add data

01/010001.csv

@@ -0,0 +1,19 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0001,001,<H1>พระวินัยปิฎก					
+01,0001,002,เล่ม ๑ 
+01,0001,003,มหาวิภังค์  ปฐมภาค</H1>  
+01,0001,004,<H4>ขอน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น</H4>
+01,0001,005,<H1> เวรัญชภัณฑ์</H1>
+01,0001,006,<h1>เรื่องเวรัญชพราหมณ์</h1>
+01,0001,007,[๑]  โดยสมัยนั้น      พระผู้มีพระภาคพระพุทธเจ้าประทับอยู่  ณ  
+01,0001,008,ควงไม้สะเดาที่นเฬรุยักษ์สิงสถิต เขตเมืองเวรัญชา    พร้อมด้วยภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่  
+01,0001,009,ประมาณ  ๕๐๐  รูป  เวรัญชพราหมณ์ได้สดับข่าวถนัดแน่ว่า   ท่านผู้เจริญ
+01,0001,010,พระสมณโคดมศากยบุตร   ทรงผนวชจากศากยตระกูล  ประทับอยู่  ณ บริเวณ 
+01,0001,011,ต้นไม้สะเดาที่นเฬรุยักษ์สิงสถิต  เขตเมืองเวรัญชา   พร้อมด้วยภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่   
+01,0001,012,ประมาณ  ๕๐๐   รูป  ก็แลพระกิตติศัพท์อันงามของท่านพระโคดมพระองค์นั้น
+01,0001,013,ขจรไปแล้วอย่างนี้ว่า     พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น  ทรงเป็นพระอรหันต์แม้
+01,0001,014,เพราะเหตุนี้  ทรงตรัสรู้เองโดยชอบแม้เพราะเหตุนี้ทรงบรรลุวิชชาและจรณะ
+01,0001,015,แม้เพราะเหตุนี้  เสด็จไปดีแม้เพราะเหตุนี้  ทรงทราบโลกแม้เพราะเหตุนี้
+01,0001,016,ทรงเป็นสารถีฝึกบุรุษที่ควรฝึกไม่มีผู้อื่นยิ่งกว่าแม้เพราะเหตุนี้  ทรงเป็นศาสดา
+01,0001,017,ของเทพและมนุษย์   ทั้งหลายแม้เพราะเหตุนี้       ทรงเป็นพุทธะแม้เพราะเหตุนี้
+01,0001,018,ทรงเป็นพระผู้มีพระภาคเจ้าแม้เพราะเหตุนี้  พระองค์ทรงทำโลกนี้พร้อมทั้ง

01/010002.csv

@@ -0,0 +1,22 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0002,001,เทวโลก  มารโลก  พรหมโลกให้แจ้งชัดด้วยพระปัญญาอันยิ่งของพระองค์เอง 
+01,0002,002,แล้วทรงสอนหมู่สัตว์  พร้อมทั้งสมณะ  พราหมณ์ เทพ  และมนุษย์ให้รู้  ทรง
+01,0002,003,แสดงธรรมงามในเบื้องต้น  งามในท่ามกลาง  งามในที่สุด  ทรงประกาศ
+01,0002,004,พรหมจรรย์พร้อมทั้งอรรถทั้งพยัญชนะครบบริบูรณ์บริสุทธิ์  อนึ่ง  การเห็น
+01,0002,005,พระอรหันต์ทั้งหลายเห็นปานนั้น   เป็นความดี  
+01,0002,006,<h1>เวรัญชพราหมณ์กล่าวตู่พระพุทธเจ้า</h1>
+01,0002,007,[๒]  หลักจากนั้น  เวรัญชพราหมณ์ได้ไปในพุทธสำนัก    ครั้นถึงแล้ว
+01,0002,008,ได้ทูลปราศรัยกับพระผู้มีพระภาคเจ้า      ครั้นผ่านการทูลปราศรัยพอให้เป็นที่
+01,0002,009,บันเทิงเป็นที่ระลึกถึงกันไปแล้ว   จึงนั่ง  ณ  ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง  เวรัญชพราหมณ์
+01,0002,010,นั่ง   ณ    ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว  ได้ทูลคำนี้แด่พระผู้มีพระภาคเจ้าว่า    ท่าน
+01,0002,011,พระโคดม   ข้าพเจ้าได้ทราบมาว่า พระสมณโคดมไม่ไหว้    ไม่ลุกรับพวก
+01,0002,012,พราหมณ์ผู้แก่    ผู้เฒ่า    ผู้ใหญ่    ผู้ล่วงการผ่านวัยมาโดยลำดับ หรือไม่เชื้อเชิญ
+01,0002,013,ด้วยอาสนะ    ข้อที่ข้าพเจ้าทราบมานี้นั้นเป็นเช่นนั้นจริง   อันการที่ท่านพระโคดม
+01,0002,014,ไม่ไหว้ไม่ลุกรับพวกพราหมณ์ผู้แก่   ผู้เฒ่า    ผู้ใหญ่     ผู้ล่วงกาลผ่านวัยมา
+01,0002,015,โดยลำดับ  หรือไม่เชื้อเชิญด้วยอาสนะนี้นั้น   ไม่สมควรเลย.
+01,0002,016,พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า    ดูก่อนพราหมณ์        ในโลก    ทั้งเทวโลก    
+01,0002,017,มารโลก  พรหมโลก    ในหมู่สัตว์    พร้อมทั้งสมณะ   พราหมณ์ เทพ และมนุษย์    
+01,0002,018,เราไม่เล็งเห็นบุคคลที่เราควรไหว้  ควรลุกรับ   หรือควรเชื้อเชิญด้วยอาสนะ    
+01,0002,019,เพราะว่าตถาคตพึงไหว้  พึงลุกรับ   หรือพึงเชื้อเชิญบุคคลใดด้วยอาสนะ  แม้
+01,0002,020,ศีรษะของบุคคลนั้นก็พึงขาดตกไป.
+01,0002,021,ว.  ท่านพระโคดมมีปกติไม่ไยดี			 	

01/010003.csv

@@ -0,0 +1,23 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0003,001,ภ.  มีอยู่จริง ๆ พราหมณ์    เหตุที่เขากล่าวหาเราว่า   พระสมณโคดม
+01,0003,002,มีปกติไม่ไยดี    ดังนี้    ชื่อว่ากล่าวถูก  เพราะความไยดีในรูป    เสียง   กลิ่น  รส
+01,0003,003,โผฏฐัพพะเหล่านั้น    ตถาคตละได้แล้ว  ตัดรากขาดแล้ว   ทำให้เป็นเหมือน
+01,0003,004,ตาลยอดด้วน    ทำไม่ให้มีภายหลัง    มีไม่เกิดอีกต่อไปเป็นธรรมดา  นี้แล   
+01,0003,005,เหตุที่เขากล่าวหาเราว่า    พระสมณโคดมมีปกติไม่ไยดี    ดังนี้ชื่อว่ากล่าวถูก
+01,0003,006,แต่ไม่ใช้เหตุที่ท่านมุ่งกล่าว
+01,0003,007,ว.  ท่านพระโคดมไม่มีสมบัติ.  
+01,0003,008,ภ.  มีอยู่จริง ๆ  พราหมณ์  เหตุที่เขากล่าวหาเราว่า     พระสมณโคดม
+01,0003,009,ไม่มีสมบัติ   ดังนี้     ชื่อว่ากล่าวถูก    เพราะสมบัติ   คือ   รูป   เสียง    กลิ่น  รส
+01,0003,010,โผฏฐัพพะเหล่านั้น     ตถาคตละได้แล้ว  ตัดรากขาดแล้ว  ทำให้เป็นเหมือน
+01,0003,011,ตาลยอดด้วย   ทำไม่ให้มีภายหลัง      มีไม่เกิดอีกต่อไปเป็นธรรมดา  นี้แล  
+01,0003,012,เหตุที่เขากล่าวหาเราว่า  พระสมณโคดมไม่มีสมบัติ      ดังนี้  ชื่อว่ากล่าวถูก  แต่
+01,0003,013,ไม่ใช่เหตุที่ท่านมุ่งกล่าว.
+01,0003,014,ว.  ท่านพระโคดมกล่าวการไม่ทำ.
+01,0003,015,ภ.  มีอยู่จริง ๆ   พราหมณ์    เหตุที่เขากล่าวหาเราว่า  พระสมณโคดม
+01,0003,016,กล่าวการไม่ทำ      ดังนี้    ชื่อว่ากล่าวถูก     เพราะเรากล่าวการไม่ทำกายทุจริต
+01,0003,017,วจีทุจริต   มโนทุจริต    เรากล่าวการไม่ทำสิ่งที่เป็นบาปอกุศลหลายอย่าง   นี้แล
+01,0003,018,เหตุที่เขากล่าวหาเราว่า  พระสมณโคดมกล่าวการไม่ทำ   ดังนี้    ชื่อว่ากล่าวถูก
+01,0003,019,แต่ไม่ใช่เหตุที่ท่านมุ่งกล่าว
+01,0003,020,ว. ท่านพระโคดมกล่าวความขาดสูญ.
+01,0003,021,ภ. มีอยู่จริง ๆ  พราหมณ์  เหตุที่เขากล่าวหาเราว่า      พระสมณโคดม
+01,0003,022,กล่าวความขาดสูญ  ดังนี้  ชื่อว่ากล่าวถูก  เพราะเรากล่าวความขาดสูญแห่ง

01/010004.csv

@@ -0,0 +1,23 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0004,001,ราคะ  โทสะ  โมหะ  เรากล่าวความขาดสูญแห่งสภาพที่เป็นบาปอกุศลหลายอย่าง
+01,0004,002,นี้แล  เหตุที่เขากล่าวหาเราว่า  พระสมณโคดมกล่าวความขาดสูญ        ดังนี้  ชื่อว่า
+01,0004,003,กล่าวถูก  แต่ไม่ใช่เหตุที่ท่านมุ่งกล่าว
+01,0004,004,ว.  ท่านพระโคดมช่างรังเกียจ.  
+01,0004,005,ภ.  มีอยู่จริง    ๆ    พราหมณ์     เหตุที่เขากล่าวหาเราว่า  พระสมณโคดม
+01,0004,006,ช่างรังเกียจ  ดังนี้  ชื่อว่ากล่าวถูก  เพราะเรารังเกียจกายทุจริต   วจีทุจริต  
+01,0004,007,มโนทุจริต   เรารังเกียจความถึงพร้อมแห่งสภาพที่เป็นบาปอกุศลหลายอย่าง
+01,0004,008,นี้แล เหตุที่เขากล่าวหาเราว่า  พระสมณโคดมช่างรังเกียจ  ดังนี้  ชื่อว่ากล่าวถูก  
+01,0004,009,แต่ไม่ใช่เหตุที่ท่านมุ่งกล่าว
+01,0004,010,ว.  ท่านพระโคดมช่างกำจัด
+01,0004,011,ภ.  มีอยู่จริง   ๆ   พราหมณ์  เหตุที่เขากล่าวหาเราว่า   พระสมณโคดม
+01,0004,012,ช่างกำจัด  ดังนี้   ชื่อว่ากล่าวถูก   เพราะเราแสดงธรรมเพื่อกำจัด    ราคะ    โทสะ  
+01,0004,013,โมหะ   แสดงธรรมเพื่อกำจัดสภาพที่เป็นบาปอกุศลหลายอย่าง นี้แล เหตุที่
+01,0004,014,เขากล่าวหาเราว่า    พระสมณโคดมช่างจำกัด   ดังนี้  ชื่อว่ากล่าวถูก   แต่ไม่ใช่
+01,0004,015,เหตุที่ท่านมุ่งกล่าว.
+01,0004,016,ว.  ท่านพระโคดมช่างเผาผลาญ
+01,0004,017,ภ.  มีอยู่จริง  ๆ   พราหมณ์  เหตุที่เขากล่าวหาเราว่า     พระสมณโคดม
+01,0004,018,ช่างเผาผลาญ   ดังนี้   ชื่อว่ากล่าวถูก  เพราะเรากล่าวธรรมที่เป็นบาปอกุศล  
+01,0004,019,คือ กายทุจริต   วจีทุจริต   มโนทุจริต  ว่าเป็นธรรมที่ควรเผาผลาญ   ธรรมที่
+01,0004,020,เป็นบาปอกุศลซึ่งควรเผาผลาญ  อันผู้ใดละได้แล้ว  ตัดรากขาดแล้ว  ทำให้เป็น
+01,0004,021,เหมือนตาลยอดด้วน  ทำไม่ให้มีในภายหลัง       มีไม่เกิดอีกต่อไปเป็นธรรมดา  
+01,0004,022,เรากล่าวผู้นั้นว่าเป็นคนช่างเผาผลาญพราหมณ์  ธรรมทั้งหลายที่เป็นบาป-

01/010005.csv

@@ -0,0 +1,21 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0005,001,อกุศล  ซึ่งควรเผาผลาญ  ตถาคตละได้แล้ว   ตักรากขาดแล้ว  ทำให้เป็น
+01,0005,002,เหมือนตาลยอดด้วน  ทำไม่ให้มีในภายหลัง      มีไม่เกิดอีกต่อไปเป็นธรรมดา
+01,0005,003,นี้แล    เหตุที่เขากล่าวหาเราว่า    พระสมณโคดมช่างเผาผลาญ  ดังนี้       ชื่อว่า
+01,0005,004,กล่าวถูก    แต่ไม่ใช่เหตุที่ท่านมุ่งกล่าว  
+01,0005,005,ว.  ท่านพระโคดมไม่ผุดเกิด.
+01,0005,006,ภ.  มีอยู่จริง  ๆ  พราหมณ์  เหตุที่เขากล่าวหาเราว่า  พระสมณโคดม  
+01,0005,007,ไม่ผุดเกิดดังนี้   ชื่อว่ากล่าวถูก   เพราะการนอนในครรภ์ต่อไป การเกิดใน
+01,0005,008,ภพใหม่  อันผู้ใดละได้แล้วแล้ว   ตัดรากขาดแล้วทำให้เป็นเหมือนตาลยอดด้วน  
+01,0005,009,ทำไม่ให้มีในภายหลัง    มีไม่เกิดต่อไปเป็นธรรมดา    เรากล่าวผู้นั้นว่าเป็นคน
+01,0005,010,ไม่ผุดเกิด  พราหมณ์  การนอนในครรภ์ต่อไปการเกิดในภพใหม่    ตถาคต
+01,0005,011,ละได้แล้ว    ตัดรากขาดแล้ว ทำให้เป็นเหมือนตาลยอดด้วนทำไม่ให้มีใน
+01,0005,012,ภายหลัง   มีไม่เกิดอีกต่อไปเป็นธรรมดา นี้แล      เหตุที่เขากล่าวหาเราว่า
+01,0005,013,พระสมณโคดมไม่ผุดเกิด  ดังนี้   ชื่อว่ากล่าวถูก   แต่ไม่ใช่เหตุที่ท่านมุ่งกล่าว.
+01,0005,014,<h1>ทรงอุปมาด้วยลูกไก่</h1>
+01,0005,015,[๓]  ดูก่อนพราหมณ์      เปรียบเหมือนฟองไก่    ๘     ฟอง   ๑๐    ฟอง      หรือ
+01,0005,016,๑๒  ฟอง   ฟองไก่เหล่านั้น   อันแม่ไก่พึงกกดีแล้ว    อบดีแล้ว  ฟักดีแล้ว       บรรดา
+01,0005,017,ลูกไก่เหล่านั้น    ลูกไก่ตัวใดทำลายกระเปาะฟอง   ด้วยปลายเล็บเท้า       หรือด้วย
+01,0005,018,จะงอยปากออกมาได้โดยสวัสดีก่อนกว่าเขา    ลูกไก่ตัวนั้นควรเรียกว่ากระไร     
+01,0005,019,จะเรียกว่าพี่หรือน้อง.
+01,0005,020,ว.  ท่านพระโคดม   ควรเรียกว่าพี่   เพราะมันแก่กว่าเขา.

