| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 27,0013,001,๔. กุลาวกวรรค | |
| 27,0013,002,๑. กุลาวกชาดก | |
| 27,0013,003,ว่าด้วยการเสียสละ | |
| 27,0013,004,[๓๑] ดูกรมาตลีเทพบุตร ที่ต้นงิ้วมีลูกนกครุฑจับอยู่ ท่านจงหันหน้ารถกลับ | |
| 27,0013,005,เรายอมสละชีวิตให้พวกอสูร ลูกนกครุฑเหล่านี้อย่าได้แหลกราน | |
| 27,0013,006,เสียเลย. | |
| 27,0013,007,จบ กุลาวกชาดกที่ ๑. | |
| 27,0013,008,๒. นัจจชาดก | |
| 27,0013,009,เหตุที่ยังไม่ให้ลูกสาว | |
| 27,0013,010,[๓๒] เสียงของท่านก็เพราะ หลังของท่านก็งาม คอของท่านก็เปรียบดังสีแก้ว | |
| 27,0013,011,ไพฑูรย์ และหางของท่านก็ยาวตั้งวา เราจะไม่ให้ลูกสาวของเราแก่ท่าน | |
| 27,0013,012,ด้วยการรำแพนหาง. | |
| 27,0013,013,จบ นัจจชาดกที่ ๒. | |
| 27,0013,014,๓. สัมโมทมานชาดก | |
| 27,0013,015,ว่าด้วยพินาศเพราะทะเลาะกัน | |
| 27,0013,016,[๓๓] นกทั้งหลายพร้อมเพรียงกันพากันเอาข่ายไป เมื่อใด พวกมันทะเลาะกัน | |
| 27,0013,017,เมื่อนั้น พวกมันจักตกอยู่ในอำนาจของเรา. | |
| 27,0013,018,จบ สัมโมทมานชาดกที่ ๓. | |
| 27,0013,019,๔. มัจฉชาดก | |
| 27,0013,020,ว่าด้วยความหึงหวง | |
| 27,0013,021,[๓๔] ความเย็น ความร้อน และการติดอยู่ในแห ไม่ได้เบียดเบียนเราให้ได้ | |
| 27,0013,022,รับทุกข์เลย แต่ข้อที่นางปลาสำคัญว่า เราไปหลงนางปลาตัวอื่นนั่นแหละ | |
| 27,0013,023,เบียดเบียนเราให้ได้รับทุกข์. | |
| 27,0013,024,จบ มัจฉาชาดกที่ ๔. | |