|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
06,0025,001,๔. ไม่พึงรับสมมติเป็นผู้สั่งสอนภิกษุณี
|
|
06,0025,002,๕. แม้ได้รับสมมติไว้แล้ว ก็ไม่พึงสั่งสอนภิกษุณี
|
|
06,0025,003,๖. ถูกสงฆ์ลงนิยสกรรมเพราะอาบัติใด ไม่พึงต้องอาบัตินั้น
|
|
06,0025,004,๗. ไม่พึงต้องอาบัติอื่นอันเช่นกัน
|
|
06,0025,005,๘. ไม่พึงต้องอาบัติอันเลวทรามกว่านั้น
|
|
06,0025,006,๙. ไม่พึงติกรรม
|
|
06,0025,007,๑๐. ไม่พึงติภิกษุทั้งหลายผู้ทำกรรม
|
|
06,0025,008,๑๑. ไม่พึงห้ามอุโบสถแก่ปกตัตตะภิกษุ
|
|
06,0025,009,๑๒. ไม่พึงห้ามปวารณาแก่ปกตัตตะภิกษุ
|
|
06,0025,010,๑๓. ไม่พึงทำการไต่สวน
|
|
06,0025,011,๑๔. ไม่พึงเริ่มอนุวาทาธิกรณ์
|
|
06,0025,012,๑๕. ไม่พึงยังภิกษุอื่นให้ทำโอกาส
|
|
06,0025,013,๑๖. ไม่พึงโจทภิกษุอื่น
|
|
06,0025,014,๑๗. ไม่พึงให้ภิกษุอื่นให้การ
|
|
06,0025,015,๑๘. ไม่พึงช่วยภิกษุต่อภิกษุให้สู้อธิกรณ์กัน ฯ
|
|
06,0025,016,วัตร ๑๘ ข้อ ในนิยสกรรม จบ
|
|
06,0025,017,วัตรที่ควรระงับและไม่ควรระงับ
|
|
06,0025,018,[๗๖] ครั้งนั้น สงฆ์ได้ลงนิยสกรรมแก่พระเสยยสกะแล้ว คือ ให้ กลับถือนิสัยอีก
|
|
06,0025,019,เธอถูกสงฆ์ลงนิยสกรรมแล้ว ซ่องเสพ คบหา นั่งใกล้กัลยาณมิตร ขอให้แนะนำ ไต่ถาม ได้เป็น
|
|
06,0025,020,พหูสูต ช่ำชอง ในคัมภีร์ ทรงธรรม ทรงวินัย ทรงมาติกา เป็นผู้ฉลาด เฉียบแหลม มีปัญญา
|
|
06,0025,021,เป็นลัชชี มีความรังเกียจ ใคร่ต่อ สิกขา เธอประพฤติโดยชอบ หายเย่อหยิ่ง ประพฤติแก้ตัวได้
|
|
06,0025,022,เข้าไปหาภิกษุ ทั้งหลายแล้วกล่าวอย่างนี้ว่า อาวุโสทั้งหลาย ผมถูกสงฆ์ลงนิยสกรรมแล้วได้ประพฤติ
|
|
06,0025,023,โดยชอบ หายเย่อหยิ่ง ประพฤติแก้ตัวได้ ผมจะพึงปฏิบัติอย่างไรต่อไป ภิกษุทั้งหลายกราบทูล
|
|
06,0025,024,เรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค ฯ
|
|
06,0025,025,[๗๗] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ถ้าเช่นนั้นสงฆ์จง ระงับนิยสกรรมแก่
|
|
06,0025,026,ภิกษุเสยยสกะ
|
|
|