| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 04,0003,001,[๒] ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคทรงมนสิการปฏิจจสมุปบาท เป็นอนุโลมและปฏิโลม | |
| 04,0003,002,ตลอดมัชฌิมยามแห่งราตรี ว่าดังนี้:- | |
| 04,0003,003,ปฏิจจสมุปบาท อนุโลม | |
| 04,0003,004,เพราะอวิชชาเป็นปัจจัย จึงมีสังขาร | |
| 04,0003,005,เพราะสังขารเป็นปัจจัย จึงมีวิญญาณ | |
| 04,0003,006,เพราะวิญญาณเป็นปัจจัย จึงมีนามรูป | |
| 04,0003,007,เพราะนามรูปเป็นปัจจัย จึงมีสฬายตนะ | |
| 04,0003,008,เพราะสฬายตนะเป็นปัจจัย จึงมีผัสสะ | |
| 04,0003,009,เพราะผัสสะเป็นปัจจัย จึงมีเวทนา | |
| 04,0003,010,เพราะเวทนาเป็นปัจจัย จึงมีตัณหา | |
| 04,0003,011,เพราะตัณหาเป็นปัจจัย จึงมีอุปาทาน | |
| 04,0003,012,เพราะอุปาทานเป็นปัจจัย จึงมีภพ | |
| 04,0003,013,เพราะภพเป็นปัจจัย จึงมีชาติ | |
| 04,0003,014,เพราะชาติเป็นปัจจัย จึงมีชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส | |
| 04,0003,015,เป็นอันว่ากองทุกข์ทั้งมวลนั่นย่อมเกิด ด้วยประการฉะนี้. | |
| 04,0003,016,ปฏิจจสมุปบาท ปฏิโลม | |
| 04,0003,017,อนึ่ง เพราะอวิชชานั่นแหละดับโดยไม่เหลือด้วยมรรคคือวิราคะ สังขาร จึงดับ | |
| 04,0003,018,เพราะสังขารดับ วิญญาณจึงดับ | |
| 04,0003,019,เพราะวิญญาณดับ นามรูปจึงดับ | |
| 04,0003,020,เพราะนามรูปดับ สฬายตนะจึงดับ | |
| 04,0003,021,เพราะสฬายตนะดับ ผัสสะจึงดับ | |
| 04,0003,022,เพราะผัสสะดับ เวทนาจึงดับ | |
| 04,0003,023,เพราะเวทนาดับ ตัณหาจึงดับ | |
| 04,0003,024,เพราะตัณหาดับ อุปาทานจึงดับ | |