01/010006.csv

@@ -0,0 +1,22 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0006,001,<h2>ทรงแสดงฌานสี่และวิชชาสาม</h2>
+01,0006,002,ภ.  เราก็เหมือนอย่างนั้นแล    พราหมณ์    เมื่อประชาชนผู้ตกอยู่ใน
+01,0006,003,อวิชชาเกิดในฟอง    อันกระเปาะฟองหุ้มห่อไว้    ผู้เดียวเท่านั้นในโลก   ได้ทำลาย
+01,0006,004,กระเปาะฟอง   คือ    อวิชชา    แล้วได้ตรัสรู้พระสัมมาสัมโพธิญาณอันยอดเยี่ยม
+01,0006,005,เรานั้นเป็นผู้เจริญที่สุด    ประเสริฐที่สุดของโลก    เพราะความเพียรของเราที่
+01,0006,006,ปรารภแล้วแล    ไม่ย่อหย่อน สติดำรงมั่นไม่ฟั่นเฟือน  กายสงบ   ไม่กระสับ-
+01,0006,007,กระส่าย  จิตตั้งมั่นมีอารมณ์เป็นหนึ่ง.
+01,0006,008,<H2>ปฐมฌาน</H2>  
+01,0006,009,เรานั้นแล   สงัดแล้วจากกาม    สงัดแล้วจากอกุศลธรรม   ได้บรรลุ
+01,0006,010,ปฐมฌานมีวิตก    มีวิจาร    มีปีติและสุขซึ่งเกิดแต่วิเวกอยู่.
+01,0006,011,<H2>ทุติยฌาน</H2>
+01,0006,012,เราได้บรรลุทุติยฌาน มีความผ่องใสแห่งจิต ฯ ภายใน  เป็นธรรมเอก
+01,0006,013,ผุดขึ้นไม่มีวิตก   ไม่มีวิจาร    เพราะวิตก    วิจาร   สงบไป   มีปีติและสุขซึ่งเกิด
+01,0006,014,แต่สมาธิอยู่.
+01,0006,015,<H2>ตติยฌาน</H2>
+01,0006,016,เรามีอุเบกขาอยู่   มีสติ    มีสัมปชัญญะ   และเสวยสุขด้วยนามกาย    เพราะ
+01,0006,017,ปีติสิ้นไป ได้บรรลุตติยฌาน   ที่พระอริยะทั้งหลายสรรเสริญว่า   เป็นผู้มีอุเบกขา
+01,0006,018,มีสติ    มีสุขอยู่   ดังนี้.
+01,0006,019,<H2>จตุตถฌาน</H2>
+01,0006,020,เราได้บรรลุจตุตถฌาน ไม่มีทุกข์ไม่มีสุข  เพราะละสุขละทุกข์และ
+01,0006,021,ดับโสมนัสโทมนัสก่อน  ๆ  มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์อยู่.

01/010007.csv

@@ -0,0 +1,23 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0007,001,<h2>บุพเพนิวาสานุสติญาณ</h2>
+01,0007,002,เรานั้น   เมื่อจิตเป็นสมาธิ  บริสุทธิ์   ผุดผ่อง  ไม่มีกิเลส ปราศจาก  
+01,0007,003,อุปกิเลส  อ่อน ควรแก่การงาน ตั้งมั่น ไม่หวั่นไหว  อย่างนี้แล้ว ได้น้อมจิต 
+01,0007,004,ไปเพื่อบุพเพนิวาสานุสติญาณ  เรานั้นย่อมระลึกชาติก่อนได้เป็นอันมาก  คือ    
+01,0007,005,ระลึกชาติได้หนึ่งชาติบ้าง  สองชาติบ้าง สามชาติบ้าง  สี่ชาติบ้าง  ห้าชาติบ้าง  
+01,0007,006,สิบชาติบ้าง ยี่สิบชาติบ้าง  สามสิบชาติบ้าง  สี่สิบชาติ  ห้าสิบชาติบ้าง  
+01,0007,007,ร้อยชาติบ้าง  พันชาติบ้าง  แสนชาติบ้าง  ตลอดสังวัฏฏกัลป์เป็นอันมากบ้าง ว่า
+01,0007,008,ตลอดวิวัฏฏกัลป์เป็นอันมากบ้าง  ตลอดสังวัฏฏวิวัฏฏกัลป์เป็นอันมากบ้าง  ว่า
+01,0007,009,ในภพนั้นเราได้มีชื่ออย่างนั้น   มีโคตรอย่างนั้น  มีผิวพรรณอย่างนั้น มีอาหาร
+01,0007,010,อย่างนั้น  เสวยสุขทุกข์อย่างนั้น  ๆ    มีกำหนดอายุเพียงเท่านั้น ครั้นจุติจากภพ
+01,0007,011,นั้นแล้ว  ได้ไปเกิดในภพโน้น  แม้ในภพโน้นนั้น      เราก็ได้มีชื่ออย่างนั้น
+01,0007,012,มีโคตรอย่างนั้น  มีผิวพรรณอย่างนั้น  มีอาหารอย่างนั้น เสวยสุขทุกข์อย่าง
+01,0007,013,นั้น  ๆ มีกำหนดอายุเพียงเท่านั้น  ครั้นจุติจากภพโน้นนั้นแล้ว  ได้มาเกิดใน
+01,0007,014,ภพนี้   ย่อมระลึกถึงชาติก่อนได้เป็นอันมาก  พร้อมทั้งอุเทศ  พร้อมทั้งอาการ
+01,0007,015,ด้วยประการฉะนี้ พราหมณ์  วิชชาที่หนึ่งนี่แล  เราได้บรรลุแล้วในปฐมยาม
+01,0007,016,แห่งราตรี  อวิชชา เรากำจัดได้แล้ว วิชชาเกิดแก่การแล้ว  ความมืด  เรา
+01,0007,017,กำจัดได้แล้ว   แสงสว่างเกิดแก่เราแล้ว  เหมือนที่เกิดแก่บุคคลผู้ไม่ประมาท
+01,0007,018,มีความเพียร  เผากิเลส  ส่งจิตไปแล้วอยู่ฉะนั้น    ความชำแรกออกครั้งที่หนึ่ง
+01,0007,019,ของเรานี้แล  ได้เป็นเหมือนการทำลายออกจากกระเปาะฟองแห่งลูกไก่  ฉะนั้น.
+01,0007,020,<h2>จุตูปปาตญาณ</h2>
+01,0007,021,เรานั้น  เมื่อจิตเป็นสมาธิ  บริสุทธิ์  ผุดผ่อง  ไม่มีกิเลส  ปราศจาก  
+01,0007,022,อุปกิเลส  อ่อน  ควรแก่การงาน  ตั้งมั่น  ไม่หวั่นไหว  อย่างนี้แล้ว  ได้น้อมจิต

01/010008.csv

@@ -0,0 +1,23 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0008,001,ไปเพื่อญาณ  เครื่องรู้จุติและอุปบัติของสัตว์ทั้งหลาย    เรานั้นย่อมเล็งเห็น
+01,0008,002,หมู่สัตว์ผู้กำลังจุติ  กำลังอุปบัติ  เลว  ประณีต มีผิวพรรณดี มีผิวพรรณทราม
+01,0008,003,ได้ดี    ตกยาก  ด้วยทิพย์จักษุอันบริสุทธิ์ล่วงจักษุของมนุษย์     ย่อมรู้ชัดซึ่งหมู่สัตว์
+01,0008,004,ผู้เข้าถึงตามกรรมว่า   หมู่สัตว์ผู้เกิดเป็นอยู่เหล่านี้   ประกอบด้วยกายทุจริต     
+01,0008,005,วจีทุจริต  มโนทุจริต   ติเตียนพระอริยเจ้า  เป็นมิจฉาทิฏฐิ   ยึดถือการกระทำ
+01,0008,006,ด้วยอำนาจมิจฉาทิฏฐิ   หมู่สัตว์ผู้เกิดเป็นอย่างเหล่านั้น  เบื้องหน้าแต่แตกกายตายไป
+01,0008,007,เข้าถึงอบาย  ทุคติ   วินิบาต   นรก  หรือว่าหมู่สัตว์ผู้เกิดเป็นอยู่เหล่านี้   ประกอบ
+01,0008,008,ด้วยการสุจริต  วจีสุจริต   มโนสุจริต   ไม่ติเตียนพระอริยเจ้า     เป็นสัมมาทิฏฐิ
+01,0008,009,ยึดถือการกระทำด้วยอำนาจสัมมาทิฏฐิ   หมู่สัตว์ผู้เกิดเป็นอยู่เหล่านั้น เบื้องหน้า
+01,0008,010,แต่แตกกายตายไป   เข้าถึงสุคติโลกสวรรค์     เราย่อมเล็งเห็นหมู่สัตว์ผู้กำลังจุติ
+01,0008,011,กำลังอุปบัติ  เลว  ประณีต   มีผิวพรรณดี   มีผิวพรรณทราม  ได้ดี  ตกยาก
+01,0008,012,ด้วยทิพยจักษุอันบริสุทธิ์ล่วงจักษุของมนุษย์   ย่อมรู้ชัดซึ่งหมู่สัตว์ผู้เข้าถึงตาม
+01,0008,013,กรรมด้วยประการดังนี้  พราหมณ์  วิชาที่สองนี้แล  เราได้บรรลุแล้วใน
+01,0008,014,มัชฌิมยามแห่งราตรี  อวิชชาเรากำจัดได้แล้ว  วิชชาเกิดแก่เราแล้ว  ความมืด
+01,0008,015,เรากำจัดได้แล้ว แสงสว่างเกิดแก่เราแล้ว     เหมือนที่เกิดแก่บุคคลผู้ไม่ประมาท
+01,0008,016,มีความเพียรเผากิเลส  ส่งจิตไปแล้วอยู่ฉะนั้น   ความชำแรกออกครั้งที่สองของ
+01,0008,017,เรานี้แล   ได้เป็นเหมือนการทำลายออกจากกระเปาะฟองแห่งลูกไก่  ฉะนั้น.
+01,0008,018,<h2>อาสวักขยญาณ</h2>
+01,0008,019,เรานั้น    เมื่อจิตเป็นสมาธิ   บริสุทธิ์    ผุดผ่อง   ไม่มีกิเลส    ปราศจาก
+01,0008,020,อุปกิเลส อ่อน   ควรแก่การงาน    ตั้งมั่น    ไม่หวั่นไหว    อย่างนี้แล้ว  ได้น้อมจิต
+01,0008,021,ไปเพื่ออาสวักขยญาณ    เรานั้นได้รู้ชัดตามเป็นจริงว่า   นี้ทุกข์    ได้รู้ชัดตาม
+01,0008,022,เป็นจริงว่า นี้เหตุให้เกิดทุกข์ ได้รู้ชัดตามเป็นจริงว่า   นี้ความดับทุกข์   ได้รู้ชัด

01/010009.csv

@@ -0,0 +1,22 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0009,001,ตามเป็นเป็นจริงว่า    นี้ข้อปฏิบัติให้ถึงความดับทุกข์   ได้รู้ชัดตามเป็นจริงว่า   เหล่านี้
+01,0009,002,อาสวะ  ได้รู้ชัดตามเป็นจริงว่า        นี้เหตุให้เกิดอาสวะ  ได้รู้ชัดตามเป็นจริงว่า    
+01,0009,003,นี้ความดับอาสวะ ได้รู้ชัดตามเป็นจริงว่า    นี้ข้อปฏิบัติให้ถึงความดับอาสวะ   
+01,0009,004,เมื่อเรานั้นรู้อยู่อย่างนี้ เห็นอยู่อย่างนี้ จิตได้หลุดพ้นแล้วแม้จากกามาสวะ 
+01,0009,005,ได้หลุดพ้นแล้วแม้จากภวาสวะ  ได้หลุดพ้นแล้วแม้จากอวิชชาสวะ  เมื่อจิต
+01,0009,006,หลุดพ้นแล้วได้มีญาณหยั่งรู้ว่าหลุดพ้นแล้ว   ได้รู้ด้วยปัญญาอันยิ่งว่า   ชาติ  
+01,0009,007,สิ้นแล้ว   พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว    กิจที่ควรทำได้ทำเสร็จแล้ว      กิจอื่นอีกเพื่อ
+01,0009,008,ความเป็นอย่างนี้มิได้มี    พราหมณ์    วิชชาที่สามนี้แล      เราได้บรรลุแล้วใน
+01,0009,009,ปัจฉิมยามแห่งราตรี  อวิชชา   เรากำจัดได้แล้ว    วิชชาเกิดแก่เราแล้ว      ความมืด
+01,0009,010,เรากำจัดได้แล้ว    แสงสว่างเกิดแก่เราแล้ว   เหมือนที่เกิดแก่บุคคลผู้ไม่ประมาท
+01,0009,011,มีความเพียรเผากิเลส  ส่งจิตไปแล้วอยู่    ฉะนั้น    ความชำแรกออกครั้งที่สาม
+01,0009,012,ของเรานี้แล  ได้เป็นเหมือนการทำลายออกจากกระเปาะฟองแห่งลูกไก่  ฉะนั้น.
+01,0009,013,<h1>เวรัญชพราหมณ์แสดงตนเป็นอุบาสก</h1>
+01,0009,014,[๔]  เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสอย่างนี้แล้ว  เวรัญชพราหมณ์ได้ทูล
+01,0009,015,คำนี้แด่พระผู้มีพระภาคเจ้าว่า    ท่านพระโคดมเป็นผู้เจริญที่สุด    ท่านพระโคดม
+01,0009,016,เป็นผู้ประเสริฐที่สุด   ข้าแต่ท่านพระโคดม    ภาษิตของพระองค์แจ่มแจ้งนัก
+01,0009,017,ภาษิตของพระองค์ไพเราะนัก    พระองค์ทรงประกาศธรรมโดยอเนกปริยาย
+01,0009,018,อย่างนี้    เปรียบเหมือบุคคลหงายของที่คว่ำ เปิดของที่เปิดบอกทางแก่คน
+01,0009,019,หลงทางหรือส่องประทีปในที่มืดด้วยตั้งใจว่า    คนมีจักษุจักเห็นรูปดังนี้ 
+01,0009,020,ข้าพเจ้านี้ขอถึงท่านพระโคดม พระธรรม  และพระสงฆ์ว่าเป็นสรณะ   ขอ
+01,0009,021,พระองค์จงทรงจำข้าพเจ้าว่าเป็นอุบาสกผู้ถึงสรณะตลอดชีวิต    จำเดิมแต่วันนี้

01/010010.csv

@@ -0,0 +1,22 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0010,001,เป็นต้นไป   และขอพระองค์พร้อมด้วยภิกษุสงฆ์จงทรงรับอาราธนาอยู่จำพรรษา
+01,0010,002,ที่เมืองเวรัญชาของข้าพเจ้าเถิด.
+01,0010,003,พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงรับอาราธนาด้วยพระอาการดุษณี  ครั้นเวรัญช-
+01,0010,004,พราหมณ์ทราบการรับอาราธนาของพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว ได้ลุกจากที่นั่ง
+01,0010,005,ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคเจ้า  ทำประทักษิณหลีกไป.
+01,0010,006,<h1>เมืองเวรัญชาเกิดทุพภิกขภัย</h1>  
+01,0010,007,[๕]  ก็โดยสมัยนั้นแล เมืองเวรัญชา มีภิกษาหารน้อย ประชาชน
+01,0010,008,หาเลี้ยงชีพฝืดเคือง มีกระดูกคนตายขาวเกลื่อน        ต้องมีฉลากซื้ออาหาร
+01,0010,009,ภิกษุสงฆ์จะยังอัตภาพให้เป็นไปด้วยการถือบาตรแสวงหา    ก็ทำไม่ได้ง่าย  ครั้งนั้น
+01,0010,010,พวกพ่อค้าม้าชาวอุตราปถะมีม้าประมาณ  ๕๐๐  ตัว  ได้เข้าพักแรมตลอดฤดูฝน
+01,0010,011,ในเมืองเวรัชญา   พวกเขาได้ตกแต่งข้าวแดงสำหรับภิกษุรูปละแล่งไว้ที่คอกม้า
+01,0010,012,เวลาเช้าภิกษุทั้งหลายครองอันตรวาสกแล้วถือบาตรจีวรเข้าไปบิณฑบาตใน
+01,0010,013,เมืองเวรัญชา  เมื่อไม่ได้บิณฑบาต   จึงเที่ยวไปบิณฑบาตที่คอกม้า    รับข้าวแดง
+01,0010,014,รูปละแล่งนำไปสู่อารามแล้วลงครกโขลกฉัน    ส่วนท่านพระอานนท์บดข้าวแดง
+01,0010,015,แล่งหนึ่งที่ศิลา      แล้วน้อมเข้าไปถวายแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า  ๆ   เสวยพระกระ-
+01,0010,016,ยาหารที่บดถวายนั้นอยู่ได้ทรงสดับเสียงครกแล้ว.
+01,0010,017,<h2>พระพุทธประเพณี</h2>
+01,0010,018,พระตถาคตทั้งหลายทรงทราบอยู่    ย่อมตรัสถามก็มี    ทรงทราบอยู่
+01,0010,019,ย่อมไม่ตรัสถามก็มี  ทรงทราบกาลแล้วตรัสถาม    ทรงทราบกาลแล้วไม่ตรัสถาม
+01,0010,020,พระตถาคตทั้งหลายย่อมตรัสถามสิ่งที่ประกอบด้วยประโยชน์   ไม่ตรัสถามสิ่งที่
+01,0010,021,ไม่ประกอบด้วยประโยชน์     พระตถาคตทั้งหลายทรงจำกัดสิ่งที่ไม่ประกอบด้วย

