| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 06,0012,001,๕. แม้ได้รับสมมติไว้แล้ว ก็ไม่พึงสั่งสอนภิกษุณี | |
| 06,0012,002,๖. ถูกสงฆ์ลงตัชชนียกรรมเพราะอาบัติใด ไม่พึงต้องอาบัตินั้น | |
| 06,0012,003,๗. ไม่พึงต้องอาบัติอื่นอันเช่นกัน | |
| 06,0012,004,๘. ไม่พึงต้องอาบัติอันเลวทรามกว่านั้น | |
| 06,0012,005,๙. ไม่พึงติกรรม | |
| 06,0012,006,๑๐. ไม่พึงติภิกษุทั้งหลายผู้ทำกรรม | |
| 06,0012,007,๑๑. ไม่พึงห้ามอุโบสถแก่ปกตัตตะภิกษุ | |
| 06,0012,008,๑๒. ไม่พึงห้ามปวารณาแก่ปกตัตตะภิกษุ | |
| 06,0012,009,๑๓. ไม่พึงทำการไต่สวน | |
| 06,0012,010,๑๔. ไม่พึงเริ่มอนุวาทาธิกรณ์ | |
| 06,0012,011,๑๕. ไม่พึงยังภิกษุอื่นให้ทำโอกาส | |
| 06,0012,012,๑๖. ไม่พึงโจทภิกษุอื่น | |
| 06,0012,013,๑๗. ไม่พึงให้ภิกษุอื่นให้การ | |
| 06,0012,014,๑๘. ไม่พึงช่วยภิกษุต่อภิกษุให้สู้อธิกรณ์กัน ฯ | |
| 06,0012,015,วัตร ๑๘ ข้อ ในตัชชนียกรรม จบ | |
| 06,0012,016,วัตรที่ควรระงับและไม่ควรระงับ | |
| 06,0012,017,[๓๕] ครั้งนั้น สงฆ์ได้ลงตัชชนียกรรมแก่ภิกษุพวกพระปัณฑุกะและ พระโลหิตกะแล้ว | |
| 06,0012,018,พวกนั้นถูกสงฆ์ลงตัชชนียกรรมแล้ว ประพฤติโดยชอบ หายเย่อหยิ่ง ประพฤติแก้ตัวได้ เข้าไปหา | |
| 06,0012,019,ภิกษุทั้งหลายแล้วกล่าวอย่างนี้ว่า อาวุโสทั้งหลาย พวกผมถูกสงฆ์ลงตัชชนียกรรมแล้ว ได้ประพฤติ | |
| 06,0012,020,โดยชอบ หายเย่อหยิ่ง ประพฤติแก้ตัวได้ พวกผมจะพึงปฏิบัติอย่างไรต่อไป ภิกษุทั้งหลาย | |
| 06,0012,021,กราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค | |
| 06,0012,022,พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ถ้าเช่นนั้น สงฆ์จงระงับ ตัชชนียกรรมแก่ภิกษุ | |
| 06,0012,023,พวกปัณฑุกะและโลหิตกะ ฯ | |
| 06,0012,024,วัตรที่ไม่ควรระงับ ๑๘ ข้อ ๓ หมวด | |
| 06,0012,025,หมวดที่ ๑ | |
| 06,0012,026,[๓๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สงฆ์ไม่พึงระงับตัชชนียกรรมแก่ภิกษุผู้ ประกอบด้วยองค์ ๕ คือ | |