text
stringlengths 16
178
|
|---|
அழகு ஒஓழுகுகிறது, நாய் வந்து நக்குகிறது, ஓட்டைப் பானைகொண்டுவா பிடித்து வைக்க. |
அழகுக்கு இட்டால் ஆபத்துக்குதவும். |
அழகுக்குச் செய்தது ஆபத்துக்குதவும். |
அழகு சொட்டுகிறது. |
அழகு சோறுபோடுமா, அதிருஷ்டம் சோறு போடுமா? |
அழகு பெண்ணே காற்றாடி (காத்தாயி), உன்னை) அழைக்கிறாண்டி கூத்தாடி. |
அழச்சொல்லுகிறவன் பிழைக்கச் சொல்லுவான், சிரிக்கச்சொல்லுகறவன் கெடச்சொல்லுவான். |
அழச்சொல்லுவார் தமர், சிரிக்கச் சொல்லுவார் பிறர். |
அழிக்கப்படுவானை கடவுள் அறிவீனன் ஆக்குவார். |
அழித்துக் கழித்துப்போட்டு வழித்து நக்கி யென்று பெயரிட்டானாம். |
அழிந்த கொல்லையில் குதிரை மேய்ந்தாலென்ன, கழுதை மேய்ந்தாலென்ன? |
அழிந்தவள் ஆரோடு போனால் என்ன? |
அழிந்து பழஞ்சோறாய்ப் போச்சுது. |
அழிவழக்குச் சொன்னவன், பழிபொறுக்கும் மன்னவன். |
அழுகள்ளன் தொழுகள்ளன் ஆசாரக்கள்ளன். |
அழுகிற ஆணையும் சிரிக்கிற பெண்ணையும் நம்பப்படாது. |
அழுகிறதற்கு அரைப்பணம் கொடுத்து ஓய்கிறதற்கு ஒரு பணம் கொடு. |
அழுகிற பிள்ளைக்கு வாழைப்பழம் காட்டுகிறபோல |
அழுகிற வீட்டில் இருந்தாலும் ஒழு(கு)கிற வீட்டில் இருக்கலாகாது. |
அழுகிற வேளைபார்த்து அக்குள் பாய்ச்சுகிறான். |
அழுகை ஆங்காரத்தின் மேலும், சிரிப்பு கெலிப்பின் மேலும் தான். |
அழுகையும் ஆங்காரமும் சிரிப்புக் கெலிப்போடே |
அழுக்குக்குள் இருக்கும் மாணிக்கம். |
அழுக்குச் சீலைக்குள்ளே மாணிக்கம். |
அழுக்கை அழுக்குக்கொல்லும், இழுக்கை இழுக்குக் கொல்லும். |
அழுக்கைத் துடைத்து மடியில் வைத்தாலும் புழுக்கைக் குணம் போகாது. |
அழுத கண்ணும் சிந்திய மூக்கும். |
அழுத பிள்ளை உரம் பெறும். |
அழுத பிள்ளை பால்குடிக்கும். |
அழுத பிள்ளையும் சிரித்ததாம், கழுதைப்பாலைக் குடித்ததாம். |
அழுத பிள்ளையும் வாய்மூடும் அதிகாரம். |
அழுதவனுக்கு அகங்காரமில்லை. |
அழுதாலும் பிள்ளை அவளே பெறவேண்டும். |
அழுத்த நெஞ்சன் ஆருக்கு முதவான், இளகின நெஞ்சன் எவர்க்கும் உதவுவான். |
அழுதபிள்ளைத் தாய்ச்சிக்குப் பணயம் கொடுத்தால் அநுபவிக்க ஓட்டுமா குழந்தை? |
அழுவார் அழுவார் தம் துக்கம் அசலார்க்கல்ல |
அழுவார் அழுவார் தம் தம் துக்கமே, திருவன் பெண்டீருக்கு அழுவாரில்லை. |
அழுவார் அற்ற பிணமும் ஆற்றுவார் அற்ற சுடலையும் |
அழையா வீட்டிற்கு நுழையாச் சம்பந்தி. |
அளகாபுரி கொள்ளையானாலும் அதிருஷ்ட ஈனனுக்கு ஒன்றுமில்லை. |
அளகாபுரியிலும் விறகு தலையன் உண்டு. |
அளகேசன் ஆனாலும் அளவு அறிந்து செலவுசெய்ய வேண்டும். |
அளக்கிற நாழி அகவிலை அறியுமா? |
அளந்த அளந்த நாழி ஒழிந்து ஓழிந்து வரும். |
அளந்த நாழிகொண்டு அளப்பான். |
அளந்த ஒருசாணில்லை, அரிந்தால் ஒருசட்டிகாணாது. |
அளவளாலில்லாதவன் வாழ்க்கைகுளவளாக்கோடின்றி நீர் நிறைந்தற்கு. |
அளவிட்டவரைக் கள விடலாமா? |