01/010011.csv

@@ -0,0 +1,23 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0011,001,ประโยชน์ด้วยข้อปฏิบัติ    พระผู้มีภาคพุทธเจ้าทั้งหลายย่อมทรงสอบถามภิกษุ
+01,0011,002,ทั้งหลาย   ด้วยอาการสองอย่าง  คือ  จักทรงแสดงธรรมอย่างหนึ่ง  จักทรงบัญญัติ-
+01,0011,003,สิขาบทแก่พระสาวกทั้งหลายอย่างหนึ่ง.
+01,0011,004,ครั้นนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสถามท่านพระอานนท์ว่า  อานนท์
+01,0011,005,นั่นเสียงครกหรือหนอ  จึงท่านพระอานนท์กราบทูลเนื้อความนั้นให้ทรงทราบ
+01,0011,006,พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสสรรเสริญว่า    ดีละ  ดีละ  อานนท์  พวกเธอเป็นสัตบุรุษ
+01,0011,007,ชนะวิเศษแล้ว  พวกเพื่อนพรหมจารีชั้นหลังจักดูหมิ่นข้าวสาลีและข้าวสุกอัน  
+01,0011,008,ระคนด้วยเนื้อ.
+01,0011,009,<h1>พระมหาโมคคัลลานะเปล่งสีหนาท</h1>
+01,0011,010,[๖]  ครั้งนั้น   ท่านพระมหาโมคคัลลานะเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า
+01,0011,011,ถวายบังคมแล้วนั่ง  ณ  ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง    ได้กราบทูลคำนี้แด่พระผู้มีพระ-
+01,0011,012,ภาคเจ้าว่า  พระพุทธเจ้าข้า   บัดนี้เมืองเวรัญชามีภิกษาหารน้อย   ประชาชน
+01,0011,013,หาเลี้ยงชีพฝืดเคือง   มีกระดูกคนตายขาวเกลื่อน   ต้องมีสลากซื้ออาหารภิกษุสงฆ์
+01,0011,014,จะยังอัตภาพให้เป็นไป   ด้วยการถือบาตรแสวงหา ก็ทำไม่ได้ง่าย   พระพุทธเจ้าข้า
+01,0011,015,พื้นเบื้องล่างแห่งแผ่นดินผืนใหญ่นี้    สมบูรณ์    มีรสอันโอชา เหมือนน้ำผึ้งหวี่
+01,0011,016,ที่ไม่มีตัวอ่อนฉะนั้น  ขอประทานพระวโรกาส   ข้าพระพุทธเจ้าจะพึงพลิก
+01,0011,017,แผ่นดิน ภิกษุทั้งหลายจักได้ฉันง้วนดิน    พระพุทธเจ้าข้า.
+01,0011,018,พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสถามว่า    ดูก่อนโมคคัลลานะ   ก็สัตว์ผู้อาศัย
+01,0011,019,แผ่นดินเล่า   เธอจะทำอย่างไรแก่สัตว์เหล่านั้น.
+01,0011,020,ม. ข้าพระพุทธเจ้าจักนิรมิตฝ่ามือข้าหนึ่งให้เป็นดุจแผ่นดินใหญ่ ยัง
+01,0011,021,สัตว์ผู้อาศัยแผ่นดินเหล่านั้นให้ไปอยู่ในฝ่ามือนั้น  จักพลิกแผ่นดินด้วยมืออีก
+01,0011,022,ข้างหนึ่ง    พระพุทธเจ้าข้า.

01/010012.csv

@@ -0,0 +1,22 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0012,001,ภ. อย่าเลย โมคคัลลานะ การพลิกแผ่นดิน   เธออย่าพอใจเลย
+01,0012,002,สัตว์ทั้งหลายจะพึงได้รับผลตรงกันข้าม.
+01,0012,003,ม.  ขอประทานพระวโรกาส   ขอภิกษุสงฆ์ทั้งหมดพึงไปบิณฑบาตใน
+01,0012,004,อุตรกุรุทวีป    พระพุทธเจ้าข้า.
+01,0012,005,ภ.  ก็ภิกษุผู้ไม่มีฤทธิ์เล่า   เธอจักทำอย่างไรแก่ภิกษุเหล่านั้น
+01,0012,006,ม. ข้าพระพุทธเจ้าเจ้าจักทำให้ภิกษุทั้งหมดไปได้    พระพุทธเจ้าข้า.
+01,0012,007,ภ. อย่าเลย    โมคคัลลานะ    การที่ภิกษุสงฆ์ทั้งหมดไปบิณฑบาตถึง  
+01,0012,008,อุตรกุรุทวีป   เธออย่าพอใจเลย.
+01,0012,009,<h1>เหตุให้พระศาสนาดำรงอยู่ไม่นานและนาน</h1>
+01,0012,010,[๗]  ครั้งนั้น     ท่านพระสารีบุตรไปในที่สงัดหลีกเร้นอยู่     ได้มีความ
+01,0012,011,ปริวิตกแห่งจิตเกิดขึ้นอย่างนี้ว่า        พระศาสนาของพระผู้มีพระภาคพุทธเจ้า
+01,0012,012,ทั้งหลาย   พระองค์ไหนไม่ดำรงอยู่นาน    ของพระองค์ไหนดำรงอยู่นาน   ดังนี้
+01,0012,013,ครั้นเวลาสายัณห์ท่านออกจากที่เร้นแล้ว   เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า
+01,0012,014,ถวายบังคมนั่ง    ณ   ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้วกราบทูลว่า     พระพุทธเจ้าข้า  
+01,0012,015,ข้าพระพุทธเจ้าไปในที่สงัดหลีกเร้นอยู่  ณ  ตำบลนี้    ได้มีความปริวิตกแห่งจิต
+01,0012,016,เกิดขึ้นอย่างนี้ว่า  พระศาสนาของพระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าทั้งหลาย  พระองค์
+01,0012,017,ไหน  ไม่ดำรงอยู่นาน   ของพระองค์ไหนดำรงอยู่นาน.
+01,0012,018,พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบว่า    ดูก่อนสารีบุตร       พระศาสนาของ
+01,0012,019,พระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามวิปัสสี  พระนามสิขี   และพระนามเวสสภู  ไม่ดำรง
+01,0012,020,อยู่นาน   ของพระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามกกุสันธะ   พระนามโกนาคมนะ  และ
+01,0012,021,พระนามกัสสปะดำรงอยู่นาน.

01/010013.csv

@@ -0,0 +1,23 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0013,001,ส.  อะไรเป็นเหตุ   อะไรเป็นปัจจัย   ให้พระศาสนาของพระผู้มีพระ-
+01,0013,002,ภาคเจ้าพระนามวิปัสสี  พระนามสิขี  และพระนามเวสสภู  ไม่ดำรงอยู่นาน 
+01,0013,003,พระพุทธเจ้าข้า.  
+01,0013,004,ภ.  ดูก่อนสารีบุตร พระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามวิปัสสี พระนามสิขี
+01,0013,005,และพระนามเวสสภู  ทรงท้อพระหฤทัยเพื่อจะทรงแสดงธรรมโดยพิสดารแก่ 
+01,0013,006,สาวกทั้งหลาย  อนึ่ง  สุตตะ เคยยะ  เวยยากรณะ  คาถา  อุทาน   อิติวุตตกะ
+01,0013,007,ชาดก   อัพภูตธรรม  เวทัลละ    ของพระผู้มีพระภาคเจ้าทั้งสามพระองค์นั้นมีน้อย
+01,0013,008,สิขาบทก็มิได้ทรงบัญญัติ     ปาฏิโมกข์ก็มิได้ทรงแสดงแก่สาวก   เพราะอันตรธาน
+01,0013,009,แห่งพระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าเหล่านั้น         เพราะอันตรธานแห่งสาวกผู้ตรัสรู้ตาม
+01,0013,010,พระพุทธเจ้าเหล่านั้น          สาวกชั้นหลังที่ต่างชื่อกัน   ต่างโคตรกัน   ต่างชาติกัน
+01,0013,011,ออกบวชจากตระกูลต่างกัน           จึงยังพระศาสนานั้นให้อันตรธานโดยฉับพลัน
+01,0013,012,ดูก่อนสารีบุตร          ดอกไม้ต่างพรรณที่เขากอบไว้บนพื้นกระดาน    ยังไม่ได้ร้อย
+01,0013,013,ด้วยด้าย   ลมย่อมกระจาย    ขจัด   กำจัดซึ่งดอกไม้เหล่านั้นได้  ข้อนั้นเพราะเหตุ
+01,0013,014,อะไร           เพราะเขาไม่ได้ร้อยด้วยด้าย     ฉันใด     เพราะอันตรธานแห่งพระผู้มี
+01,0013,015,พระภาคพุทธเจ้าเหล่านั้น       เพราะอันตรธานแห่งสาวกผู้ตรัสรู้ตามพระพุทธเจ้า
+01,0013,016,เหล่านั้น   สาวกชั้นหลังที่ต่างชื่อกัน    ต่างโคตรกัน    ต่างชาติกัน    ออกบวชจาก
+01,0013,017,ตระกูลต่างกัน      จึงยังพระศาสนานั้นให้อันตรธานโดยฉับพลันฉันนั้นเหมือนกัน
+01,0013,018,เพราะพระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าเหล่านั้น        ทรงท้อพระหฤทัยเพื่อจะทรงกำหนด
+01,0013,019,จิตของสาวกด้วยพระหฤทัย    แล้วทรงสั่งสอนสาวก.
+01,0013,020,ดูก่อนสารีบุตร    เรื่องเคยมีมาแล้ว    พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมา-
+01,0013,021,สัมพุทธเจ้าพระนามเวสสภู   ทรงกำหนดจิตภิกษุสงฆ์ด้วยพระหฤทัยแล้วทรง
+01,0013,022,สั่งสอน  พร่ำสอน     ภิกษุสงฆ์ประมาณพันรูป    ในไพรสณฑ์อันน่าพึงกลัวแห่ง

01/010014.csv

@@ -0,0 +1,23 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0014,001,หนึ่งว่า  พวกเธอจงตรึกอย่างนี้           อย่าได้ตรึกอย่างนั้น    จงทำในใจอย่างนี้  
+01,0014,002,อย่าได้ทำในใจอย่างนั้น จงละส่วนนี้   จงเข้าถึงส่วนนี้อยู่เถิด   ดังนี้  ลำดับนั้นแล
+01,0014,003,จิตของภิกษุประมาณพันรูปนั้น     อันพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
+01,0014,004,พระนามเวสสภูทรงสั่งสอนอยู่อย่างนั้น      ทรงพร่ำสอนอยู่อย่างนั้น ได้หลุดพ้น
+01,0014,005,แล้วจากอาสวะทั้งหลาย    เพราะไม่ถือมั่น         ในเพราะความที่ไพรสณฑ์อันน่า
+01,0014,006,พึงกลัวนั้นซิ     เป็นถิ่นที่น่าสยดสยองจึงมีคำนี้ว่า    ผู้ใดผู้หนึ่งซึ่งยังไม่ปราศจาก
+01,0014,007,ราคะเข้าไปสู่ไพรสณฑ์นั้น    โดยมากโลมชาติย่อมชูชัน.  
+01,0014,008,ดูก่อนสารีบุตร    อันนี้แลเป็นเหตุ   อันนี้แลเป็นปัจจัย    ให้พระศาสนา
+01,0014,009,ของพระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามวิปัสสี    พระนามสิขี และพระนามเวสสภูไม่ดำรง
+01,0014,010,อยู่นาน.
+01,0014,011,ส.  อะไรเป็นเหตุ    อะไรเป็นปัจจัย  ให้พระศาสนาของพระผู้มีพระ-
+01,0014,012,ภาคเจ้า   พระนามกกุสันธะ   พระนามโกนาคมนะ  และพระนามกัสสปะ  ดำรง
+01,0014,013,อยู่นาน   พระพุทธเจ้าข้า.
+01,0014,014,ภ.  ดูก่อนสารีบุตร    พระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามกกุสันธะ    พระนาม
+01,0014,015,โกนาคมนะ   และพระนามกัสสปะ   มิได้ทรงท้อพระหฤทัยเพื่อจะทรงแสดงธรรม
+01,0014,016,โดยพิสดารแก่สาวกทั้งหลาย  อนึ่ง  สุตตะ  เคยยะ    เวยยากรณะ  คาถา   อุทาน
+01,0014,017,อิติวุตตกะ    ชาดก  อัพภูตธรรม   เวทัลละ    ของพระผู้มีพระภาคเจ้าทั้งสาม
+01,0014,018,พระองค์นั้นมีมาก     สิขาบทก็ทรงบัญญัติ       ปาติโมกข์ก็ทรงแสดงแก่สาวก     
+01,0014,019,เพราะอันตรธานแห่งพระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าเหล่านั้น        เพราะอันตรธานแห่ง
+01,0014,020,สาวกผู้ตรัสรู้ตามพระพุทธเจ้าเหล่านั้น    สาวกชั้นหลังที่ต่างชื่อกัน  ต่างโคตรกัน
+01,0014,021,ต่างชาติกัน     ออกบวชจากตระกูลต่างกัน    จึงดำรงพระศาสนานั้นไว้ได้ตลอด
+01,0014,022,ระยะกาลยืนนาน     ดูก่อนสารีบุตร   ดอกไม้ต่างพรรณที่เขากองไว้บนพื้นกระดาน

01/010015.csv

@@ -0,0 +1,22 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0015,001,ร้อยดีแล้วด้วยด้าย     ลมย่อมกระจายไม่ได้     ขจัดไม่ได้ กำจัดไม่ได้ซึ่งดอกไม้
+01,0015,002,เหล่านั้นข้อนั้นเพราะเหตุไร      เพราะเขาร้อยดีแล้วด้วยด้าย      ฉันใด     เพราะ
+01,0015,003,อันตรธานแห่งพระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าเหล่านั้น   เพราะอันตรธานแห่งสาวก
+01,0015,004,ผู้ตรัสรู้ตามพระพุทธเจ้าเหล่านั้น     สาวกชั้นหลังที่ต่างชื่อกัน     ต่างโคตรกัน     
+01,0015,005,ต่างชาติกัน  ออกบวชจากตระกูลต่างกัน จึงดำรงพระศาสนานั้นไว้ได้ตลอด
+01,0015,006,ระยะกาลยืนนาน ฉันนั้นเหมือนกัน.  
+01,0015,007,ดูก่อนสารีบุตร       อันนี้แลเป็นเหตุ     อันนี้แลเป็นปัจจัย  ให้พระศาสนา
+01,0015,008,ของพระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามกกุสันธะ     พระนามโกนาคมนะ     และพระนาม
+01,0015,009,กัสสปะ     ดำรงอยู่นาน.
+01,0015,010,<h1>ปรารภเหตุให้ทรงบัญญัติสิกขาบท</h1>	
+01,0015,011,[๘]  ลำดับนั้นแล     ท่านพระสารีบุตรลุกจากอาสนะ    ทำผ้าอุตราสงค์
+01,0015,012,เฉวียงบ่าข้างหนึ่ง          ประนมอัญชลี ไปทางพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้วกราบทูลว่า
+01,0015,013,ถึงเวลาแล้ว    พระพุทธเจ้าข้า    ข้าแต่พระสุคต     ถึงเวลาแล้ว    ที่จะทรงบัญญัติ
+01,0015,014,สิกขาบท     ที่จะทรงแสดงปาติโมกข์แก่สาวก   อันจะเป็นเหตุให้พระศาสนานี้
+01,0015,015,ยั่งยืนดำรงอยู่ได้นาน
+01,0015,016,พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า จงรอก่อน  สารีบุตร    จงยับยั้งก่อนสารีบุตร
+01,0015,017,ตถาคตผู้เดียวจักรู้กาลในกรณีย์นั้น  พระศาสดายังไม่บัญญัติสิกขาบท ยังไม่
+01,0015,018,แสดงปาติโมกข์แก่สาวก ตลอดเวลาที่ธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งอาสวะบางเหล่า
+01,0015,019,ยังไม่ปรากฏในสงฆ์ในศาสนานี้    ต่อเมื่อใดอาสวัฏฐานิยธรรมบางเหล่า  ปรากฏ
+01,0015,020,ในสงฆ์ในศาสนานี้  เมื่อนั้นพระศาสดาจึงจะบัญญัติสิกขาบท  แสดงปาติโมกข์
+01,0015,021,แก่สาวก   เพื่อกำจัดอาสวัฏฐานิยธรรมเหล่านั้นแหละ    อาสวัฏฐานิยธรรม

