| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 42,0030,001,[เรื่องช่างแก้ว] | |
| 42,0030,002,ในอดีตกาล ในนิคมหนึ่ง ในกรุงพาราณสี แคว้นกาสี มี | |
| 42,0030,003,เศรษฐีคนหนึ่ง มีสมบัติมาก. แต่ลำพังเงินที่เขาฝังไว้ก็มีถึง ๔๐ โกฏิ. | |
| 42,0030,004,ส่วนภรรยาของเศรษฐีนั้น ถึงแก่กรรมแล้วไปเกิดเป็นนางหนู (อยู่) | |
| 42,0030,005,ที่หลังทรัพย์ เพราะความห่วงใยในทรัพย์. (ต่อมา) ตระกูลนั้นแม้ | |
| 42,0030,006,ทั้งหมด ถึงความพินาศโดยลำดับ. แม้บ้านนั้นก็ถูกทิ้งหาที่หมาย | |
| 42,0030,007,ไม่ได้. ครั้งนั้น ช่างแก้วคนหนึ่ง ปรารถนาจะทุบหินเอาแก้ว จึงรื้อหิน | |
| 42,0030,008,ในที่บ้านเก่านั้นทุบ. นางหนูตัวนั้นเที่ยวหากินอยู่ เห็นช่างแก้วนั้น | |
| 42,0030,009,"บ่อย ๆ ก็เกิดความรักใคร่ คิดว่า ""ทรัพย์ของเรามากมาย จะ" | |
| 42,0030,010,"ฉิบหายเสียโดยใช่เหตุ, เราจะร่วมมืนกันกับนายคนนี้ เคี้ยวกิน" | |
| 42,0030,011,"(ใช้สอย) ทรัพย์นั้น"" แล้วคาบกหาปณะ ๑ กหาปณะไปสู่สำนักของ" | |
| 42,0030,012,ช่างแก้วนั้น. ช่างแก้วเห็นนางหนูนั้น เมื่อจะทักนางหนูด้วยปิยวาจา | |
| 42,0030,013,"จึงกล่าวว่า ""แม่ คาบกหาปณะมาทำไม ?"" นางหนูกล่าวว่า ""พ่อ" | |
| 42,0030,014,ท่านจงถือเอาทรัพย์นี้ไปใช้สอยด้วยตนเอง (และ) จงนำเนื้อมาให้ | |
| 42,0030,015,"ฉันบ้าง."" ช่างแก้วนั้นนำกหาปณะไปสู่เรือนแล้ว ได้ซื้อเนื้อมาให้" | |
| 42,0030,016,แก่นางหนูนั้น. นางหนูนั้นก็คาบเนื้อไปยังที่อยู่ของตน แล้วเคี้ยวกิน. | |
| 42,0030,017,นางหนูนั้นได้นำทรัพย์มาให้ช่างแก้วนั้นนั่นแล และรับเนื้อไปโดยนัยนี้ | |
| 42,0030,018,ทุกวัน. นางหนูนั้น ได้คาบทรัพย์แม้ทั้งหมดนั้น ไปให้แก่ช่างแก้วนั้น | |
| 42,0030,019,นั่นแลโดยลำดับ ด้วยประการฉะนี้. | |
| 42,0030,020,เรื่องช่างแก้ว มาในอรรถกถาพัพพุชาดก<SUP>๑</SUP> วรรคที่ ๑๔ เอก- | |
| 42,0030,021, | |
| 42,0030,022,๑. ชาตกฏฺกถา ๒/๓๖๔. | |