| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 33,0012,001,อุจฉังคปุปผิยเถราปทานที่ ๗ | |
| 33,0012,002,ว่าด้วยผลแห่งการถวายดอกไม้หนึ่งพก | |
| 33,0012,003,[๗] ในกาลนั้น เราเป็นช่างดอกไม้อยู่ในพระนครพันธุมดี เราเอา | |
| 33,0012,004,ดอกไม้ห่อเต็มพก แล้วได้ไปยังตลาด สมัยนั้น พระผู้มีพระภาค | |
| 33,0012,005,ผู้นายกของโลก อันภิกษุสงฆ์ห้อมล้อมแล้ว เสด็จออกไปด้วย | |
| 33,0012,006,อานุภาพใหญ่ เราได้เห็นพระวิปัสสีสัมพุทธเจ้า ผู้ส่องโลกให้ | |
| 33,0012,007,โพลงทั่ว ยังโลกให้ข้ามพ้น จึงหยิบดอกไม้ออกจากพก บูชาพระ | |
| 33,0012,008,พุทธเจ้าผู้ประเสริฐสุด ในกัปที่ ๙๑ แต่กัปนี้ เราได้บูชาพระพุทธ | |
| 33,0012,009,เจ้าผู้ประเสริฐสุด ด้วยพุทธบูชานั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผล | |
| 33,0012,010,แห่งพุทธบูชา เราเผากิเลสทั้งหลายแล้ว ... พระพุทธศาสนาเราได้ | |
| 33,0012,011,ทำเสร็จแล้ว ดังนี้. | |
| 33,0012,012,ทราบว่า ท่านพระอุจฉังคปุปผิยเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วยประการฉะนี้แล. | |
| 33,0012,013,จบ อุจฉังคปุปผิยเถราปทาน. | |
| 33,0012,014,ยาคุทายกเถราปทานที่ ๘ | |
| 33,0012,015,ว่าด้วยผลแห่งการถวายข้าวต้ม | |
| 33,0012,016,[๘] ครั้งนั้น เราได้พาแขกมาบ้าน เห็นแม่น้ำที่เต็มฝั่ง จึงเข้าไปสู่ | |
| 33,0012,017,สังฆาราม ภิกษุทั้งหลายเป็นผู้ถืออยู่ป่าเป็นวัตร รักษาธุดงค์ ยินดี | |
| 33,0012,018,ในฌาณ มีจีวรเศร้าหมอง ชอบสงัด เป็นนักปราชญ์ ท่านกำลัง | |
| 33,0012,019,อยู่ในสังฆาราม ท่านเหล่านั้นผู้หลุดพ้นดีแล้ว เป็นผู้คงที่ ได้ตัด | |
| 33,0012,020,คติเสียแล้ว ในเวลาที่แม่น้ำถูกกั้นด้วยน้ำ ท่านไปบิณฑบาตไม่ได้ | |
| 33,0012,021,เรามีจิตเลื่อมใสโสมนัส เกิดปีติปราโมทย์ ประนมกรอัญชลี | |
| 33,0012,022,ประคองข้าวสาร ถวายยาคุทานแล้ว เราเลื่อมใส ถวายข้าวยาคู | |
| 33,0012,023,ที่เราต้มด้วยมือทั้งสองของตน ปรารภแต่เฉพาะกรรมของตัว ได้ไป | |
| 33,0012,024,ถึงดาวดึงสพิภพแล้ว วิมานที่สำเร็จด้วยแก้วมณี ได้เกิดแก่เราใน | |