01/010016.csv

@@ -0,0 +1,23 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0016,001,บางเหล่ายังไม่ปรากฏในสงฆ์ในศาสนานี้         ตลอดเวลาที่สงฆ์ยังไม่ถึงความเป็น
+01,0016,002,หมู่ใหญ่โดยภิกษุผู้บวชนาน         ต่อเมื่อใดสงฆ์ถึงความเป็นหมู่ใหญ่โดยภิกษุผู้บวช
+01,0016,003,นานแล้ว  และอาสวัฏฐานิยธรรมบางเหล่าย่อมปรากฏในสงฆ์ในศาสนานี้  เมื่อนั้น
+01,0016,004,พระศาสดาจึงจะบัญญัติสิกขาบท    แสดงปาติโมกข์แก่สาวก เพื่อกำจัดอาสวัฏฐา-
+01,0016,005,นิยธรรมเหล่านั้นแหละ        อาสวัฏฐานิยธรรมบางเหล่า  ยังไม่ปรากฏในสงฆ์  
+01,0016,006,ในศาสนานี้ ตลอดเวลาที่สงฆ์ยังไม่ถึงความเป็นหมู่ใหญ่โดยแพร่หลายแล้ว ต่อเมื่อใด     
+01,0016,007,สงฆ์ถึงความเป็นหมู่ใหญ่โดยแพร่หลาย  และอาสวัฏฐานิยธรรมบางเหล่า
+01,0016,008,ย่อมปรากฏในสงฆ์ในศาสนานี้    เมื่อนั้นพระศาสดาจึงจะบัญญัติสิกขาบท  แสดง
+01,0016,009,ปาติโมกข์แก่สาวกเพื่อกำจัดอาสวัฏฐานิยธรรมเหล่านั้นแหละ         อาสวัฏฐานิยธรรม
+01,0016,010,บางเหล่า  ยังไม่ปรากฏในสงฆ์ในศาสนานี้        ตลอดเวลาที่สงฆ์ไม่ถึงความเป็น
+01,0016,011,หมู่ใหญ่เลิศโดยลาภ  ต่อเมื่อใดสงฆ์ถึงความเป็นหมู่ใหญ่เลิศโดยลาภแล้ว  และ
+01,0016,012,อาสวัฏฐานิยธรรมบางเหล่าย่อมปรากฏในสงฆ์ในศาสนานี้    เมื่อนั้นพระศาสดา
+01,0016,013,จึงจะบัญญัติสิกขาบท      แสดงปาติโมกข์แก่สาวกเพื่อกำจัดอาสวัฏฐานิยธรรม
+01,0016,014,เหล่านั้นแหละ         ดูก่อนสารีบุตร   ก็ภิกษุสงฆ์ไม่มีเสนียดไม่มีโทษ  ปราศจาก
+01,0016,015,มัวหมองบริสุทธิ์ผุดผ่องตั้งอยู่ในสารคุณ    เพราะบรรดาภิกษุ  ๕๐๐  รูปนี้  ภิกษุ 
+01,0016,016,ที่ทรงคุณธรรมอย่างต่ำ  ก็เป็นโสดาบัน  มีความไม่ตกต่ำเป็นธรรมดา  เป็นผู้เที่ยง
+01,0016,017,เป็นผู้ที่จะตรัสรู้ในเบื้องหน้า.
+01,0016,018,<h1>เสด็จนิเวศน์เวรัญชพราหมณ์</h1>
+01,0016,019,[๙]  ครั้นปวารณาพรรษาแล้ว     พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสเรียกท่านพระ
+01,0016,020,อานนท์มารับสั่งว่า  ดูก่อนอานนท์    พระตถาคตทั้งหลายยังมิได้บอกลาผู้ที่นิมนต์
+01,0016,021,ให้อยู่จำพรรษาแล้ว   จะไม่หลีกไปสู่ที่จาริกในชนบท     ข้อนี้เป็นประเพณีของ
+01,0016,022,พระตถาคตทั้งหลาย  มาไปกันเถิดอานนท์  เราจะบอกลาเวรัญชพราหมณ์

01/010017.csv

@@ -0,0 +1,23 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0017,001,ท่านพระอานนท์ทูลสนองพระพุทธดำรัสว่าเป็นดังรับสั่งพระพุทธเจ้าข้า
+01,0017,002,ขณะนั้น   พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงอันตรวาสกแล้ว        ถือบาตรจีวรมีท่าน
+01,0017,003,พระอานนท์เป็นปัจฉาสมณะ    เสด็จพระพุทธดำเนินไปสู่นิเวศน์ของเวรัญช-
+01,0017,004,พราหมณ์ครั้นถึงแล้วประทับนั่งเหนือพระพุทธอาสน์ที่เขาจัดถวาย     ทันใดนั้น
+01,0017,005,เวรัญชพราหมณ์ดำเนินเข้าไปสู่ที่ประทับ   ครั้นแล้วถวายบังคมนั่งเฝ้าอยู่   ณ           
+01,0017,006,ที่ควรส่วนข้างหนึ่งพระองค์รับสั่งว่า  ดูก่อนพราหมณ์   เราเป็นผู้อันท่านนิมนต์
+01,0017,007,อยู่จำพรรษาแล้ว        เราขอบอกลาท่าน  เราปรารถนาจะหลีกไปสู่ที่จาริกในชนบท.
+01,0017,008,เวรัญชพราหมณ์กราบทูลว่า   เป็นความจริง   ท่านพระโคดม          ข้าพเจ้า
+01,0017,009,นิมนต์พระองค์อยู่จำพรรษา   ก็แต่ว่าไทยธรรมอันใดที่จะพึงถวาย           ไทยธรรม
+01,0017,010,อันนั้นข้าพเจ้ายังมิได้ถวาย   และไทยธรรมนั้นมิใช่ว่าจะไม่มี         ทั้งประสงค์จะ
+01,0017,011,ไม่ถวายก็หาไม่    ภายในไตรมาสนี้    พระองค์จะพึงได้ไทยธรรมนั้นจากไหน    
+01,0017,012,เพราะฆราวาสมีกิจมาก   มีกรณียะมาก         ขอท่านพระโคดมพร้อมด้วยพระสงฆ์
+01,0017,013,จงทรงพระกรุณาโปรดรับภัตตาหารของข้าพเจ้า      เพื่อเจริญบุญกุศลและปีติ
+01,0017,014,ปราโมทย์ในวันพรุ่งนี้แก่ข้าพเจ้าด้วยเถิด.
+01,0017,015,พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงรับอัชเฌสนาโดยดุษณีภาพ        และแล้วทรงชี้แจง
+01,0017,016,ให้เวรัญชพราหมณ์เห็นแจ้ง สมาทาน อาจหาญ  ร่าเริงด้วยธรรมีกถา       แล้วทรง
+01,0017,017,ลุกจากที่ประทับเสด็จกลับ.
+01,0017,018,หลังจากนั้น        เวรัญชพราหมณ์สั่งให้ตกแต่งของเคี้ยวของฉันอันประณีต
+01,0017,019,ในนิเวศน์ของตน  โดยผ่านราตรีนั้นแล้ว        ให้เจ้าพนักงานไปกราบทูลภัตตกาล 
+01,0017,020,แด่พระผู้มีพระภาคเจ้าว่า   ถึงเวลาแล้ว  ท่านพระโคดม  ภัตตาหารเสร็จแล้ว.
+01,0017,021,ขณะนั้น  เป็นเวลาเช้า  พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงอันตรวาสกแล้วถือ
+01,0017,022,บาตรจีวรเสด็จพระพุทธดำเนินไปสู่นิเวศน์ของเวรัญชพราหมณ์  ครั้นถึงแล้ว

01/010018.csv

@@ -0,0 +1,15 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0018,001,ประทับนั่งเหนือพระพุทธอาสน์ที่เขาจัดถวาย   พร้อมด้วยภิกษุสงฆ์  จึงเวรัญช-
+01,0018,002,พราหมณ์อังคาส  ภิกษุสงฆ์มีพระพุทธเจ้าเป็นประมุข   ด้วยขาทนียโภชนียาหาร  
+01,0018,003,อันประณีต ด้วยมือของตนจนให้ห้ามภัตรแล้ว  ได้ถวายไตรจีวรแด่พระผู้มี-
+01,0018,004,พระภาคเจ้าผู้เสวยเสร็จทรงนำพระหัตถ์ออกจากบาตรแล้วให้ทรงครอง  และ
+01,0018,005,ถวายผ้าคู่ให้ภิกษุครอง   รูปละสำรับ     จึงพระองค์ทรงชี้แจงให้เวรัญชพราหมณ์
+01,0018,006,เห็นแจ้ง  สมาทาน   อาจหาญ       ร่าเริงด้วยธรรมีกถา  แล้วทรงลุกจากที่ประทับ
+01,0018,007,เสด็จกลับ    ครั้นพระองค์ประทับอยู่ที่เมืองเวรัญชาตามพระพุทธาภิรมย์แล้ว  
+01,0018,008,เสด็จพระพุทธดำเนินไปยังเมืองท่าปยาคะ  ไม่ทรงแวะเมืองโสเรยยะ เมือง
+01,0018,009,สังกัสสะ  เมืองกัณณกุชชะ  ทรงข้ามแม่น้ำคงคาที่เมืองท่าปยาคะ    เสด็จพระพุทธะ
+01,0018,010,ดำเนินถึงพระนครพาราณสี   ครั้นพระองค์ประทับอยู่ที่พระนครพาราณสี  ตาม
+01,0018,011,พระพุทธาภิรมย์แล้ว เสด็จจาริกไปโดยมรรคาอันจะไปสู่พระนครเวสาลี  เมื่อ
+01,0018,012,เสด็จจาริกไปโดยลำดับถึงพระนครเวสาลีนั้นแล้ว  ทราบว่าพระองค์ประทับ
+01,0018,013,อยู่ที่กูฏาคารศาลา      ป่ามหาวัน เขตพระนครเวสาลีนั้น.
+01,0018,014,<I>เวรัญชภาณวาร  จบ</I>                   

01/010019.csv

@@ -0,0 +1,18 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0019,001,<h1>อรรถกถาพระวินัย</h1>
+01,0019,002,<h1>ชื่อสมันตปาสาทิกาแปล
+01,0019,003,มหาวิภังควรรณนา</h1>
+01,0019,004,<H2>ภาค  ๑</H2>  
+01,0019,005,<h2>อารัมภกถา</h2>
+01,0019,006,<SUP>*</SUP>  <B>ข้าพเจ้าขอถวายนมัสการแด่พระผู้เป็น
+01,0019,007,ที่พึ่ง                   ผู้ประกอบด้วยพระมหากรุณา
+01,0019,008,พระองค์ผู้ทรงกระทำกรรมที่ทำได้ยากยิ่ง
+01,0019,009,ตลอดกาลซึ่งจะนับประมาณมิได้          แม้ด้วย
+01,0019,010,หลายโกฏิกัป    ทรงถึงความยากลำบาก    เพื่อ
+01,0019,011,ประโยชน์เกื้อกูลแก่สัตว์โลก.           ข้าพเจ้าขอ
+01,0019,012,ถวายนมัสการแก่พระธรรมอันประเสริฐ       อัน
+01,0019,013,ขจัดเสียซึ่งข่ายคือกิเลส           มีอวิชชาเป็นต้น
+01,0019,014,ที่พระพุทธเจ้าทรงเสพอยู่เป็นนิตย์    ซึ่งสัตว-
+01,0019,015,โลก  เมื่อไม่หยั่งรู้ต้องท่องเที่ยวไปสู่ภพน้อย        
+01,0019,016,และภพใหญ่.    ข้าพเจ้าขอถวายนมัสการด้วย
+01,0019,017,เศียรเกล้า       ซึ่งพระอริยสงฆ์       ผู้ประกอบ</B>   

01/010020.csv

@@ -0,0 +1,23 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0020,001,<B>ด้วยคุณ   มีศีล  สมาธิ  ปัญญา  วิมุตติ  และ
+01,0020,002,วิมุตติญาณทัสนะเป็นเค้ามูล  เป็นเนื้อนาบุญ
+01,0020,003,ของเหล่าชนผู้มีความต้องการด้วยกุศล.  ข้าพ
+01,0020,004,เจ้านมัสการอยู่           ซึ่งพระรัตนตรัยอันควร
+01,0020,005,นมัสการโดยส่วนเดียว    ด้วยประการดังกล่าว
+01,0020,006,มานี้  ได้แล้วซึ่งกุศลผลบุญที่ไพบูล    หลั่งไหล  
+01,0020,007,ไม่ขาดสายอันใด     ด้วยอานุภาพแห่งกุศลผล
+01,0020,008,บุญนั้น      ขอข้าพเจ้าจงเป็นผู้ปลอดอันตราย.
+01,0020,009,ข้าพเจ้าจักอาศัยอานุภาพของท่านบูรพาจารย์
+01,0020,010,พรรณนาพระวินัยให้ไม่ปะปนกัน          ซึ่งเมื่อ
+01,0020,011,ทรงอยู่แล้ว   ศาสนาของพระพุทธเจ้า    ผู้มิได้
+01,0020,012,ทรงตั้งมั่นอยู่    (  ในส่วนสุดทั้งสอง  )   แต่ทรง
+01,0020,013,ดำรงชอบด้วยดี   (  ในมัชฌิมาปฏิปทา  )  เป็น
+01,0020,014,อันประดิษฐานอยู่ได้.  แท้ที่จริง      พระวินัยนี้
+01,0020,015,ถึงท่านบูรพาจารย์ผู้องอาจ        ซึ่งขจัดมลทิน
+01,0020,016,และอาสวะออกหมดแล้วด้วยน้ำคือญาณ     มี
+01,0020,017,วิชชาและปฏิสัมภิทาบริสุทธิ์       ฉลาดในการ
+01,0020,018,สังวรรณนาพระสัทธรรม        หาผู้เปรียบปาน
+01,0020,019,ในความเป็นผู้ขัดเกลาได้ไม่ง่าย       เปรียบดัง
+01,0020,020,ธงชัยของวัดมหาวิหาร    ได้สังวรรณนาไว้โดย
+01,0020,021,นัยอันวิจิตร        คล้อยตามพระสัมพุทธเจ้าผู้
+01,0020,022,ประเสริฐ.      กระนั้น      เพราะสังวรรณนานี้</B>

01/010021.csv

@@ -0,0 +1,23 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0021,001,<B>มิได้อำนวยประโยชน์ไร   ๆ     แก่ชาวภิกษุใน
+01,0021,002,เกาะอื่น     เพราะท่านเรียบเรียงไว้ด้วยภาษา
+01,0021,003,ชาวเกาะสิงหล    ฉะนั้น    ข้าพเจ้าผู้รำลึกอยู่
+01,0021,004,ด้วยดีโดยชอบ    ถึงคำเชิญของพระเถระนาม
+01,0021,005,ว่า  พุทธสิริ   จึงจักเริ่มด้วยดี  ซึ่งการสังวรรณ-
+01,0021,006,นานี้   อันควรแก่นัยพระบาลี  ณ  บัดนี้.   และ  
+01,0021,007,เมื่อจะเริ่มด้วยดี  ซึ่งสังวรรณนานั้น      จักเอา
+01,0021,008,มหาอรรถกถาเป็นโครงของสังวรรณนานั้นไม่
+01,0021,009,ละข้อความอันควร      แม้จากวินิจฉัย       ซึ่ง
+01,0021,010,ท่านกล่าวไว้ในอรรถกถามหาปัจจรี         และ
+01,0021,011,อรรถกถาอันปรากฏด้วยดี     โดยชื่อว่ากุรุนที
+01,0021,012,เป็นต้น    กระทำเถรวาทไว้ในภายในแล้ว  จึง
+01,0021,013,จักเริ่มต้นด้วยดีโดยชอบซึ่งสังวรรณนา   ขอภิกษุ
+01,0021,014,ทั้งหลายปูนเถระ  ปูนใหม่  และปานกลาง
+01,0021,015,ผู้มีจิตเลื่อมใสเคารพนับถือพระธรรมของ
+01,0021,016,พระตถาคตเจ้า      ผู้มีดวงประทีปคือพระธรรม
+01,0021,017,จงตั้งใจฟังสังวรรณนานั้นของข้าพเจ้า         โดย
+01,0021,018,เคารพเถิด.
+01,0021,019,พระอรรถกถาจารย์ชาวสิงหล   มิได้
+01,0021,020,ละมติ  (อธิบาย)    ของท่านพุทธบุตรทั้งหลาย
+01,0021,021,ผู้รู้ธรรมวินัย         เหมือนอย่างที่พระพุทธเจ้า
+01,0021,022,ตรัสไว้   ได้แต่อรรถกถาในปางก่อน.     เพราะ</B>

