| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 04,0010,001,พระตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงน้อมพระทัยไปเพื่อความขวนขวายน้อย ไม่ทรงน้อม | |
| 04,0010,002,พระทัยไปเพื่อทรงแสดงธรรม. | |
| 04,0010,003,ลำดับนั้น ท้าวสหัมบดีพรหมได้หายไปในพรหมโลก มาปรากฏ ณ เบื้องพระพักตร์ | |
| 04,0010,004,ของพระผู้มีพระภาค ดุจบุรุษมีกำลังเหยียดแขนที่คู้หรือคู้แขนที่เหยียดฉะนั้น ครั้นแล้วห่มผ้า | |
| 04,0010,005,อุตราสงค์เฉวียงบ่า คุกชาณุมณฑลเบื้องขวาลงบนแผ่นดิน ประณมอัญชลีไปทางพระผู้มีพระภาค | |
| 04,0010,006,แล้วได้ทูลคำนี้แด่พระผู้มีพระภาคว่า พระพุทธเจ้าข้า ขอพระผู้มีพระภาคได้โปรดทรงแสดงธรรม | |
| 04,0010,007,ขอพระสุคตได้โปรดทรงแสดงธรรม เพราะสัตว์ทั้งหลายจำพวกที่มีธุลีในจักษุน้อยมีอยู่ เพราะ | |
| 04,0010,008,ไม่ได้ฟังธรรมย่อมเสื่อม ผู้รู้ทั่วถึงธรรมจักมี. | |
| 04,0010,009,ท้าวสหัมบดีพรหมได้กราบทูลดังนี้แล้ว จึงกราบทูลเป็นประพันธคาถาต่อไปว่า | |
| 04,0010,010,เมื่อก่อนธรรมไม่บริสุทธิ์อันคนมีมลทินทั้งหลาย | |
| 04,0010,011,คิดแล้วได้ปรากฏในมคธชนบท ขอพระองค์ได้ | |
| 04,0010,012,โปรดทรงเปิดประตูแห่งอมตธรรมนี้ ขอสัตว์ทั้ง | |
| 04,0010,013,หลายจงฟังธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้หมด | |
| 04,0010,014,มลทินตรัสรู้แล้วตามลำดับ เปรียบเหมือนบุรุษ | |
| 04,0010,015,มีจักษุยืนอยู่บนยอดภูเขา ซึ่งล้วนแล้วด้วยศิลา | |
| 04,0010,016,พึงเห็นชุมชนได้โดยรอบฉันใด ข้าแต่พระองค์ผู้มี | |
| 04,0010,017,ปัญญาดี มีพระปัญญาจักษุรอบคอบ ขอพระองค์ | |
| 04,0010,018,ผู้ปราศจากความโศกจงเสด็จขึ้นสู่ปราสาท อัน | |
| 04,0010,019,สำเร็จด้วยธรรม แล้วทรงพิจารณาชุมชน ผู้ | |
| 04,0010,020,เกลื่อนกล่นด้วยความโศก ผู้อันชาติและชรา | |
| 04,0010,021,ครอบงำแล้ว มีอุปมัยฉันนั้นเถิด ข้าแต่ | |
| 04,0010,022,พระองค์ผู้มีความเพียร ทรงชนะสงคราม ผู้นำหมู่ | |
| 04,0010,023,หาหนี้มิได้ ขอพระองค์จงทรงอุตสาหะเที่ยวไป | |
| 04,0010,024,ในโลกเถิด ขอพระผู้มีพระภาคโปรดแสดงธรรม | |
| 04,0010,025,เพราะสัตว์รู้ทั่วถึงธรรมจักมี. | |