| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 27,0038,001,๔. มิตจินติชาดก | |
| 27,0038,002,ว่าด้วยปลาช่วยปลาให้พ้นข่าย | |
| 27,0038,003,[๑๑๔] ปลา ๒ ตัวคือ ปลาพหูจินตี และปลาอัปปจินตี ติดอยู่ในข่าย ปลาชื่อ | |
| 27,0038,004,มิตจินตีได้ช่วยให้พ้นจากข่าย ปลาทั้ง ๒ ตัวจึงได้มาพร้อมกันกับปลา | |
| 27,0038,005,จินตี ในแม่น้ำนั้น. | |
| 27,0038,006,จบ มิตจินติชาดกที่ ๔. | |
| 27,0038,007,๕. อนุสาสิกชาดก | |
| 27,0038,008,ว่าด้วยดีแต่สอนผู้อื่น | |
| 27,0038,009,[๑๑๕] นางนกสาลิกาตัวใด สั่งสอนนกตัวอื่นอยู่เนืองๆ ตัวเองมีปกติเที่ยวไป | |
| 27,0038,010,ด้วยละโมบ นางนกสาลิกาตัวนั้นถูกล้อบดแล้วมีปีกหักนอนอยู่. | |
| 27,0038,011,จบ อนุสาสิกชาดกที่ ๕. | |
| 27,0038,012,๖. ทุพพจชาดก | |
| 27,0038,013,ได้รับโทษเพราะทำเกินไป | |
| 27,0038,014,[๑๑๖] ท่านอาจารย์ ท่านได้ทำเกินไป การกระทำของท่านนั้นไม่ชอบใจแม้แก่ | |
| 27,0038,015,ข้าพเจ้า ท่านโดดพ้นหอกเล่มที่ ๔ แล้ว ถูกหอกเล่มที่ ๕ เสียบเข้าแล้ว. | |
| 27,0038,016,จบ ทุพพจชาดกที่ ๖. | |
| 27,0038,017,๗. ติตติรชาดก | |
| 27,0038,018,ว่าด้วยตายเพราะปาก | |
| 27,0038,019,[๑๑๗] วาจาที่ดังเกินไป ความเป็นผู้มีกำลังแรงเกินไป บุคคลกล่าวล่วงเวลา | |
| 27,0038,020,ย่อมฆ่าบุคคลผู้มีปัญญาทรามเสีย ดุจวาจาที่ฆ่านกกระทาผู้ขันดังเกินไป | |
| 27,0038,021,ฉะนั้น. | |
| 27,0038,022,จบ ติตติรชาดกที่ ๗. | |