01/010022.csv

@@ -0,0 +1,20 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0022,001,<B>เหตุนั้นแล        คำที่ท่านกล่าวไว้ในอรรถกถา
+01,0022,002,ทั้งหมดยกเว้นคำที่เขียนด้วยความพลั้งพลาด
+01,0022,003,เสีย     ย่อมเป็นประมาณแห่งบัณฑิตทั้งหลาย
+01,0022,004,ผู้มีความเคารพในสิกขาในพระศาสนานี้.     ก็
+01,0022,005,เพราะแม้วรรณนานี้      จะแสดงข้อความแห่ง
+01,0022,006,คำทั้งหลายที่มาในพระสุตตันตะให้เหมาะสม  
+01,0022,007,แก่พระสูตร   ละทิ้งภาษาอื่นจากอรรถกถานั้น
+01,0022,008,เสียทีเดียว     และย่นพลความพิสดาร     ( คำ
+01,0022,009,ประพันธ์ที่พิสดาร )   ให้รัดกุมเข้า    ก็จักไม่ให้
+01,0022,010,เหลือไว้   ซึ่งข้อวินิจฉัยทั้งปวง    ไม่ข้ามลำดับ
+01,0022,011,พระบาลีที่เป็นแบบแผนอย่างใดอย่างหนึ่ง
+01,0022,012,เพราะฉะนั้น   บัณฑิตควรตามศึกษาวรรณนา
+01,0022,013,นี้โดยเอื้อเฟื้อแล.</B><SUP>*</SUP>
+01,0022,014,เพราะข้าพเจ้าได้กล่าวไว้ในคาถาเหล่านั้นว่า   จักพรรณนาพระวินัย
+01,0022,015,ดังนี้    ผู้ศึกษาควรกำหนดพระวินัยก่อนว่า   วินัยนั้น  คืออะไร?  เพราะฉะนั้น
+01,0022,016,ข้าพเจ้าจึงกล่าวคำนี้ว่า   ที่ชื่อว่า   วินัย    ในที่นี้ประสงค์เอาวินัยปิฎกทั้งสิ้น.
+01,0022,017,ก็เพื่อจะสังวรรณนาพระวินัยนั้น   ข้าพเจ้าจะกล่าวมาติกาดังต่อไปว่า
+01,0022,018,<B>พระวินัยปิฎกนี้  ผู้ใดกล่าวไว้  กล่าว
+01,0022,019,ในกาลใด   กล่าวไว้เพราะเหตุใด   ผู้ใดทรงไว้</B>	

01/010023.csv

@@ -0,0 +1,17 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0023,001,<B>ผู้ใดนำสืบมา     และตั้งอยู่แล้วในบุคคลใด
+01,0023,002,ข้าพเจ้ากล่าววิธีนี้แล้ว    ภายหลังจักแสดง
+01,0023,003,"เนื้อความแห่งปาฐะว่า  "" เตน "" เป็นต้นโดย"
+01,0023,004,ประการต่าง  ๆ    ทำการพรรณนาอรรถแห่ง
+01,0023,005,พระวินัย.</B>  
+01,0023,006,บรรดามาติกาเหล่านั้น    คำว่า       <B>วุตฺตํ      เยน     ยทา     ยสฺมา</B>  นี้
+01,0023,007,ท่านอาจารย์กล่าวหมายเอาคำมีอาทิอย่างนี้ก่อนว่า  โดยสมัยนั้นพระผู้มีพระภาค-
+01,0023,008,เจ้าประทับอยู่    ( ณ  โคนต้นไม้สะเดาอันนเฬรุยักษ์สิงสถิต ) ใกล้เมืองเวรัญชา<SUP>๑</SUP>.
+01,0023,009,เพราะคำนี้มิใช่เป็นคำที่กล่าวให้ประจักษ์กับพระองค์เองแห่งพระผู้มีพระภาค-
+01,0023,010,เจ้า<SUP>๒</SUP>.  เพราะฉะนั้น  บัณฑิตจึงควรกล่าวตั้งปัญหานั่นดังนี้ว่า  คำนี้ใครกล่าวไว้
+01,0023,011,กล่าวไว้ในกาลไหน   และเพราะเหตุไร    จึงกล่าวไว้.   ( แก้ว่า )  คำนี้ท่านพระ-
+01,0023,012,อุบาลีเถระกล่าวไว้      ก็แลคำนั้น       ท่านพระอุบาลีเถระกล่าวไว้ในคราวทำปฐม-
+01,0023,013,มหาสังคีติ     (ในคราวทำสังคายนาใหญ่ครั้งแรก).   อันชื่อว่า       ปฐมมหาสังคีตินี้
+01,0023,014,พระธรรมสังคาหกเถระทั้งหลายได้กล่าวแล้วในปัญจสติกสังคีติขันธกะแม้ก็จริง
+01,0023,015,ถึงอย่างนั้น <SUP>๓</SUP>    เพื่อความเป็นผู้ฉลาดในนิทานบัณฑิตควรทราบตามนัยนี้      แม้ใน
+01,0023,016,อรรถกถานี้.

01/010024.csv

@@ -0,0 +1,20 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0024,001,<h1>พาหิรนิทานวรรณนา</h1>
+01,0024,002,[<h1>ปรารภมูลเหตุทำปฐมสังคายนา</h1>] 
+01,0024,003,<SUP>๑</SUP>ความพิสดารว่า    เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าผู้เป็นที่พึ่งแห่งโลกทรง
+01,0024,004,บำเพ็ญพุทธกิจ     ตั้งแต่ทรงยังพระธรรมจักรให้เป็นไปเป็นต้น         จนถึงโปรด
+01,0024,005,สุภัททปริพาชกแล้วเสด็จปรินิพพาน       ด้วยอนุปาทิเสสนิพพานธาตุ   ในเวลา
+01,0024,006,ใกล้รุ่ง     ในวันวิสาขปุณณมี     ระหว่างต้นสาละทั้งคู่ในสาลวัน  อันเป็นที่เสด็จ
+01,0024,007,ประพาสของเจ้ามัลละทั้งหลาย      ใกล้กรุงกุสินารา     ท่านพระมหากัสสปผู้เป็น
+01,0024,008,พระสังฆเถระแห่งภิกษุประมาณ  ๗  แสนรูป  ซึ่งประชุมกันในสถานที่ปรินิพพาน
+01,0024,009,แห่งพระผู้มีพระภาคเจ้า  ระลึกถึงคำที่สุภัททวุฑฒบรรพชิตกล่าว     เมื่อพระผู้มี
+01,0024,010,พระภาคเจ้าเสด็จปรินิพพานแล้วได้   ๗  วันว่า    อย่าเลย     ผู้มีอายุทั้งหลาย   !
+01,0024,011,ท่านทั้งหลายอย่าเศร้าโศกไปเลย    ท่านทั้งหลายอย่าร่ำไรไปเลย      พวกเราพ้น
+01,0024,012,ดีแล้วจากพระมหาสมณะพระองค์นั้น            ด้วยว่าพวกเราถูกพระมหาสมณะ
+01,0024,013,พระองค์นั้น     คอยรบกวนห้ามปรามว่า   นี้สมควรแก่เธอทั้งหลาย   นี้ไม่สมควร
+01,0024,014,แก่เธอทั้งหลาย    ดังนี้     ก็บัดนี้พวกเราจักปรารถนากระทำกรรมใด       ก็จักทำ
+01,0024,015,กรรมนั้น    พวกเราจักไม่ปรารถนากระทำกรรมใด  จักไม่ทำกรรมนั่น<SUP>๒</SUP>      ดังนี้
+01,0024,016,ดำริอยู่ว่า  ข้อที่พวกปาปภิกษุ    จะพึงเป็นผู้สำคัญเสียว่า   ปาพจน์มีพระศาสดา
+01,0024,017,ล่วงไปแล้ว     ดังนี้     ได้พรรคพวกแล้วพึงยังพระสัทธรรมให้อันตรธานได้ไม่นาน
+01,0024,018,เลย         เรื่องนี้เป็นฐานะที่มีได้แน่.     ความจริง          พระวินัยยังตั้งอยู่ตราบใด
+01,0024,019,ปาพจน์ยังมีพระศาสดาไม่ล่วงไปแล้วตราบนั้น    ข้อนี้สมด้วยพระดำรัสที่พระผู้มี-

01/010025.csv

@@ -0,0 +1,22 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0025,001,พระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า   อานนท์  !   ธรรมวินัยใดอันเราแสดงแล้ว   บัญญัติแล้ว
+01,0025,002,แก่เธอทั้งหลาย   ธรรมและวินัยนั้นจักเป็นศาสดาของเธอทั้งหลายโดยกาลล่วง
+01,0025,003,ไปแห่งเรา<SUP>๑</SUP>   ดังนี้    อย่ากระนั้นเลย  เราพึงสังคายนาพระธรรมและพระวินัย
+01,0025,004,ซึ่งจะเป็นวิธีที่พระศาสนานี้จะพึงดำรงมั่นตั้งอยู่สิ้นกาลนาน.    อนึ่ง   โดยเหตุที่  
+01,0025,005,เราเป็นผู้อันพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า  กัสสป  !    เธอจักทรงผ้าบังสุกุลอันทำ
+01,0025,006,ด้วยป่านของเรา    ซึ่งเราใช้นุ่งห่มแล้วหรือ      ดังนี้      แล้วทรงอนุเคราะห์ด้วย
+01,0025,007,สาธารณบริโภคในจีวร    และด้วยการทรงยกย่องไว้เทียบเทียมพระองค์ในอุตริ-
+01,0025,008,มนุสธรรม   มีอนุปุพพวิหารเก้า    และอภิญญาหกเป็นประเภท   โดยนัยมีอาทิ
+01,0025,009,อย่างนี้ว่า  ภิกษุทั้งหลาย  !  เราจำนงอยู่เพียงใด  เราสงัดแล้วจากกามทั้งหลาย
+01,0025,010,เทียว  ฯลฯ     ย่อมเข้าถึงพร้อมซึ่งปฐมฌาน  อยู่ได้เพียงนั้น   ภิกษุทั้งหลาย   !
+01,0025,011,แม้กัสสปจำนงอยู่เพียงใด    เธอสงัดจากกามทั้งหลาย  ฯลฯ    ย่อมเข้าถึงพร้อม
+01,0025,012,ซึ่งปฐมฌานอยู่ได้เพียงนั้นเหมือนกัน<SUP>๒</SUP>   ดังนี้  ความเป็นผู้ไม่มีหนี้อย่างอื่นอะไร
+01,0025,013,"จักมีแก่เรานั้นได้,  พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบเราว่า    กัสสปนี้จักเป็นผู้ดำรง"
+01,0025,014,วงศ์พระสัทธรรมของเรา  ดังนี้แล้ว   ทรงอนุเคราะห์ด้วยอสาธารณานุเคราะห์นี้
+01,0025,015,ดุจพระราชาทรงทราบพระราชโอรสผู้จะดำรงวงศ์สกุลของพระองค์แล้ว     ทรง
+01,0025,016,อนุเคราะห์ด้วยการทรงมอบเกราะของพระองค์และพระอิสริยยศฉะนั้น มิใช่หรือ
+01,0025,017,ดังนี้ จึงยังความอุตสาหะให้เกิดแก่ภิกษุทั้งหลาย เพื่อสังคายนาพระธรรมวินัย<SUP>๓</SUP> 
+01,0025,018,เหมือนอย่างที่พระธรรมสังคาหกาจารย์กล่าวไว้ว่า  ครั้นนั้นแล  ท่านพระมหา -
+01,0025,019,กัสสป  ได้เตือนภิกษุทั้งหลายว่า  ผู้มีอายุทั้งหลาย!        สมัยหนึ่งเราพร้อมด้วย
+01,0025,020,ภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่   ประมาณภิกษุ  ๕๐๐  รูป  เดินทางไกลจากเมืองปาวา  มาสู่
+01,0025,021,เมืองกุสินารา<SUP>๔</SUP>  ดังนี้เป็นต้น.  สุภัททกัณฑ์ทั้งปวง  ผู้ศึกษาพึงทราบโดยพิสดาร.

01/010026.csv

@@ -0,0 +1,21 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0026,001,[<h2>พระมหากัสสปชักชวนทำสังคายนา</h2>]  
+01,0026,002,เบื้องหน้าแต่นั้น     ท่านพระมหากัสสปได้กล่าวว่า    ผู้มีอายุทั้งหลาย  !
+01,0026,003,เอาเถิด   เราทั้งหลายจะสังคายนาพระธรรมและพระวินัยกัน    เพราะว่า  ในกาล
+01,0026,004,เบื้องหน้า    อธรรมจะรุ่งเรือง   ธรรมจะถูกขัดขวาง     อวินัยจะรุ่งเรือง      วินัยจะ
+01,0026,005,ถูกขัดขวาง    ในกาลภายหน้า     พวกอธรรมวาทีจะมีกำลัง      พวกธรรมวาทีจะ
+01,0026,006,หย่อนกำลัง   พวกอวินัยวาทีจะมีกำลัง   พวกวินัยวาทีจะหย่อนกำลัง<SUP>๑</SUP>      ดังนี้.
+01,0026,007,ภิกษุทั้งหลายได้เรียนท่านว่า   ข้าแต่ท่านผู้เจริญ  !   ถ้าอย่างนั้น      ขอพระเถระ
+01,0026,008,โปรดคัดเลือกภิกษุทั้งหลายเถิด.<SUP>๒</SUP>
+01,0026,009,[<h2>พระมหากัสสปคัดเลือกภิกษุ   ๔๙๙   รูป</h2>]
+01,0026,010,พระเถระเว้นภิกษุผู้เป็นปุถุชน    พระโสดาบัน   พระสกทาคามี      พระ-
+01,0026,011,อนาคามี     และพระขีณาสพสุกขวิปัสสก    ผู้ทรงพระปริยัติ   คือนวังคสัตถุศาสน์
+01,0026,012,ทั้งสิ้นเสียจำนวนหลายร้อยและหลายพัน          เลือกเอาเฉพาะพระภิกษุขีณาสพ
+01,0026,013,เท่านั้น     มีจำนวน    ๔๙๙    รูป     ผู้ทรงไว้ซึ่งประเภทแห่งสรรพปริยัติ            คือ
+01,0026,014,พระไตรปิฎก    ได้บรรลุปฏิสัมภิทามีอานุภาพมาก    แตกฉานในไตรวิชชาเป็นต้น
+01,0026,015,ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงยกขึ้นสู่เอตทัคคะโดยมาก  ผู้ซึ่งพระธรรมสังคาห-
+01,0026,016,กาจารย์หมายถึงจึงกล่าวคำนี้ว่า    ครั้งนั้นแล   ท่านพระมหากัสสปได้คัดเลือก
+01,0026,017,พระอรหันต์   ๔๙๙  รูป<SUP>๓</SUP>    ดังนี้เป็นต้น.
+01,0026,018,[<h2>ทำสังคายนาจะเว้นพระอานนท์ไม่ได้</h2>]
+01,0026,019,ถามว่า   ก็พระเถระทำให้หย่อนอยู่   ๑    รูป   เพื่อใคร  ?   แก้ว่า   เพื่อให้
+01,0026,020,โอกาสแก่ท่านพระอานนทเถระ.   จริงอยู่        การสังคายนาธรรมไม่อาจทำทั้งร่วม

01/010027.csv

@@ -0,0 +1,23 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0027,001,ทั้งแยกจากท่านพระอานนท์นั้นได้   เพราะท่านพระอานนท์นั้นยังเป็นพระเสขะ
+01,0027,002,"มีกิจจำต้องทำอยู่,  ฉะนั้นจึงไม่อาจทำร่วมกับท่านได้, แต่เพราะวังคสัตถุศาสน์"
+01,0027,003,มีสุตตะ   เคยยะ   เป็นต้น   อะไร  ๆ  ที่พระทศพลแสดงแล้ว  ชื่อว่าท่านมิได้รับ
+01,0027,004,"เฉพาะพระพักตร์ของพระผู้มีพระภาคเจ้าไม่มี,   เพราะฉะนั้น  จึงไม่อาจจะเว้น"
+01,0027,005,"ท่านได้,   ถามว่า   ถ้าเมื่อไม่อาจทำอย่างนั้นได้  ถึงแม้ท่านยังเป็นพระเสขะอยู่  "
+01,0027,006,พระเถระควรเลือก         เพราะเป็นผู้มีอุปการะมากแก่การสังคายนาพระธรรม
+01,0027,007,เมื่อมีความจำเป็นต้องเลือกอย่างนั้น   เพราะเหตุไร   พระเถระจึงไม่เลือกท่าน.
+01,0027,008,แก้ว่า   เพราะจะเว้นคำค่อนขอดของผู้อื่น.    ความจริง  พระเถระเป็นผู้คุ้นเคย
+01,0027,009,ในท่านพระอานนท์อย่างยิ่งยวด.   จริงอย่างนั้น   แม้เมื่อศีรษะหงอกแล้ว ท่าน
+01,0027,010,พระมหากัสสป  ก็ยังเรียนท่านพระอานนท์นั้นโดยใช้กุมารกวาทะว่า  เด็กคนนี้
+01,0027,011,ไม่รู้จักประมาณเสียเลย   ดังนี้.  อนึ่ง   ท่านพระอานนท์นี้ประสูติในศากยสกุล
+01,0027,012,"เป็นพระภาดาของพระตถาคต เป็นโอรสของพระเจ้าอาว์, จริงอยู่ ภิกษุทั้งหลาย"
+01,0027,013,จะสำคัญในพระมหากัสสปเถระนั้นเหมือนถึงฉันทาคติ  จะพึงกล่าวค่อนขอดว่า
+01,0027,014,พระเถระเว้นภิกษุทั้งหลายผู้ได้บรรลุปฏิสัมภิทาเป็นอเสขะเสียเป็นอันมาก    ได้
+01,0027,015,เลือกเอาพระอานนท์ผู้บรรลุปฏิสัมภิทาเป็นเสขะ.          พระเถระเมื่อจะเว้นคำ
+01,0027,016,"ค่อนขอดของผู้อื่นนั้นเสีย,   คิดว่า  การสังคายนาไม่อาจทำโดยเว้นพระอานนท์"
+01,0027,017,เสีย    เราจักรับเอาพระอานนท์เข้าด้วย      ตามอนุมัติของภิกษุทั้งหลายเท่านั้น
+01,0027,018,จึงมิได้เลือกพระอานนท์นั้นเข้าด้วย.
+01,0027,019,[<h2>ภิกษุทั้งหลายขอให้เลือกพระอานนท์</h2>]
+01,0027,020,ครั้งนั้น   ภิกษุทั้งหลายจึงพากันวิงวอนพระเถระ  เพื่อต้องการให้เลือก
+01,0027,021,พระอานนท์เสียเองทีเดียว   เหมือนอย่างที่พระโบราณาจารย์กล่าวไว้ว่า     พวก
+01,0027,022,ภิกษุได้กล่าวคำนี้กะท่านพระมหากัสสปว่า   ท่านผู้เจริญ  !      ถึงท่านอานนท์นี้

