text
stringlengths
2
130k
Recimo da u nekoj datoteci vrste XML postoji sledeća niska: Petar Petrović petar.petrovic@transmeta.com .
Iz ove, za program nerazumljive niske znakova, odgovarajući raščlanjivač će da izdvoji ime (Petar), prezime (Petrović) i eadresu (-{petar.petrovic@transmeta.com}-) i posle će sa time program dalje moći da nešto radi (npr. da pošalje e-poštu Petru Petroviću).
Raščlanjivači generalno dolaze iz okruženja za programiranje (delovi kompilatora), i takođe su nešto što programeri moraju da naprave.
GNU-ova licenca za slobodnu dokumentaciju GNU-ova licenca za slobodnu dokumentaciju (; skraćeno GLSD, na engleskom -{GNU FDL}- ili -{GFDL}-) je kopileft licenca za slobodnu dokumentaciju koju je osmislila Zadužbina za slobodni softver, a za potrebe Projekta GNU.
Ova licenca dozvoljava korisniku licenciranog materijala da isti umnožava, redistribuira, i modifikuje, pod uslovom da svi umnošci i izvedena dela budu dostupna pod istom licencom.
Umnošci mogu biti komercijalno prodavani, ali ukoliko se proizvode u većim količinama (većim od 100), originalni dokument ili izvorni kod moraju biti učinjeni dostupnim primaocu rada.
GLSD je razvijena za potrebe referentnih priručnika, dokumentacionog i sličnih materijala koji obično prate GNU softver.
Međutim, može se koristiti za bilo koja tekstualna dela, nezavisno od njihovog sadržaja ili namene.
Na primer, Vikipedija koristi GLSD za sav svoj tekstualni sadržaj.
Spisak ljudi Ovde je spisak ljudi o kojima postoje članci na srpskoj Vikipediji.
Spisak je razdvojen na više delova, glavna i osnovna podela je na imena i prezimena po azbučnom redu.
U svakom spisku pod jednim slovom azbuke se u dve kolone popisuju biografski članci koji postoje na ovoj Vikipedije, sa leve strane, u prvoj koloni ide spisak ljudi čije ime počinje pod tim slovom, a sa desne strene, u drugoj koloni, ide spisak ljudi čije prezime počinje tim slovom.
Ukoliko osoba nema prezime, kao na primer Aristotel, onda je sortirana samo prema imenu i to samo u levoj koloni.
Pre nego što počnete da pišete nečiju biografiju, pogledajte prvo ovaj spisak da vidite da li ta stranica možda već postoji.
Da bi spisak bio uvek ažuran poželjno je da u njega dodate sve one biografije koje ste vi napisali, ili one za koje primetite da nisu u spisku.
Ćirilica Ćirilica je pismo koje koristi osam slovenskih jezika (beloruski, bugarski, makedonski, ruski, srpski, ukrajinski, crnogorski i bošnjački), kao i veći broj drugih jezika bivšeg Sovjetskog Saveza, Azije i istočne Evrope.
Dungani, islamizovani Kinezi iz Kazahstana koji govore jednim dijalektom mandarinskog kineskog, takođe koriste ćirilicu kao standardni pisani sistem.
Dunganski dijalekt je jedini iz kineske grupe jezika koji ne koristi kineske karaktere i jedini jezik sinotibetske porodice koji koristi ćirilicu kao standardni pisani sistem.
Oznaka savremene ćirilice prema -{ISO 15924}- je -{Cyrl 220}-, a njene staroslovenske varijante -{Cyrs 221}-.
Ćirilica je bazirana na ranoj ćirilici, koja je razvijena u Prvom bugarskom carstvu Ćirilicu i glagoljicu su formulisali bilo Ćirilo i Metodije koji su doneli hrišćanstvo kod Južnih Slovena, ili njihovi učenici.
To je osnova alfabeta koji se koriste u raznim jezicima, bivšim ili sadašnjim, u delovima jugoistorčne Evrope i severne Evroazije, a posebno kod onih sa slovenskim poreklom, i kod neslovenskih jezika koji su pod uticajem ruskog jezika.
