text
stringlengths 16
178
|
|---|
அவலை முக்கித் தின்னு, எள்ளை நக்கித் தின்னு. |
அவளவன் என்பதைவிட அரிஅரி என்பது நலம். |
அவளுக்கிவள் எழுந்திருந்து உண்பாள். |
அவளுக்கு ரொம்பத் தக்குத்தெரியும். |
அவளுக்கெவள் ஈடு அவளுக்கவளே சோடு |
அவளைக் கண்ட கண்ணாலே இன்னொருத்தியைக் காணுகிறதா? |
அவள் அழகுக்குத் தாய் வீடு. |
அவன் அழகுக்குப் பத்துபேர் வருவார்கள், கண் சிமிட்டினால் ஆயிரம்பேர் மயங்கிப் போவார்கள். |
அவள் எமனைப் பலகாரம் பண்ணுவாள். |
அவள் சமர்த்துப் பானை சந்தியில் கவிழ்ந்தது. |
அவன் சம்பத்து அறியாமல் கவிழ்ந்தது. |
அவள் சாட்டிலே திரை சாட்டா. |
அவள் சொல் உனக்கு குரு வாக்கு. |
அவள் பலத்தை மண்கொண் டொளிச்சுது. |
அவன் பாடுகிறது குயில் கூவுகிறது போல. |
அவன் பேர் தங்கமாம் அவள் காதில் பிச்சோலையாம். |
அவன் பேர் கூந்தலழகி அவள் தலை மொட்டை |
அவளிடத்தில் எல்லாரும் பிச்சை வாங்கவேண்டும். |
அவனருளுற்றால் அனைவரு முற்றார், அவனருளற்றால் அனைவருமற்றார். |
அவனியில்லை ஈடு, அவளுக்கவளே சோடு. |
அவனுக்கு ஆகாசம் மூன்று விரற்கடை. |
அவனுக்குக் கப்படாவுமில்லை வெட்டுக் கத்தியுமில்லை. |
அவனுக்குச் சாண் ஏறினால் முழம் சறுக்குது. |
அவனுக்குச் சுக்கிரதிசை அடிக்கிறது. |
அவனுக்குச் சுக்கிரதிசை சூத்திலே அடிக்கிறது. |
அவனுக்குப் பொய்ச்சத்தியம் பாலும் சோறும் |
அவனுக்கு ஜெயில் தாய் வீடு. |
அவனுக்கும் இவனுக்கும் எருமைச் சங்காத்தம். |
அவனுக்குள்ளே அகப்பட்டிருக்கிறதாம் என் பிழைப்பெல்லாம். |
அவனுடைய பேச்சு காற்சொல்லும் அரைச்சொல்லும். |
அவனுடைய வாழ்வு நண்டுக்குடுவை உடைந்ததுபோல் இருக்கிறது. |
அவனை தரித்து வைத்தாற்போல் இருக்கிறான். |
அவனைப் பேச்சிட்டுப் பேச்சுவாங்கி ஆமை மல்லாத்துகிறாப்போல் மல்லாத்திப்போட்டான். |
அவனே இவனே என்பதைவிடச் சிவனே சிவனே என்கிறது நல்லது. |
அவனே வெட்டவும் விடவும் கர்த்தன். |
அவனோடு இவனை ஏணிவைத்துப்பார்த்தாலும் காணாது. |
அவன் அசையாது (அசையாமல்) அணு அசையாது. |
அவன் அதிகாரம் கொடிகட்டிப் பறக்கிறது. |
அவன் அண்டை அந்தப்பருப்பு வேகாது. |
அவன் அவன் எண்ணத்தை, ஆண்டவன் ஆக்கினாலும் ஆக்குவான், அழித்தாலும் அழிப்பான். |
அவன் அவன் செய்த வினை அவன் அவனுக்கு |
அவன் அவன் மனசே அவன் அவனுக்குச் சாட்சி. |
அவன் அன்றி ஓர் அணுவு மசையாது. |
அவன் ஆகாசத்தை வடுப்படாமல் கடிப்பேனென்கிறான். |
அவன் இட்டதே சட்டம். |
அவன் இராச சமுகத்திற்கு எலுமிச்சம்பழம். |
அவன் உள்ளெல்லாம்புண், உடம்பெல்லாம் கொப்பளம். |
அவன் உனக்குக் கிள்ளுக்கீரையா? |
அவன் எங்கே இருந்தான், நான் எங்கே இருந்தேன். |