01/010028.csv

@@ -0,0 +1,22 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0028,001,จะยังเป็นเสขะ  เป็นผู้ไม่ควรถึงความลำเอียงเพราะความรัก  ความชัง ความหลง
+01,0028,002,"ความกลัวก็จริง,     ถึงกระนั้นธรรมและวินัย          ที่ท่านได้เล่าเรียนในสำนักของ"
+01,0028,003,"พระผู้มีพระภาคเจ้ามีมาก,  ท่านผู้เจริญ  !  ถ้ากระนั้น     ขอพระเถระโปรดเลือก"
+01,0028,004,พระอานนท์เข้าด้วยเถิด<SUP>๑</SUP>    ครั้งนั้นแล   ท่านพระมหากัสสป      จึงได้เลือกท่าน
+01,0028,005,อานนท์เข้าด้วย <SUP>๒</SUP>         รวมกับท่านนั้นที่ท่านพระมหากัสสปเลือกตามอนุมัติของ
+01,0028,006,ภิกษุทั้งหลาย <SUP>๓</SUP>    จึงเป็นพระเถระ  ๕๐๐  รูป ด้วยประการฉะนี้.  
+01,0028,007,[<h2>เลือกกรุงราชคฤห์เป็นที่ทำปฐมสังคายนา</h2>]
+01,0028,008,ครั้งนั้นแล    ภิกษุเถระทั้งหลายได้มีความปริวิตกอย่างนี้  ว่า       พวกเรา
+01,0028,009,จะพึงสังคายนาพระธรรมและพระวินัย  ณ  สถานที่ไหนหนอแล        ครั้งนั้นแล
+01,0028,010,ภิกษุเถระทั้งหลายได้ปรึกษากันอย่างนี้ว่า   กรุงราชคฤห์แล      มีที่โคจรกว้างขวาง
+01,0028,011,"มีเสนาสนะมากมาย,   อย่ากระนั้นเลย      พวกเราพึงอยู่จำพรรษาในกรุงราชคฤห์"
+01,0028,012,"ทำสังคายนาพระธรรมและพระวินัยเถิด,        ภิกษุเหล่าอื่นไม่ควรเข้าจำพรรษาใน"
+01,0028,013,กรุงราชคฤห์. <SUP>๔</SUP>   ถามว่า   ก็เพราะเหตุไร   ท่านเหล่านั้นจึงปรึกษาตกลงกันดังนั้น.
+01,0028,014,แก้ว่า     เพราะจะมีวิสภาคบุคคลบางคนเข้าไปสู่ท่ามกลางสงฆ์     แล้วพึงคัดค้าน
+01,0028,015,ถาวรกรรมของพวกเรานี้เสีย.     ครั้นนั้น     ท่านพระมหากัสสป    จึงสวดประกาศ
+01,0028,016,ด้วยญัตติทุติยกรรม.  ญัตติทุติยธรรม <SUP>๕</SUP>  นั้น  ผู้ศึกษาพึงทราบโดยนัยที่ท่านกล่าว
+01,0028,017,ไว้ในสังคีติขันธกะนั้นแล.
+01,0028,018,[<h2>พระมหาเถระแยกกันเดินทางไปสู่กรุงราชคฤห์</h2>]
+01,0028,019,ครั้งนั้น   พระมหากัสสปเถระ     ทราบว่า              นับแต่วันที่พระตถาคต
+01,0028,020,ปรินิพพานมา       เมื่อวันสาธุกีฬาและวันบูชาพระธาตุล่วงไปได้อย่างละ   ๗    วัน
+01,0028,021,"เป็นอันล่วงไปแล้วกึ่งเดือน,   บัดนี้ฤดูคิมหันต์ยังเหลืออยู่เดือนครึ่ง       ดิถีที่จะเข้า"

01/010029.csv

@@ -0,0 +1,22 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0029,001,จำพรรษาก็ใกล้เข้ามาแล้ว   จึงกล่าวว่า   ผู้มีอายุทั้งหลาย !  พวกเราไปยังกรุง-
+01,0029,002,ราชคฤห์กันเถิด  แล้วได้พาเอาภิกษุสงฆ์กึ่งหนึ่งเดินไปทางหนึ่ง. พระอนุรุทธเถระ
+01,0029,003,ก็พาเอาภิกษุสงฆ์กึ่งหนึ่งเดินไปอีกทางหนึ่ง.    ท่านพระอานนทเถระถือเอาบาตร
+01,0029,004,และจีวรของพระผู้มีพระภาคเจ้าอันภิกษุสงฆ์แวดล้อม     มีความประสงค์จะเดิน
+01,0029,005,ทางผ่านกรุงสาวัตถีไปยังกรุงราชคฤห์     ก็หลีกจาริกไปทางกรุงสาวัตถี.
+01,0029,006,[<h2>พระอานนท์ไปถึงที่ไหนมีเสียงร้องไห้ในที่นั้น</h2>]  
+01,0029,007,ในสถานที่ที่พระอานนท์ไปแล้ว  ๆ        ได้มีการร้องไห้ร่ำไรมากมายว่า
+01,0029,008,ท่านอานนท์ผู้เจริญ  !  ท่านพักพระศาสดาไว้ที่ไหน  จึงมาแล้ว     ก็เมื่อพระเถระ
+01,0029,009,ไปถึงกรุงสาวัตถีโดยลำดับ   ได้มีการร้องไห้ร่ำไรมากมาย             เหมือนในวันที่
+01,0029,010,พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จปรินิพพานฉะนั้น.
+01,0029,011,[<h2> พระอานนท์ปัดกวาดเสนาสนะที่เคยประทับ</h2> ]
+01,0029,012,ได้ทราบว่า   ในกรุงสาวัตถีนั้น     ท่านพระอานนท์ได้ปลอบโยนมหาชน
+01,0029,013,นั้นให้เบาใจด้วยธรรมกาอันปฏิสังยุตด้วยไตรลักษณ์     มีความไม่เที่ยงเป็นต้น
+01,0029,014,แล้วเข้าไปยังพระเชตวัน   เปิดประตูพระคันธกุฎีที่พระทศพลเคยประทับ     แล้ว
+01,0029,015,นำเตียงและตั่งออกมาเคาะตีปัดกวาดพระคันธกุฎี          เก็บหยากเยื่อดอกไม้ที่
+01,0029,016,เหี่ยวแห้งทิ้งเสีย   แล้วนำเอาเตียงและตั่งกลับเข้าไปตั้งไว้ในที่เดิมอีก  ได้ทำวัตร
+01,0029,017,ทุกอย่างที่ควรทำ  เหมือนในเวลาที่พระผู้มีพระภาคเจ้ายังดำรงอยู่ฉะนั้น.
+01,0029,018,[<h2>พระอานนท์ฉันยาระบาย</h2>]
+01,0029,019,ในกาลนั้น  พระเถระ  	เพราะเป็นผู้มากไปด้วยการยืนและการนั่ง
+01,0029,020,จำเดิมแต่กาลที่พระผู้มีพระภาคเจ้าปรินิพพานมา   เพื่อชำระกายที่มีธาตุหนาแน่น
+01,0029,021,ให้สบาย  ในวันที่สอง  จึงนั่งฉันยาระบายที่เจือด้วยน้ำนมอยู่ในวิหารนั่นเอง

01/010030.csv

@@ -0,0 +1,20 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0030,001,ซึ่งท่านหมายถึง  จึงได้กล่าวคำนี้กะมานพที่สุภมานพส่งไปว่า    มิใช่กาลเสียแล้ว
+01,0030,002,"มานพ !  เผอิญวันนี้เราดื่มยาระบายเสียแล้ว,   ถ้ากระไรเอาไว้พรุ่งนี้เถิด        เรา"
+01,0030,003,จึงจะเข้าไป<SUP>*</SUP>    ดังนี้.    ในวันรุ่งขึ้นพระเถระ      มีพระเจตกเถระเป็นปัจฉาสมณะ
+01,0030,004,ได้ไป  (ยังนิเวศน์ของสุภมานพ)    ถูกสุมานพถาม    จึงได้แสดงพระสูตรที่    ๑๐
+01,0030,005,ชื่อสุภสูตร   ในทีฆนิกาย.      ในกาลนั้นพระเถระสั่งให้นายช่างทำการปฏิสังขรณ์
+01,0030,006,สถานที่ปรักหักพังในพระเชตวันวิหารแล้ว    เมื่อวันวัสสูปนายิกาใกล้เข้ามาได้
+01,0030,007,ไปยังกรุงราชคฤห์.    ถึงพระมหากัสสปเถระและพระอนุรุทธเถระก็พาเอาภิกษุ
+01,0030,008,สงฆ์ทั้งปวงไปสู่กรุงราชคฤห์เหมือนกัน.  
+01,0030,009,[<h2>พระเถระทั้งหลายคิดซ่อมวิหาร ๑๘ แห่ง</h2>]
+01,0030,010,ก็โดยสมัยนั้นแล   ในกรุงราชคฤห์มีมหาวิหารอยู่ ๑๘ ตำบล  มหาวิหาร
+01,0030,011,เหล่านั้นแม้ทั้งหมดได้รกรุงรังด้วยของที่ถูกทิ้งและตกเกลื่อน.   จริงอยู่  พวกภิกษุ
+01,0030,012,ทั้งหมดพากันถือเอาบาตรและจีวรของตน  ๆ    ได้ทอดทิ้งวิหารและบริเวณไปใน
+01,0030,013,สถานที่ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าปรินิพพาน.       พระเถระทั้งหลายในวิหารเหล่านั้น
+01,0030,014,เพื่อที่จะบูชาพระดำรัสของพระผู้มีพระภาคเจ้าและเพื่อจะเปลื้องวาทะของพวก
+01,0030,015,เดียรถีย์เสีย   จึงคิดกันว่า   ตลอดเดือนแรก พวกเราจะทำการปฏิสังขรณ์ที่ชำรุด
+01,0030,016,ทรุดโทรม.   ก็พวกเดียรถีย์พึงกล่าวว่า  เหล่าสาวกของพระสมณโคดม          เมื่อ
+01,0030,017,พระศาสดายังดำรงอยู่เท่านั้น   จึงปฏิบัติวิหาร  เมื่อปรินิพพานแล้ว       ก็พากัน
+01,0030,018,ทอดทิ้งเสีย.       ท่านกล่าวอธิบายไว้ว่า    ก็เพื่อจะเปลื้องวาทะของพวกเดียรถีย์
+01,0030,019,เหล่านั้น     พระเถระทั้งหลายจึงได้คิดกันอย่างนั้น.    ข้อนี้สมจริงดังพระธรรม-

01/010031.csv

@@ -0,0 +1,22 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0031,001,สังคาหกาจารย์กล่าวไว้ว่า  ครั้งนั้นแล  พระภิกษุเถระทั้งหลายได้มีความปริวิตก
+01,0031,002,ดังนี้ว่า   ผู้มีอายุทั้งหลาย  !   พระผู้พระภาคเจ้าแลทรงสรรเสริญการปฏิสังขรณ์
+01,0031,003,ที่ชำรุดทรุดโทรม   เอาเถิด  ผู้มีอายุทั้งหลาย  !    พวกเราจะทำการปฏิสังขรณ์ที่
+01,0031,004,ชำรุดทรุดโทรมตลอดเดือนแรก   จักประชุมกันทำสังคายนาพระธรรมและพระ-
+01,0031,005,วินัยตลอดเดือนอันมีในท่ามกลาง<SUP>*</SUP>   ดังนี้.   
+01,0031,006,[<h2>พระเถระไปทูลขอหัตถกรรมจากพระเจ้าอชาติศัตรู</h2>]
+01,0031,007,ในวันที่   ๒    พระเถระเหล่านั้นได้ไปยืนอยู่ที่ประตูพระราชวัง.
+01,0031,008,พระเจ้าอชาตศัตรูเสด็จมาไหว้แล้ว     รับสั่งถามว่า    ข้าแต่พระคุณเจ้าผู้เจริญ !
+01,0031,009,พระคุณเจ้าทั้งหลาย   พากันมาเพราะเหตุไร   ดังนี้    แล้วจึงทรงรับสั่งย้อนถาม
+01,0031,010,ถึงกิจที่พระองค์เองควรทำ.     พระเถระทั้งหลายได้ทูลบอกหัตถกรรมเพื่อประ-
+01,0031,011,โยชน์แก่การปฏิสังขรณ์มหาวิหารทั้ง  ๑๘   ตำบล.
+01,0031,012,[<h2>พระราชาทรงอุปถัมภ์กิจสงฆ์ทุกอย่าง</h2>]
+01,0031,013,พระราชาทรงรับว่า   ดีละ  เจ้าข้า      แล้วได้พระราชทานพวกมนุษย์
+01,0031,014,ผู้ทำหัตถกรรม.   พระเถระทั้งหลายสั่งให้ปฏิสังขรณ์วิหารทั้งหมดเสร็จสิ้นเดือน
+01,0031,015,แรก   แล้วได้ทูลให้พระราชาทรงทราบว่า      ขอถวายพระพร   มหาบพิตร      !
+01,0031,016,การปฏิสังขรณ์วิหารเสร็จสิ้นแล้ว  บัดนี้อาตมภาพทั้งหลาย  จะทำการสังคายนา
+01,0031,017,พระธรรมและพระวินัย
+01,0031,018,ราชา.   ดีละ   เจ้าข้า !  ขอพระคุณเจ้าทั้งหลายจงหมดความคิดระแวง
+01,0031,019,สงสัยกระทำเถิด  อาณาจักรจงไว้เป็นภาระของข้าพเจ้า    ธรรมจักรจงเป็นภาระ
+01,0031,020,ของพระคุณเจ้าทั้งหลาย    ขอพระคุณเจ้าโปรดใช้ข้าพเจ้าเถิด   เจ้าข้า !    จะให้
+01,0031,021,ข้าพเจ้าทำอะไร.