Godine 2011, oko 252 miliona ljudi u Evroaziji je koristilo ćirilicu kao zvanični alfabet u svojim nacionalnim jezicima, pri čemu Rusija obuhvata oko polovine tog broja.
Sa prijemom Bugarske u Evropsku uniju 1. januara 2007, ćirilica je postala treće zvanično pismo Evropske unije, nakon latinice i grčkog pisma.
Ćirilica je izvedena iz grčkog uncijala, proširena slovima iz starijeg glagoljičkog alfabeta, uključujući neke ligature.
Ta dodatna slova su dodata za staroslovenske glasove koji nisu prisutni u Grčkom.
Pismo je nazvano u čast dva vizantijska brata, Ćirila i Metodija, koji su ranije kreirali glagoljičko pismo.
Moderni naučnici veruju da su ćirilicu razvili i formalizovali rani učenici Ćirila i Metodija.
U ranom 18. veku ćiriličko pismo koje je korišćeno u Rusiji je znatno reformisano po nalogu Petra Velikog, nakon njegovog povratka iz diplomatske misije u zapadnoj Evropi.
Nova forma slova je postala bliža latinskom pismu, nekoliko arhaičnih slova je uklonjeno i nekoliko slova je lično dizajnirao Petar Veliki (kao što je Я, koje je bilo inspirisano latiničkim slovom -{R}-).
Zapadnoevropska tipografska kultura je takođe prihvaćena.
Pošto su pismo osmislili i popularizovali sledbenici Ćirila i Metodija, umesto samih Ćirila i Metodija, njegovo ime označava počast, pre nego autorstvo.
Ime ćirilica često zbunjuje ljude koji nisu upoznati sa istorijom pisma, pošto ne identifikuje zemlju porekla (za razliku od grčkog pisma).
Neki ga nazivaju ruskim pismom pošto je ruski najpopularniji i najuticajniji alfabet baziran na ovom pismu.
Neki bugarski intelektualci, poput Stefana Caneva, su izrazili zabrinutost zbog toga, i predložili da se ćiriličko pismo umesto toga nazove bugarskim alfabetom, zarad istorijske tačnosti.
Bugarsko, makedonsko, rusko, i srpsko ćiriličko pismo je isto tako poznato kao azbuka, što je izvedeno iz starih imena prva dva slova većine ćiriličkih pisama (kao što je i termin alfabet proistekao iz prva dva grčka slova alfa i beta).
Sledeći jezici koriste ili su koristili ćirilicu: Glavnica pisma nastala je iz rane ćirilice, koja je bila derivat glagoljice i grčkog ustavnog pisma uncijale.
Za najverovatnije sastavljače ćirilice uzimaju se Kliment Ohridski ili Konstantin Preslavski, ali to pitanje do danas nije konačno rešeno.
Najveći broj slova potiče iz grčkog pisma, dok neki znakovi predstavljaju manje ili više uprošćene oblike glagoljskih slova.
Ćirilica je dobila ime po mlađem od dva brata, slovenska prosvetitelja, Ćirilu, za koga se obično pretpostavlja da je sastavio glagoljicu.
Dok glavnica jezika koji se koriste ćirilicom imaju fonemsku ortografiju, postoje i izuzeci, uglavnom u ruskom: EGO (znači njega), a izgovara se kao /jɪˈvo/ umesto /jego/. Sricanje imena varira, posebno kad su u pitanju transkripcije/transliteracije -{Y/J/I}-, -{GH/G/H}- i -{ZH/J}-.
Pre 1918. postojalo je još četiri slova u upotrebi: Іі (zamenjeno sa Ii), Ѳѳ (Fita fita ili tita ili teta, zamenjena sa Ff), Ѣѣ (Яtь jat, zamenjeno sa Ee), i Ѵѵ (ižica ižica, zamenjeno sa Ii).
