|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
49,0039,001,พลัน สิ้นกาลนาน ญาติธรรมมหาบพิตรได้แสดง
|
|
49,0039,002,ให้ปรากฏแล้ว การบูชาอันยิ่งเพื่อเปรตทั้งหลาย
|
|
49,0039,003,มหาบพิตรทรงทำแล้ว และกำลังกายมหาบพิตรได้
|
|
49,0039,004,เป็นให้แก่ภิกษุทั้งหลายแล้ว บุญมีประมาณไม่
|
|
49,0039,005,น้อยมหาบพิตรได้ทรงขวนขวายแล้ว.
|
|
49,0039,006,<I>จบ ติโรกุฑฑเปตวัตถุที่ ๕</I>
|
|
49,0039,007,<B>อรรถกถาติโรกุฑฑเปตวัตถุที่ ๕</B>
|
|
49,0039,008,พระศาสดาเมื่อทรงประทับอยู่ในกรุงราชคฤห์ ทรงปรารภ
|
|
49,0039,009,พวกเปรตเป็นอันมาก จึงตรัสพระคาถานี้ มีคำเริ่มต้นว่า <B>ติโรกุฑฺเฑสุ
|
|
49,0039,010,ติฏฺนฺติ</B> ดังนี้.
|
|
49,0039,011,ในข้อนั้น มีกถาพิศดารดังต่อไปนี้ :- ในกัปที่ ๙๒ แต่ภัททกัป
|
|
49,0039,012,นี้ ได้มีนครหนึ่ง ชื่อว่า กาสี. พระราชาทรงประนามว่า ชัยเสน
|
|
49,0039,013,ทรงครองราชสมบัติในพระนครนั้น. พระองค์ได้มีพระราชเทวี
|
|
49,0039,014,ทรงพระนามว่า สิริมา. พระโพธิสัตว์นามว่า ผุสสะ บังเกิดใน
|
|
49,0039,015,พระครรภ์ของพระนางแล้วตรัสรู้ พระสัมมาสัมโพธิญาณโดยลำดับ.
|
|
49,0039,016,พระเจ้าชัยเสนเกิดความเห็นแก่ตัวขึ้นว่า บุตรของเรา ออกมหา-
|
|
49,0039,017,ภิเนกษกรมเป็นพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าเป็นของเรา พระธรรม
|
|
49,0039,018,เป็นของเรา พระสงฆ์ก็เป็นของเรา ดังนี้แล้ว ทรงอุปัฏฐากด้วย
|
|
49,0039,019,พระองค์เองทุก ๆ กาล ไม่ทรงให้โอกาสแก่ชนเหล่าอื่น.
|
|
|