| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 02,0034,001,จณฺโฑ จณฺฑา จณฺฑํ ดุร้าย | |
| 02,0034,002,เชฺโ เชฏฺา เชฏฺํ เจริญที่สุด | |
| 02,0034,003,ตาโณ ตาณา ตาณํ ต้านทาน | |
| 02,0034,004,ถิโร ถิรา ถิรํ มั่น | |
| 02,0034,005,ทกฺโข ทกฺขา ทกฺขํ ขยัน | |
| 02,0034,006,ธมฺมิโก ธมฺมิกา ธมฺมิกํ ตั้งในธรรม | |
| 02,0034,007,นาโถ นาถา นาถํ ที่พึ่ง | |
| 02,0034,008,ปาโป ปาปา ปาปํ บาป | |
| 02,0034,009,โภคี โภคินี โภคิ มีโภคะ | |
| 02,0034,010,มติมา มติมตี มติมํ มีความคิด | |
| 02,0034,011,ลาภี ลาภินี ลาภิ มีลาภ | |
| 02,0034,012,สทฺโธ สทฺธา สทฺธํ มีศรัทธา. | |
| 02,0034,013,วจนะ | |
| 02,0034,014,[๔๓] คำพูดในบาลีภาษา จัดเป็น วจนะ ๒ คือ เอกวจนํ | |
| 02,0034,015,คำพูดสำกรับออกชื่อของสิ่งเดียว ๑ พหุวจนํ คำพูดสำหรับออกชื่อ | |
| 02,0034,016,"ของมากกว่าสิ่งเดียว คือ ตั้งแต่ ๒ สิ่งขึ้นไป ๑, วจนะ ทั้ง ๒ นี้ มี" | |
| 02,0034,017,เครื่องหมายให้แปลกกันที่ท้ายศัพท์ เหมือนคำว่า ปุริโส ชายคนเดียว | |
| 02,0034,018,เป็นเอกวจนะ ปุริสา ชายหลายคน เป็นพหุวจนะ. | |