01/010032.csv

@@ -0,0 +1,22 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0032,001,พระเถระ.      ขอถวายพระพรมหาบพิตร  !   ขอพระองค์โปรดเกล้า ฯ
+01,0032,002,ให้สร้างสถานที่นั่งประชุมสำหรับภิกษุทั้งหลายผู้ทำสังคายนา.
+01,0032,003,ราชา.  จะให้ข้าพเจ้าสร้าง ณ  ที่ไหน  เจ้าข้า  ?
+01,0032,004,เถระ.   ควรสร้างที่ประตูถ้ำสัตตบรรณ  ข้างภูเขาเวภารบรรพต ขอถวาย
+01,0032,005,พระพร.  
+01,0032,006,[<h2>พระราชารับสั่งให้ประดับถ้ำดุจวิมานพรหม</h2>]
+01,0032,007,พระเจ้าอชาตศัตรูทรงรับสั่งว่า   ได้  เจ้าข้า !  ดังนี้     แล้วรับสั่งให้สร้าง
+01,0032,008,มณฑปที่มีเครื่องประดับอันเป็นสาระซึ่งควรทัศนา     เช่นกับสถานที่อันวิสสุกรรม
+01,0032,009,เทพบุตรนิรมิตไว้   มีฝาเสาและบันไดอันนายช่างจำแนกไว้ดี   วิจิตรด้วยมาลา-
+01,0032,010,กรรมและลดากรรมนานาชนิด  ราวกะว่าจะครอบงำเสียซึ่งสมบัติแห่งราชมณ-
+01,0032,011,เฑียรของพระมหากษัตริย์   ดุจประหนึ่งว่าจะเยาะเย้ยสิริแห่งเทพวิมาน   ปาน
+01,0032,012,ประหนึ่งว่าเป็นสถานที่อาศัยอยู่แห่งสิริ   ดุจท่าเป็นที่ประชุมชั้นเอกของเหล่าวิหค
+01,0032,013,คือนัยนาแห่งเทพดาและมนุษย์      และประดุจสถานที่รื่นรมย์ในโลกอันเขา
+01,0032,014,ประมวลจัดสรรไว้   ตกแต่งมณฑปนั้นให้เป็นเช่นกับวิมานพรหมมีเพดานงดงาม
+01,0032,015,รุ่งเรืองดุจสลัดอยู่ซึ่งพวงดอกกุสุมที่ห้อยย้อยนานาชนิด    วิจิตรด้วยเครื่องบูชา
+01,0032,016,ดอกไม้ต่าง ๆ     มีการงานอันควรทำที่พื้นทำสำเร็จเรียบร้อยดีแล้ว      ประหนึ่งว่ามี
+01,0032,017,พื้นที่บุด้วยแก้วมณีอันวิจิตรด้วยรัตนะฉะนั้น    ภายในมหามณฑปนั้นทรงรับสั่ง
+01,0032,018,ให้ปูเครื่องลาดอันเป็นกัปปิยะ  ๕๐๐  ซึ่งคำนวณค่ามิได้  สำหรับภิกษุ  ๕๐๐  รูป
+01,0032,019,แล้วให้ปูเถรอาสน์พิงข้างด้านทิศทักษิณ   ผินหน้าไปทางทิศอุดร    ในท่ามกลาง
+01,0032,020,มณฑปให้ตั้งธรรมาสน์อันควรเป็นที่ประทับนั่ง   ของพระผู้มีพระภาคพุทธเจ้า
+01,0032,021,ผินหน้าไปทางทิศบูรพาและทรงวางพัดวีชนีอันวิจิตรด้วยงาไว้บนธรรมาสน์นั่น

01/010033.csv

@@ -0,0 +1,22 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0033,001,แล้วรับสั่งให้เผดียงแก่ภิกษุสงฆ์ว่า  ท่านผู้เจริญ  !     กิจของข้าพเจ้าสำเร็จแล้ว
+01,0033,002,ดังนี้.
+01,0033,003,[<h2>พวกภิกษุเตือนพระอานนท์มิให้ประมาท</h2>]
+01,0033,004,พวกภิกษุได้กล่าวกับท่านพระอานนท์ว่า    อาวุโส  ! การประชุมจะมีใน
+01,0033,005,วันพรุ่งนี้   แต่ท่านยังเป็นเสขะบุคคลอยู่   เพราะเหตุนั้น  ท่านไม่ควรไปสู่
+01,0033,006,ที่ประชุม  ขอท่านจงเป็นผู้ไม่ประมาทเถิด  ดังนี้.  
+01,0033,007,ครั้งนั้นแล    ท่านพระอานนท์ดำริว่า           การประชุมจะมีในวันพรุ่งนี้
+01,0033,008,ก็ข้อที่เรายังเป็นเสขะอยู่     จะพึงไปสู่ที่ประชุมนั้นไม่สมควรแก่เราแล       แล้วได้
+01,0033,009,ยับยั้งอยู่<B>ด้วยกายคตาสติ</B>ตลอดราตรีเป็นอันมากทีเดียว      ในเวลาราตรีใกล้รุ่ง
+01,0033,010,ลงจากที่จงกรมแล้ว   เข้าไปยังวิหาร  คิดว่า  จักพักนอน  ได้เอนกายลง.       เท้า
+01,0033,011,ทั้งสองพ้นจากพื้น   แต่ศีรษะไม่ทันถึงหมอน   ในระหว่างนี้    จิตก็พ้นจากอาสวะ
+01,0033,012,ทั้งหลายไม่ถือมั่นด้วยอุปาทาน.  ความจริง    ท่านพระอานนท์นี้ยับยั้งอยู่แล้วใน
+01,0033,013,ภายนอกด้วยการจงกรม   เมื่อไม่สามารถจะยังคุณวิเศษให้เกิดขึ้นได้    จึงคิดว่า
+01,0033,014,พระผู้มีพระเจ้าได้ตรัสคำนี้แก่เรามิใช่หรือว่า  อานนท์  !        เธอเป็นผู้ได้ทำบุญ
+01,0033,015,ไว้แล้ว    จงหมั่นประกอบความเพียรเถิด   จักเป็นผู้หาอาสวะมิได้โดยฉับพลัน<SUP>*</SUP>
+01,0033,016,อันธรรมดาว่าโทษแห่งพระดำรัสของพระพุทธเจ้าทั้งหลายย่อมไม่มี    เราปรารภ
+01,0033,017,ความเพียรมากเกินไป      เพราะเหตุนั้น     จิตของเราจึงเป็นไปเพื่อความฟุ้งซ่าน
+01,0033,018,เอาเถิด  !  เราจะประกอบความเพียรให้สม่ำเสมอ      ดังนี้      จึงลงจากที่จงกรม
+01,0033,019,ยืนล้างเท้าในที่ล้างเท้าแล้วเข้าไปสู่วิหารนั่งบนเตียง       ดำริว่า     จักพักผ่อนสัก
+01,0033,020,หน่อยหนึ่ง   ได้เอนกายลงบนเตียง.   เท้าทั้งสองพ้นจากพื้น  ศีรษะยังไม่ถึงหมอน
+01,0033,021,ในระหว่างนี้    จิตก็พ้นจากอาสวะทั้งหลายไม่ถือมั่นด้วยอุปาทาน.      ความเป็น

01/010034.csv

@@ -0,0 +1,21 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0034,001,พระอรหันต์ของพระเถระเว้นจากอิริยาบถ  ๔.   เพราะฉะนั้น   เมื่อมีผู้ถามว่า
+01,0034,002,ในพระศาสนานี้   ภิกษุรูปไหน   ไม่นอน   ไม่นั่ง   ไม่ยืน    ไม่จงกรม  ได้บรรลุ
+01,0034,003,พระอรหัต   จะตอบว่า  พระอานนทเถระ  ก็ควร.
+01,0034,004,[<h2>พระอานนท์ดำดินไปเข้าประชุมสงฆ์</h2>]  
+01,0034,005,ครั้งนั้นในวันที่ ๒   ภิกษุเถระทั้งหลายทำภัตกิจเสร็จ   เก็บบาตรและ
+01,0034,006,จีวรแล้ว   ไปประชุมกันที่ธรรมสภา.   ส่วนพระอานนทเถระมีความประสงค์จะ
+01,0034,007,ให้ผู้อื่นรู้การบรรลุความเป็นพระอรหันต์ของตน  มิได้ไปพร้อมกับภิกษุทั้งหลาย
+01,0034,008,ภิกษุทั้งหลายเมื่อจะนั่งบนอาสนะของตน  ๆ  ตามลำดับผู้แก่  ได้นั่งเว้นอาสนะ
+01,0034,009,ไว้สำหรับพระอานนท์เถระ. เมื่อภิกษุบางพวกในธรรมสภานั้นถามว่า นั่นอาสนะ
+01,0034,010,ใคร  ภิกษุทั้งหลายตอบว่า       ของพระอานนท์     ภิกษุทั้งหลายถามว่า ก็ท่าน
+01,0034,011,พระอานนท์ไปไหนเล่า ? ในสมัยนั้น  พระเถระคิดว่า    บัดนี้เป็นเวลาที่เราจะไป
+01,0034,012,เมื่อจะแสดงอานุภาพของตน  ในลำดับนั้น       จึงดำลงในแผ่นดินแล้วแสดงตน
+01,0034,013,บนอาสนะของตนนั้นเอง. อาจารย์พวกหนึ่งกล่าวว่า   มาทางอากาศแล้วนั่ง  ก็มี.
+01,0034,014,[<h2>พรเถระเริ่มปรึกษาและสมมติตนเป็นผู้ปุจฉาวิสัชนา</h2>]
+01,0034,015,เมื่อพระอานนท์นั้นนั่งแล้วอย่างนั้น   พระมหากัสสปเถระ    จึงปรึกษา
+01,0034,016,ภิกษุทั้งหลายว่า   ผู้มีอายุทั้งหลาย  !  พวกเราจะสังคายนาอะไรก่อน พระธรรม
+01,0034,017,หรือพระวินัย ภิกษุทั้งหลายเรียนว่า  ข้าแต่ท่านพระมหากัสสป  !  ชื่อว่าพระวินัย
+01,0034,018,เป็นอายุของพระพุทธศาสนา  เมื่อพระวินัยยังตั้งอยู่      พระพุทธศาสนาจัดว่ายัง
+01,0034,019,ดำรงอยู่    เพราะฉะนั้น  พวกเราจะสังคายนาพระวินัยก่อน .
+01,0034,020,พระมหากัสสป.  จะให้ใครเป็นธุระ  ?

01/010035.csv

@@ -0,0 +1,21 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0035,001,ภิกษุทั้งหลาย.    ให้ท่านพระอุบาลี.
+01,0035,002,ถามว่า  พระอานนท์ไม่สามารถหรือ  ?  
+01,0035,003,แก้ว่า  ไม่สามารถหามิได้.  ก็อีกอย่างหนึ่งแล  เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
+01,0035,004,ยังทรงพระชนม์อยู่นั่นเอง  ทรงอาศัยวินัยปริยัติ  จึงตั้งท่านพระอุบาลีไว้ใน
+01,0035,005,เอตทัคคะว่า   ภิกษุทั้งหลาย  !  บรรดาภิกษุทั้งหลาย   สาวกของเราผู้ทรงวินัย
+01,0035,006,อุบาลีเป็นเลิศดังนี้  เพราะฉะนั้น  ภิกษุทั้งหลายจึงปรึกษากันว่า  พวกเราจะถาม
+01,0035,007,พระอุบาลีเถระสังคายนาพระวินัย  ดังนี้  ลำดับนั้นพระเถระก็ได้สมมติตนเอง  
+01,0035,008,เพื่อต้องการถามพระวินัย.  ฝ่ายพระอุบาลีเถระก็ได้สมมติตนเพื่อประโยชน์
+01,0035,009,แก่การวิสัชนา.
+01,0035,010,[<h2>คำสมมติตนปุจฉาวิสัชนาพระวินัย</h2>]
+01,0035,011,ในการสมมตินั้น   มีพระบาลีดังต่อไปนี้ : -
+01,0035,012,ครั้นนั้นแล   ท่านพระมหากัสสป   เผดียงให้สงฆ์ทราบว่า   ผู้มีอายุ
+01,0035,013,ทั้งหลาย  !    ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า   ถ้าความพรั่งพร้อมของสงฆ์ถึงที่แล้วไซร้  
+01,0035,014,ข้าพเจ้าพึงถามพระวินัยกะพระอุบาลี.<SUP>๑</SUP> 
+01,0035,015,ฝ่ายพระอุบาลีก็เผดียงให้สงฆ์ทราบว่า    ท่านผู้เจริญ   ขอสงฆ์จงฟัง
+01,0035,016,ข้าพเจ้า  ถ้าความพรั่งพร้อมของสงฆ์ถึงที่แล้วไซร้   ข้าพเจ้าผู้อันท่านพระมหา-
+01,0035,017,กัสสปถามแล้วพึงวิสัชนา  <SUP>๒</SUP>   พระวินัย.
+01,0035,018,[<h2>ปุจฉาและวิสัชนาพระวินัย</h2>]
+01,0035,019,ท่านพระอุบาลีครั้นสมมติตนอย่างนั้นแล้ว  ลุกขึ้นจากอาสนะห่มจีวร
+01,0035,020,เฉวียงบ่า   ไหว้ภิกษุเถระทั้งหลายแล้วนั่งบนธรรมาสน์จับพัดวีชนี       อันวิจิตร

01/010036.csv

@@ -0,0 +1,23 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0036,001,ด้วยงา.       คราวนั้นพระมหากัสสปนั่งบนเถรอาสน์   แล้วถามพระวินัยกะท่าน
+01,0036,002,พระอุบาลีว่า   ท่านอุบาลี !  ปฐมปาราชิก    พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงบัญญัติ  ณ
+01,0036,003,ที่ไหน ?
+01,0036,004,พระอุบาลี.   ที่เมืองเวสาลี   ขอรับ.
+01,0036,005,พระมหากัสสป.   ทรงปรารภใคร ?
+01,0036,006,พระอุบาลี.  ทรงปรารภพระสุทินกลันทบุตร.
+01,0036,007,พระมหากัสสป.  ทรงปรารภในเพราะเรื่องอะไร  ?  
+01,0036,008,พระอุบาลี.  ในเพราะเรื่องเมถุนธรรม.
+01,0036,009,ต่อจากนั้น           ท่านพระมหากัสสป       ถามท่านพระอุบาลีถึงวัตถุบ้าง
+01,0036,010,นิทานบ้าง    บุคคลบ้าง   บัญญัติบ้าง    อนุบัญญัติบ้าง   อาบัติบ้าง   อนาบัติบ้าง
+01,0036,011,แห่งปฐมปาราชิก.<SUP>*</SUP>    เหมือนอย่างว่าท่านพระมหากัสสป  ถามถึงวัตถุบ้าง     ฯลฯ
+01,0036,012,ถามถึงอนาบัติบ้าง    แห่งปฐมปาราชิกฉันใด    ก็ถามถึงวัตถุบ้าง    ฯลฯ   อนาบัติ
+01,0036,013,บ้าง   แห่งทุติยปาราชิกฉันนั้น. . . แห่งตติยปาราชิกฉันนั้น. . . ถามถึงวัตถุบ้าง 
+01,0036,014,ฯลฯ  อนาบัติบ้าง   แห่งจตุตถปาราชิกก็ฉันนั้น.           พระอุบาลีเถระอันพระมหา-
+01,0036,015,กัสสปถามแล้ว   ๆ   ก็ได้วิสัชนาแล้ว.
+01,0036,016,[<h2>รวมรวมพระวินัยของภิกษุไว้เป็นหมวด ๆ</h2>]
+01,0036,017,ลำดับนั้น    พระเถระทั้งหลาย    ยกปาราชิก   ๔      เหล่านี้ขึ้นสู่สังคหะ
+01,0036,018,(การสังคายนา)     ว่า   นี้ชื่อปาราชิกกัณฑ์    แล้วได้ตั้งสังฆาทิเสส  ๑๓       ไว้ว่า
+01,0036,019,เตรสกัณฑ์    ตั้ง    ๒   สิกขาบทไว้ว่า  อนิยต   ตั้ง   ๓๐   สิกขาบทไว้ว่า   นิสสัคคิย -
+01,0036,020,ปาจิตตีย์    ตั้ง  ๙๒ สิกขาบทไว้ว่า  ปาจิตตีย์   ตั้ง  ๔ สิกขาบทไว้ว่า   ปาฏิเทสนียะ
+01,0036,021,ตั้ง   ๗๕    สิกขาบทไว้ว่า เสขิยะ   ( และ)   ตั้งธรรม   ๗   ประการไว้ว่า  อธิกรณ-
+01,0036,022,สมถะ  ดังนี้.