Kao u ruskom sa izuzecima: Kao ruski osim: Kao ruski osim: Kao ruski osim: Kao u srpskom osim: Ove azbuke su mahom nastale na osnovu ruske, ali sa popriličnim razlikama, pogotovu kad su u pitanju kavkaski jezici.
U centralnoj Aziji korišćenje ćirilice je postalo često predmet političkih sporova po raspadu Sovjetskog Saveza jer podseća na sovjetsku vlast.
Određeni broj jezika je umesto ćirilice počeo da koristi druga pisma.
Simboli u zagradi su isključivo za dvosmerno preslovljavanje (transliteraciju).
U Unikodu ćirilički blok se prostire između od -{U+0400}- do -{U+052F}-.
Znaci između pozicije -{U+0400}- i -{U+045F}- su u osnovi znaci iz kodnog rasporeda -{ISO 8859-5}- pomereni nagore za 864 pozicija.
Znakovi u opsegu između -{U+0460}- i -{U+0489}- su istorijski i ne koriste se u savremenim jezicima.
Znakovi u prostoru od -{U+048A}- i -{U+052F}- su dodatni znaci za različite neslovenske ćiriličke azbuke.
Unikod ne uključuje akcentovana ćirilička slova, ali se mogu dobiti kombinovanjem sa različitim dijakritičkim znacima.
Tako se dodavanjam -{U+0301}- (kombinujući akut) posle slova koje se želi akcentovati dobija akcentovano slovo (tj. -{ы}-́ -{э}-́ -{ю}-́ -{я}-́).
Neki jezici (kao što je savremeni crkvenoslovenski jezik) još uvek nisu u potpunosti podržani.
U unikodu verzije 9.0, ćirilička slova, uključujući nacionalne i istorijska pisma, su kodirana u nekoliko različitih blokova: Matematika Matematika ( što znači učenje) je formalna i egzaktna nauka koja je nastala izučavanjem figura i računanjem s brojevima.
Iako ne postoji opšteprihvaćena definicija matematike, pod matematikom se u širem smislu podrazumeva da je ona nauka o količini (aritmetika), strukturi (algebra), prostoru (geometrija) i promeni (analiza).
Matematika je nauka koja izučava aksiomatski definisane apstraktne strukture koristeći logiku.
Izučavane strukture najčešće potiču iz drugih prirodnih nauka, najčešće fizike, ali neke od struktura su definisane i izučavane radi internih razloga.
Istorijski, matematika se razvila iz potrebe da se obavljanja proračuna u trgovini, vršenje merenja zemljišta i predviđanje astronomskih događaja.
Ove tri početne primene matematike se mogu dovesti u vezu sa grubom podelom matematike na izučavanje strukture, prostora i promena.
Izučavanje strukture počinje sa brojevima, u početku sa prirodnim brojevima i celim brojevima.
Osnovna pravila za aritmetičke operacije su definisana u osnovnoj algebri a dodatna svojstva celih brojeva se izučavaju u teoriji brojeva.
Izučavanje metoda za rešavanje jednačina je dovelo do razvoja apstraktne algebre koja između ostalog izučava prstenove i polja, strukture koje generalizuju osobine koje poseduju brojevi.
Fizički važan koncept vektora se izučava u linearnoj algebri.
Izučavanje prostora je počelo sa geometrijom, prvo Euklidovom geometrijom i trigonometrijom u pojmljivom trodimenzionalnom prostoru, ali se kasnije proširila na neeuklidske geometrije koje imaju centralnu ulogu u opštoj relativnosti.
Moderna polja geometrije su diferencijalna geometrija i algebarska geometrija.
Teorija grupa izučava koncept simetrije, i predstavlja vezu u u izučavanju prostora i strukture.
Topologija povezuje izučavanje prostora i izmjene fokusirajući se na koncept kontinuiteta.
Razumevanje i opisivanje izmena merljivih promerljivih je glavna karakteristika prirodnih nauka, i diferencijalni račun je razvijen u te svrhe.