அளவிற்கு மிஞ்சினால் அமுதமும் விஷமாகும். |
அளவுக்கு மிஞ்சினால் அமிருதமும் நஞ்சு. |
அளுங்குப் பிடி பிடித்தாற்போல |
அள்ளாது குறையாது சொல்லாது பிறவாது. |
அள்ளிக்குடிக்கத் தண்ணீரில்லை, அவனள்பேர் கங்காதேவி. |
அன்ளிக்கொடுத்தால் சும்மா, அளந்து கொடுத்தால் கடன். |
அள்ளிக்கொண்டே போகச்சே கிள்ளிக்கொண்டு வருகிறான். |
அன்ளிப்பால் வார்க்கையிலே சொல்லிப்பால்வார்த்திருக்குது. |
அள்ளுகிறவன் இடத்தில் இருக்கல் ஆகாது, கின்ளுகிறவன் இடத்தில் இருந்தாலும். |
அள்ளுவது எல்லாம் நாய் தனக்கென்று எண்ணுமாம். |
அறக்கப்பறக்கப் பாடுபட்டாலும் படுக்கப்பாயில்லை. |
அறக்கல்வி முழுமொட்டை. |
அறக்காத்தான் பெண்டிழந்தான், அறுகாதவழி சுமந்து அழுதான். |
அறக்குழைத்தாலும் குழைப்பாள், அரிசியாய் இறக்கினாலும் இறக்குவாள். |
அறக்கூர்மை முழுமொட்டை. |
அறங்கையும் புறங்கையும் நக்குதே. |
அறச்செட்டு முழுநஷ்டம். |
அறத்தால் வருவதே இன்பம். |
அறநனைந்தவருக்குக் கூதல் என்ன? |
அறப்பத்தினி ஆமுடையானை அப்பா என்று அழைத்த கதை. |
அறப்படித்த பூனை காடிப்பானையில் தலைபோடும். |
அறப்படித்த மூஞ்சுறு கழுநீர்ப்பானையில் விழுந்தது போல. |
அறப்படித்தவன் அங்காடிபோனால் விற்கவும் மாட்டான் கொள்ளவும் மாட்டான். |
அறப்படித்தவர் கூழ்ப்பானையில் விழுந்தார். |
அறப்பேசி உறவாடவேண்டும். |
அறமுறுக்கினால் அற்றுப்போகும். |
அறமுறுக்கினால் கொடி முறுக்குப்படும். |
அறமுறுக்குக் கொடும்புரிகொண்டு அற்றுவிடும். |
அறம் பொருள் இன்பம் எல்லார்க்கும் இல்லை. |
அறவடிக்குமுன் சோறு காடிப்பானையில் விழுந்தாற் போல. |
அறவுங்கொடுங்கோல் அரசன் கீழ்க் குடியிருப்பிற் குறவன் கீழ்க் குடியிருப்பு மேல். |
அறிஞர்க்கழகு அகத்துணர்ந்து அறிதல். |
அறிந்த ஆண்டையென்று கும்பிடப்போனால், உங்கள் அப்பன் பத்துப்பணம் கொடுக்கவேணும் கொடு என்றான். |
அறிந்தபார்ப்பான் சிநேகிதன், ஆறுகாசுக்கு மூன்று தோசையா? |
அறிந்தவனென்று கும்பிட அடிமைவழக்கிட்ட கதை. |
அறிந்து அறிந்து செய்கிறபாவத்தை, அழுது அழுது தொலைக்க வேணும். |
அறிந்தும் கெட்டேன் அறியாமலும் கெட்டேன், சொறிந்து புண் ஆயிற்று. |
அறிய அறியக் கெடுவார் உண்டா? |
அறியாத நாளெல்லாம் பிறவாத நாள். |
அறியாப்பிள்ளை ஆனாலும் ஆடுவான் மூப்பு. |
அறியாப்பிள்ளை புத்தியைப் போல. |
அறியாமல் தாடியை வளர்த்தது அம்பட்டன் கையிற் கொடுக்கவா? |
அறிவில்லார் சிநேகம் அதிக உத்தமம். |
அறிவீனர்தமக்கு ஆயிரம் உரைக்கினும் அவம். |
அறிவீனனிடத்தில் புத்தி கேளாதே. |
அறிவு ஆர் அறிவார்? ஆய்ந்தவர் அறிவார். |
அறிவு இல்லாச் சயனம் அம்பரத்திலுமில்லை. |
அறிவு இல்லாதவன் பெண்களிடத்திலும் தாழ்வுபடுவான். |
அறிவு இல்லார் தமக்கு ஆண்மையுமில்லை. |
அறிவு கெட்டவனுக்கு ஆர் சொல்லியும் என்ன? |
அறிவுடன் ஞானம் அன்புடன் ஒழுக்கம். |
அறிவுடையாரை அடுத்தாற்போதும். |