அவன் எரி பொரியென்று விழுகிறான். |
அவன் எனக்கு அட்டமத்துச்சனி. |
அவன் என் தலைக்கு உலை வைக்கிறான். |
அவன் என்னை ஊதிப்பறக்கடிக்கப் பார்க்கிறான். |
அவன் ஒரு குளிர்ந்த கொள்ளி. |
அவன் ஓடிப்பாடி நாடியில் அடங்கினான். |
அவன் கழுத்துக்குக் கத்தி தட்டுகிறான். |
அவன் காலால் இட்ட வேலையைக் கையால் செய்வான். |
அவன் காலால் இட்ட வேலையைத் தலையால் செய்வான். |
அவன் காலால் கீறினதை நான் நாவால் அழிக்கிறேன். |
அவன் காலால் முடிந்ததைக் கையால் அவிழ்க்க முடியாது. |
அவன்குடித்தனத்தை கமுக்கமாய்கொண்டுபோகிறான். |
அவன் கெட்டான் குடியன் எனக்கு இரண்டு இராம் வாரு (மொந்தைபோடு). |
அவன் கை மெத்தக் கூராச்சே! |
அவன் கையைக்கொண்டே அவன் கண்ணில் குத்தினான். |
அவன் கொஞ்சப் புள்ளியா? |
அவன் சாதிக்கு எந்த புத்தியோ குலத்துக்கு எந்த ஆசாரமோ அது தான் வரும். |
அவன் சாயம் வெளுத்துப் போய்விட்டது. |
அவன் சிறகில்லாப்பறவை. |
அவன் சிறகொடிந்த பறவை. |
அவன் சூத்தைத் தாங்குகிறான். |
அவன் சொன்னதே சட்டம் இட்டதே பிச்சை |
அவன் சோற்றுக்குத் தாளம் போடுகிறான். |
அவன் சோற்றை மறந்து விட்டான். |
அவன் தலையில் ஓட்டைக் கவிழ்ப்பான். |
அவன் தன்னாலே தான் கெட்டால் அண்ணாவி என்ன செய்வார்? |
அவன் தொட்டுக் கொடுத்தான், நான் இட்டுக் கொடுத்தேன். |
அவன் தொத்தி உறவாடித் தோலுக்கு மன்றாடுகிறான். |
அவன் நடைக்குப் பத்துபேர் வருவார்கள், கைவீச்சுக்குப் பத்துபேர் வருவார்கள். |
அவன் நா அசைய நாடு அசையும். |
அவன் பசியாமல் கஞ்சி குடிக்கிறான். |
அவன் பூராயமாய்ப் பேசுகிறான். |
அவன் பேசுகிறதெல்லாம் தில்லும் பில்லும் திருவாதிரை. |
அவன் பேச்சு விளக்கெண்ணெய் சமாசாரம். |
அவன் பேச்சைத் தண்ணீர்மேல் எழுதிவைக்க வேண்டும். |
அவன் மிதித்த இடத்தில் புல்லும் சாகாது. |
அவன் மிதித்த இடம் பற்றி எரிகின்றது. |
அவன் மூத்திரம் விளக்காய் எரிகிறது. |
அவன் மெத்த அத்து மிஞ்சின பேச்சுக்காரன். |
அவன் ரொம்ப வைதீகமாய்ப் பேசுகிறான். |
அவன் வல்லாள கண்டனை வாரிப் போரிட்டவன். |
அவிவேகி உறவிலும் விவேகி பகையே நன்று. |
அவிழ் என்ன செய்யும் அஞ்சுகுணம் செய்யும், பொருள் என்னசெய்யும் பூவை வசம் செய்யும். |
அவையிலும் ஒருவன் சவையிலும் ஒருவன். |
அவ்வளவு இருந்தால் அடுக்கிவைத்து வாழேனோ? |
அழ அழச் சொல்லுவார் தன் மனிதர், சிரிக்கச் சிரிக்கச் சொல்லுவார் புறத்தியார். |
அழகிருந்தென்ன, அதிருஷ்டம் இருக்கவேணும். |
அழகிலே பிறந்த பவளக்கொடி, ஆற்றிலே பிறந்த சாணிக்கூடை. |
அழகிற்கு மூக்கை அழிப்பார் உண்டா? |
அழகு இருந்து அழும், அதிருஷ்டம் இருந்து உண்ணும். |
அழகு ஒழுகுது, மடியிலே கட்டடா கலயத்தை. |