|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
15,0003,001,ทั้งหลาย เราย่อมรู้จัก มรรคเป็นทางหลีกพ้น ผลเป็นความหลุดพ้น
|
|
15,0003,002,นิพพานเป็นที่ สงัด ของสัตว์ทั้งหลายอย่างนี้ ฯ
|
|
15,0003,003,อุปเนยยสูตรที่ ๓
|
|
15,0003,004,[๗] เทวดานั้น ครั้นยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้วแล ได้กล่าวคาถา นี้ในสำนัก
|
|
15,0003,005,พระผู้มีพระภาคว่า
|
|
15,0003,006,ชีวิตคืออายุมีประมาณน้อย ถูกต้อนเข้าไปเรื่อย เมื่อบุคคลถูก ชราต้อน
|
|
15,0003,007,เข้าไปแล้ว ย่อมไม่มีผู้ป้องกัน บุคคลเมื่อเห็นภัยนี้ ในมรณะ พึงทำบุญ
|
|
15,0003,008,ทั้งหลายที่นำความสุขมาให้ ฯ
|
|
15,0003,009,[๘] ชีวิตคืออายุมีประมาณน้อย ถูกต้อนเข้าไปเรื่อย เมื่อบุคคลถูกชราต้อน
|
|
15,0003,010,เข้าไปแล้ว ย่อมไม่มีผู้ป้องกัน บุคคลเมื่อเห็นภัยนี้ในมรณะ พึงละ
|
|
15,0003,011,อามิสในโลกเสีย มุ่งสันติเถิด ฯ
|
|
15,0003,012,อัจเจนติสูตรที่ ๔
|
|
15,0003,013,[๙] เทวดานั้น ครั้นยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้วแล ได้กล่าวคาถานี้ในสำนัก
|
|
15,0003,014,พระผู้มีพระภาคว่า
|
|
15,0003,015,กาลทั้งหลายย่อมล่วงไป ราตรีทั้งหลายย่อมผ่านไป ชั้นแห่งวัยย่อมละ
|
|
15,0003,016,ลำดับไป บุคคลเมื่อเห็นภัยนี้ในมรณะ พึงทำบุญทั้งหลายที่นำความสุข
|
|
15,0003,017,มาให้ ฯ
|
|
15,0003,018,[๑๐] กาลทั้งหลายย่อมล่วงไป ราตรีทั้งหลายย่อมผ่านไป ชั้น แห่งวัยย่อมละ
|
|
15,0003,019,ลำดับไป บุคคลเมื่อเห็นภัยนี้ในมรณะ พึงละอามิสในโลกเสีย มุ่งสันติ
|
|
15,0003,020,เถิด ฯ
|
|
15,0003,021,กติฉินทิสูตรที่ ๕
|
|
15,0003,022,[๑๑] เทวดานั้น ครั้นยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้วแล ได้กราบทูลถามพระผู้มี
|
|
15,0003,023,พระภาคด้วยคาถานี้ว่า
|
|
|