| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 19,0001,001,พระสุตตันตปิฎก | |
| 19,0001,002,เล่ม ๑๑ | |
| 19,0001,003,สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค | |
| 19,0001,004,ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น | |
| 19,0001,005,๑. มัคคสังยุต | |
| 19,0001,006,อวิชชาวรรคที่ ๑ | |
| 19,0001,007,อวิชชาสูตร | |
| 19,0001,008,ว่าด้วยอวิชชา และวิชชาเป็นหัวหน้าแห่งอกุศลและกุศล | |
| 19,0001,009,[๑] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้: | |
| 19,0001,010,สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิก- | |
| 19,0001,011,เศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี ณ ที่นั้นแล พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุ | |
| 19,0001,012,ทั้งหลาย ภิกษุเหล่านั้นทูลรับพระดำรัสพระผู้มีพระภาคว่า พระพุทธเจ้าข้า พระผู้มีพระภาคได้ | |
| 19,0001,013,ตรัสพระพุทธพจน์นี้ว่า. | |
| 19,0001,014,[๒] ดูกรภิกษุทั้งหลาย อวิชชาเป็นหัวหน้าในการยังอกุศลธรรมให้ถึงพร้อม เกิดร่วม | |
| 19,0001,015,กับความไม่ละอายบาป ความไม่สะดุ้งกลัวบาป ความเห็นผิดย่อมเกิดมีแก่ผู้ไม่รู้แจ้ง ประกอบ | |
| 19,0001,016,ด้วยอวิชชา ความดำริผิดย่อมเกิดมีแก่ผู้มีความเห็นผิด เจรจาผิดย่อมเกิดมีแก่ผู้มีความดำริผิด | |
| 19,0001,017,การงานผิดย่อมเกิดมีแก่ผู้เจรจาผิด การเลี้ยงชีพผิดย่อมเกิดมีแก่ผู้ทำการงานผิด พยายามผิดย่อมเกิด | |
| 19,0001,018,มีแก่ผู้เลี้ยงชีพผิด ระลึกผิดย่อมเกิดมีแก่ผู้พยายามผิด ตั้งใจผิดย่อมเกิดมีแก่ผู้ระลึกผิด. | |
| 19,0001,019,[๓] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ส่วนวิชชา เป็นหัวหน้าในการยังกุศลธรรมให้ถึงพร้อม เกิด | |
| 19,0001,020,ร่วมกับความละอายบาป ความสะดุ้งกลัวบาป ความเห็นชอบย่อมเกิดมีแก่ผู้รู้แจ้ง ประกอบด้วย | |