Centralni koncept kojim se opisuje promena varijable je funkcija.
Mnogi prirodni problemi su vodili uspostavljanju veze između vrednosti i količine izmene, i metodi razvijeni pri tome, se izučavaju u diferencijalnim jednačinama.
Brojevi koji predstavljaju kontinualne veličine su realni brojevi, i detaljno izučavanje njihovih svojstava i funkcija je predmet analize.
Zbog matematskih razloga, uveden je koncept kompleksnih brojeva koji se izučavaju u kompleksnoj analizi.
Funkcionalna analiza je skoncetrisana na -{n}--dimenzionalne prostore funkcija postavljajući time osnovu za izučavanje kvantne mehanike.
Radi pojašnjavanja i izučavanja osnova matematike, razvijene su oblasti teorija skupova, matematička logika i teorija modela.
Važna oblast primjenjene matematike je vjerovatnoća i statistika koja se bavi izučavanjem i predviđanjem slučajnosti i slučajnih pojava.
Numerička analiza izučava numeričke metode izračunavanja a diskretna matematika je zajedničko ime za oblasti matematike koje se koriste u računarskim naukama.
Matematika se bavi proučavanjem brojeva.
Njihovim proučavanjem je započeto i proučavanje struktura.
Od svih skupova brojeva, najpre su formirani i proučavani prirodni brojevi, a zatim celi brojevi.
Formirani su realni brojevi, kao brojeve koji predstavljaju kontinualne veličine.
Iz matematičkih razloga uveden je koncept kompleksnih brojeva.
Matematika se bavi proučavanjem struktura (matematičkih struktura), koje spadaju u granu matematike - algebru.
Algebra obuhvata: Izučavanje struktura je započeto proučavanjem brojeva.
Na početku su formirani i proučavani prirodni brojevi i celi brojevi.
Osnovna pravila za aritmetičke operacije su definisana u osnovnoj algebri a dodatna svojstva celih brojeva se izučavaju u teoriji brojeva.
Izučavanje metoda za rešavanje jednačina je dovelo do razvoja apstraktne algebre koja prvenstveno izučava prstenove i polja, tj. strukture koje generalizuju osobine koje poseduju brojevi.
Važan fizički koncept vektora izučava se u linearnoj algebri.
Radi pojašnjavanja i izučavanja osnova matematike, razvijene su oblasti teorija skupova, matematička logika i teorija modela.
Matematika se bavi proučavanjem prostora, koji spada u granu matematike - geometriju.
Geometrija obuhvata: Izučavanje prostora je započelo sa geometrijom.
Najpre je nastala Euklidska geometrija i trigonometrija u pojmljivom trodimenzionalnom prostoru, koja se kasnije proširila na neeuklidske geometrije koje imaju centralnu ulogu u opštoj relativnosti.
Moderna polja geometrije su diferencijalna geometrija i algebarska geometrija.
Teorija grupa izučava koncept simetrije.
Topologija izučava strukture u prostoru i njihove izmene pri neprekidnim preslikavanjima.
Matematika se bavi proučavanjem beskonačno malih promena, koje spadaju u granu matematike - matematičku analizu.
Analiza obuhvata: Teorija diferencijalnog računa je razvijena iz potreba prirodnih nauka za razumevanjem i opisivanjem promena koje se izvrše kod merljivih varijabli.
Centralni koncept kojim se opisuje promena varijable je funkcija.
Mnogi prirodni problemi su vodili uspostavljanju veze između vrednosti i količine izmene.
Metode koje su razvijene za opisivanje i proučavanje ovakvih problema se izučavaju u teoriji diferencijalnih jednačina.
Brojevi koji predstavljaju kontinualne veličine su realni brojevi, i detaljno izučavanje njihovih svojstava i funkcija je predmet matematičke analize.
Zbog matematičkih razloga, uveden je koncept kompleksnih brojeva koji se izučavaju u kompleksnoj analizi.