล้วคิดว่า ""เหล่าชนที่มา" | |
| 19,0036,021, | |
| 19,0036,022,๑. ภตฺตเวตนํ ค่าจ้างและรางวัล. ๒. นิกฺขมิ ออกแล้ว. | |