01/010037.csv

@@ -0,0 +1,21 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0037,001,[<h2>รวบรวมวินัยของภิกษุณีเป็นหมวด ๆ</h2>]  	
+01,0037,002,พระเถระทั้งหลายครั้นยกมหาวิภังค์ขึ้นสู่สังคหะอย่างนี้แล้ว    จึงตั้ง  ๘
+01,0037,003,สิกขาบท   ในภิกษุณีวิภังค์ไว้ว่า    นี้ชื่อปาราชิกกัณฑ์   ตั้ง   ๑๗   สิกขาบทไว้ว่า
+01,0037,004,สัตตรสกัณฑ์    ตั้ง  ๓๐  สิกขาบทไว้ว่า   นิสสัคคิยปาจิตตีย์   ตั้ง  ๑๖๖  สิกขาบท
+01,0037,005,ไว้ว่า   ปาจิตตีย์  ตั้ง ๘  สิกขาบทไว้ว่า   ปาฏิเทสนียะ   ตั้ง   ๗๕   สิกขาบทไว้ว่า
+01,0037,006,เสขิยะ   (และ)   ตั้งธรรม  ๗  ประการไว้ว่า   อธิกรณสมถะ   ดังนี้.
+01,0037,007,พระเถระทั้งหลาย  ครั้นยกภิกษุวิภังค์ขึ้นสู่สังคหะอย่างนี้แล้วจึงได้
+01,0037,008,ยกแม้ขันธกะและบริวารขึ้น  (สู่สังคายนา)  โดยอุบายนั้นนั่นแล.  พระวินัยปิฎก
+01,0037,009,พร้อมทั้งอุภโตวิภังค์ขันธกะและบริวาร  พระเถระทั้งหลายยกขึ้นสู่สังคหะแล้ว
+01,0037,010,ด้วยประการฉะนี้.
+01,0037,011,พระมหากัสสปเถระ  ได้ถามวินัยปิฎกทั้งหมด.   พระอุบาลีเถระก็ได้
+01,0037,012,วิสัชนาแล้ว.  ในที่สุดแห่งการปุจฉาและวิสัชนา  พระอรหันต์   ๕๐๐   องค์   ได้
+01,0037,013,ทำการสาธยายเป็นคณะ   โดยนัยที่ยกขึ้นสู่สังคหะนั้นแล.  ในอวสานแห่งการ
+01,0037,014,สังคายนาพระวินัย     พระอุบาลีเถระวาพัดวีชนีอันขจิตด้วยงาแล้ว      ลงจาก
+01,0037,015,ธรรมาสน์ไหว้พวกภิกษุผู้แก่แล้วนั่งบนอาสนะที่ถึงแก่ตน.
+01,0037,016,[<h2>เริ่มสังคายนาพระสูตร</h2>]
+01,0037,017,ท่านพระมหากัสสป  ครั้นสังคายนาพระวินัยแล้ว  ประสงค์จะสังคายนา
+01,0037,018,พระธรรม    จึงถามภิกษุทั้งหลายว่า    เมื่อพวกเราจะสังคายนาพระธรรม  ควรจะ
+01,0037,019,ทำใครให้เห็นธุระ    สังคายนาพระธรรม  ?
+01,0037,020,ภิกษุทั้งหลายเรียนว่า       ให้ท่านพระอานนทเถระ

01/010038.csv

@@ -0,0 +1,21 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0038,001,[<h2>คำสวดสมมติปุจฉาวิสัชนาพระสูตร</h2>]
+01,0038,002,ลำดับนั้นแล  ท่านพระมหากัสสปเผดียงให้สงฆ์ทราบว่า  ท่านผู้มีอายุ
+01,0038,003,ทั้งหลาย !     ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า     ถ้าความพรั่งพร้อมของสงฆ์ถึงที่แล้วไซร้
+01,0038,004,ข้าเจ้าพึงถามพระธรรมกะท่านพระอานนท์.<SUP>๑</SUP>    
+01,0038,005,ครั้งนั้นแล  ท่านพระอานนท์  ก็เผดียงให้สงฆ์ทราบว่า  ข้าแต่ท่าน
+01,0038,006,ผู้เจริญ !   ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า     ถ้าความพรั่งพร้อมของสงฆ์ถึงที่แล้วไซร้
+01,0038,007,ข้าพเจ้าอันพระมหากัสสปถามแล้วพึงวิสัชนา <SUP>๒</SUP>     พระธรรม   
+01,0038,008,[<h2>ปุจฉาและวิสัชนาพระสูตร</h2>]
+01,0038,009,ลำดับนั้นแล  ท่านพระอานนท์ลุกขึ้นจากอาสนะห่มจีวรเฉวียงบ่า  ไหว้
+01,0038,010,ภิกษุผู้เถระทั้งหลายแล้วนั่งบนธรรมสาสน์จับพัดวีชนีอันขจิตด้วยงา.     พระมหา-
+01,0038,011,กัสสปะเถระ  ถามพระธรรมกะพระอานนทเถระว่า  อานนท์ผู้มีอายุ  !  พรหมชาล-
+01,0038,012,สูตรพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัส  ณ  ที่ไหน  ?
+01,0038,013,พระอานนท์.     ข้าแต่ท่านผู้เจริญ    ตรัสที่พระตำหนักหลวงในพระราช
+01,0038,014,อุทยานชื่ออัมพลัฏฐิกา    ระหว่างกรุงราชคฤห์กับเมืองนาลันทาต่อกัน
+01,0038,015,พระมหากัสสป.  ทรงปรารภใคร  ?
+01,0038,016,พระอานนท์.       ทรงปรารภสุปปิยปริพาชก         และพรหมทัตตมานพ.
+01,0038,017,ต่อจากนั้น   ท่านพระมหากัสสป   ถามท่านพระอานนท์ถึงนิทานบ้าง    บุคคลบ้าง  
+01,0038,018,แห่งพรหมชาลสูตร.
+01,0038,019,พระมหากัสสป.   ท่านอานนท์ผู้มีอายุ  !    ก็สามัญญผลสูตร    พระผู้มี-  
+01,0038,020,พระภาคเจ้าตรัส   ณ  ที่ไหน

01/010039.csv

@@ -0,0 +1,20 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0039,001,พระอานนท์.  ข้าแต่ท่านผู้เจริญ !   ตรัส  ณ  ที่สวนอัมพวันของหมอชีวก
+01,0039,002,ใกล้กรุงราชคฤห์.
+01,0039,003,พระมหากัสสป.  ทรงปรารภใคร  ?
+01,0039,004,พระอานนท์.  ทรงปรารภพระเจ้าอชาตศัตรูเวเทหิบุตร  
+01,0039,005,ต่อจากนั้น   ท่านพระมหากัสสป  ถามท่านพระอานนท์ถึงนิทานบ้าง
+01,0039,006,บุคคลบ้าง  แห่งสามัญญผลสูตร.  ถามนิกายทั้ง  ๕  โดยอุบายนี้นั่น<SUP>*</SUP>   แล
+01,0039,007,[<h2>นิกาย  ๕</h2>]
+01,0039,008,ที่ชื่อว่านิกาย  ๕  คือ  ทีฆนิกาย  มัชฌิมนิกาย  สังยุตตนิกาย   อังคุตตร-
+01,0039,009,นิกาย    ขุททกนิกาย.       บรรดานิกายเหล่านั้น      พระพุทธพจน์ที่เหลือยกเว้น  ๔
+01,0039,010,นิกายเสีย     ชื่อว่าขุททกนิกาย.    ในขุททกนิกายนั้น      พระวินัย    ท่านอุบาลีเถระ
+01,0039,011,ได้วิสัชนาแล้ว.   ขุททกนิกายที่เหลือ   และอีก  ๔  นิกาย   พระอานนทเถระวิสัชนา.
+01,0039,012,[<h2>พระพุทธพจน์มีจำนวนต่าง ๆ กัน</h2>]
+01,0039,013,พระพุทธพจน์แม้ทั้งหมดนี้นั้น   พึงทราบว่ามีอย่างเดียว   ด้วยอำนาจรส
+01,0039,014,มี  ๒   อย่าง  ด้วยอำนาจธรรมและวินัย  มี  ๓  อย่าง  ด้วยอำนาจปฐมะ   มัชฌิมะ
+01,0039,015,ปัจฉิมะ  อนึ่ง  มี ๓  อย่าง  ด้วยอำนาจปิฎก  มี ๕  อย่าง  ด้วยอำนาจนิกาย   มี  ๙
+01,0039,016,"อย่าง    ด้วยอำนาจองค์   มี  ๘๔,๐๐๐  อย่าง   ด้วยอำนาจพระธรรมขันธ์. "
+01,0039,017,[<h2>พระพุทธพจน์มีอย่างเดียว</h2>]
+01,0039,018,พระพุทธพจน์  ชื่อว่ามีอย่างเดียว  ด้วยอำนาจรสอย่างไร  ?  คือ  ตาม
+01,0039,019,ความเป็นจริง          พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณจนถึง

01/010040.csv

@@ -0,0 +1,22 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0040,001,ปรินิพพานด้วยอนุปาทิเสสนิพพานธาตุ   ในระหว่างนี้ทรงพร่ำสอนเทวดา
+01,0040,002,มนุษย์  นาค  และยักษ์  หรือทรงพิจารณาตลอดเวลา  ๔๕  ปี  ได้ตรัสพระพุทธพจน์
+01,0040,003,ใดไว้   พระพุทธพจน์นั้นทั้งหมดมีรสอย่างเดียว  คือมีวิมุตติเป็นรสเท่านั้น.
+01,0040,004,พระพุทธพจน์  ชื่อว่ามีอย่างเดียว   ด้วยอำนาจรส  ด้วยประการฉะนี้.
+01,0040,005,[<h2> พระพุทธพจน์มี  ๒  อย่าง</h2> ]  
+01,0040,006,พระพุทธพจน์ชื่อว่ามี  ๒  อย่าง   ด้วยอำนาจธรรมและวินัยอย่างไร  ?
+01,0040,007,คือ   อันพระพุทธพจน์ทั้งหมดนี้นั่นแล  ย่อมถึงการนับว่า  พระธรรมและวินัย.
+01,0040,008,บรรดาธรรมและวินัยนั้น   วินัยปิฎก  ชื่อว่าวินัย.   พระพุทธพจน์ที่เหลือชื่อว่า
+01,0040,009,ธรรม.  เพราะเหตุนั้นนั่นแล   พระมหากัสสปได้กล่าวไว้แล้วว่า  ผู้มีอายุ!
+01,0040,010,อย่ากระนั้นเลย  พวกเราพึงสังคายนาธรรมและวินัย  และว่า  เราพึงถามพระวินัย
+01,0040,011,กะท่านอุบาลี  พึงถามพระธรรมกะท่านอานนท์  ดังนี้.  พระพุทธพจน์  ชื่อว่ามี  
+01,0040,012,๒  อย่าง  ด้วยอำนาจธรรมและวินัย  ด้วยประการฉะนี้
+01,0040,013,[<h2>พระพุทธพจน์มี  ๓  อย่าง</h2>]
+01,0040,014,พระพุทธพจน์มี  ๓  อย่าง  ด้วยอำนาจปฐมะ  มัชฌิมะ  และปัจฉิมะ
+01,0040,015,อย่างไร  ?  คืออันที่จริง  พระพุทธพจน์นี้ทั้งหมดนั่นแล  แบ่งประเภทเป็น   ๓
+01,0040,016,คือ  ปฐมพุทธพจน์  มัชฌิมพุทธพจน์  (และ)  ปัจฉิมพุทธพจน์
+01,0040,017,บรรดาพระพุทธพจน์  ๓  อย่างนั้น  พระพุทธพจน์ว่า
+01,0040,018,<B>เราแสวงหาอยู่ซึ่งนายช่างผู้ทำเรือน
+01,0040,019,เมื่อไม่พบ   ได้ท่องเที่ยวไปสู่สงสาร   มีความ
+01,0040,020,เกิดเป็นอเนก  ความเกิดเป็นทุกข์ร่ำไป   แนะ		
+01,0040,021,นายช่างผู้ทำเรือน    เราพบเจ้าแล้ว   เจ้าจัก</B>

01/010041.csv

@@ -0,0 +1,22 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0041,001,<B>สร้างเรือน  (คืออัตภาพของเรา  ไม่ได้อีก
+01,0041,002,ต่อไป  ซี่โครงทั้งหมดของเจ้าเราหักเสียแล้ว
+01,0041,003,ยอดเรือน  (คืออวิชชา)  เรารื้อเสียแล้ว  จิต
+01,0041,004,ของเราได้ถึงพระนิพพานมีสังขารไปปราศ
+01,0041,005,แล้ว    เราได้บรรลุความสิ้นไปแห่งตัณหา  
+01,0041,006,ทั้งหลาย<SUP>๑</SUP>     แล้ว   ดังนี้</B>
+01,0041,007,นี้ชื่อว่าปฐมพุทธพจน์.  อาจารย์บางพวกกล่าวถึงอุทานคาถาในขันธกะ
+01,0041,008,ว่า    เมื่อใดแลธรรมทั้งหลายย่อมปรากฏ <SUP>๒</SUP>    ดังนี้เป็นต้น   ชื่อว่าปฐมพุทธพจน์.
+01,0041,009,ก็คาถานั้นเกิดแก่พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้บรรลุความเป็นพระสัพพัญญู              ทรง
+01,0041,010,พิจารณาปัจจยาการ  ในพระญาณอันสำเร็จด้วยโสมนัส   ในวันปาฏิบท   บัณฑิต
+01,0041,011,พึงทราบว่า    อุทานคาถา.      อนึ่ง   พระพุทธเจ้าได้ตรัสพระดำรัสใด      ในคราว
+01,0041,012,ปรินิพพานว่า      ภิกษุทั้งหลายเอาเถิด     บัดนี้เราขอเตือนเธอทั้งหลาย    สังขาร
+01,0041,013,ทั้งหลายมีความเสื่อมเป็นธรรมดา    เธอทั้งหลายจงยังกิจทั้งปวงให้ถึงพร้อมด้วย
+01,0041,014,ความไม่ประมาทเถิด <SUP>๓</SUP>      นี้ชื่อว่าปัจฉิมพุทธพจน์.
+01,0041,015,พระพุทธพจน์     ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ในระหว่างแห่งกาลทั้ง  ๒
+01,0041,016,นั้น     ชื่อว่ามัชฌิมพุทธพจน์.   พระพุทธพจน์ชื่อว่ามี  ๓  อย่าง   ด้วยอำนาจเป็น
+01,0041,017,ปฐมะ   มัชฌิมะ   และปัจฉิมะ   ด้วยประการฉะนี้.
+01,0041,018,[<h2>ปิฎก  ๓</h2>]
+01,0041,019,พระพุทธพจน์ทั้งปวงเป็น   ๓   อย่าง    ด้วยอำนาจแห่งปิฎกอย่างไร  ?
+01,0041,020,ก็พระพุทธพจน์แม้ทั้งปวงมีอยู่   ๓   ประการเท่านั้น   คือพระวินัยปิฎก     พระ-
+01,0041,021,สุตตันตปิฎก    พระอภิธรรมปิฎก.     ใน   ๓    ปิฎกนั้น         พระพุทธพจน์นี้คือ

01/010042.csv

@@ -0,0 +1,22 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0042,001,ประมวลพระพุทธวจนะแม้ทั้งหมด   ทั้งที่ร้อยกรองในปฐมสังคายนา  ทั้งที่
+01,0042,002,ร้อยกรองในภายหลัง   เป็นปาฏิโมกข์  ๒  ฝ่าย  วิภังค์ ๒ ขันธกะ  ๒๒  บริวาร 
+01,0042,003,๑๖  ชื่อวินัยปิฎก.    พระพุทธวจนะนี้คือ    ทีฆนิกายเป็นที่รวบรวมพระสูตร
+01,0042,004,๓๔    สูตร    มีพรหมชาลสูตรเป็นต้น   มัชฌิมนิกาย  เป็นที่รวบรวมพระสูตร
+01,0042,005,๑๕๒ สูตร    มีมูลปริยายสูตรเป็นต้น   สังยุตตนิกาย  เป็นที่รวบรวมพระสูตร
+01,0042,006,"๗,๗๖๒    สูตร     มีโอฆตรณสูตรเป็นต้น      อังคุตตรนิกาย     เป็นที่รวบรวม"
+01,0042,007,"พระสูตร  ๙,๕๕๗  สูตร มีจิตตปริยาทานสูตรเป็นต้น ขุททกนิกาย ๑๕ ประเภท"
+01,0042,008,ด้วยอำนาจแห่งขุททกปาฐะ  ธรรมบท  อุทาน  อิติวุตตกะ  สุตตนิบาต  วิมาน-
+01,0042,009,วัตถุ   เปตวัตถุ   เถรคาถา   เถรีคาถา   ชาดก   นิทเทส  ปฏิสัมภิทา  อปทาน
+01,0042,010,พุทธวงศ์  จริยาปิฎก  ชื่อสุตตันตปิฎก.  พระพุทธพจน์นี้คือธัมมสังคิณี   วิภังค์
+01,0042,011,ธาตุกถา  ปุคคลบัญญัติ  กถาวัตถุ  ยมก  ปัฏฐาน  ชื่ออภิธรรมปิฎก.
+01,0042,012,[<h2>อรรถาธิบายคำว่าวินัย</h2>]
+01,0042,013,ในพระวินัย  พระสูตร  และพระอภิธรรมนั้น
+01,0042,014,<B>พระวินัย   อันบัณฑิตผู้รู้อรรถแห่ง
+01,0042,015,พระวินัยทั้งหลายกล่าวว่า  วินัย  เพราะมีนัย
+01,0042,016,ต่าง ๆ เพราะมีนัยพิเศษ  และเพราะฝึกกาย
+01,0042,017,และวาจา.</B>
+01,0042,018,จริงอยู่  ในพระวินัยนี้  มีนัยต่าง ๆ คือ  มีปาฏิโมกขุทเทศ  ๕  ประการ
+01,0042,019,กองอาบัติ   ๗   มีปาราชิกเป็นต้น     มาติกาและนัยมีวิภังค์เป็นต้นเป็นประเภท
+01,0042,020,และนัยคืออนุบัญญัติเป็นพิเศษ    คือมีนัยอันกระทำให้มั่นและกระทำให้หย่อน
+01,0042,021,เป็นประโยชน์.  อนึ่ง  พระวินัยนี้ย่อมฝึกกายและวาจา  เพราะห้ามซึ่งอัชฌาจาร

01/010043.csv

@@ -0,0 +1,21 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0043,001,ทางกายและทางวาจา.  เพราะฉะนั้น  พระวินัยนี้  ท่านจังกล่าวว่า  วินัย  เพราะ
+01,0043,002,มีนัยต่าง ๆ เพราะมีนัยพิเศษ    และเพราะฝึกกายและวาจา.  ด้วยเหตุนั้น  เพื่อ
+01,0043,003,ความเป็นผู้ฉลาดในอรรถาธิบายคำแห่งวินัยนี้   ข้าพเจ้าจึงกล่าวคาถาประพันธ์
+01,0043,004,นี้ไว้ว่า
+01,0043,005,<B>พระวินัยนี้  อันบัณฑิตผู้รู้อรรถแห่ง  
+01,0043,006,พระวินัยทั้งหลายกล่าวว่า  วินัย  เพราะมีนัย
+01,0043,007,ต่าง ๆ  เพราะมีนัยพิเศษ  และเพราะฝึกกาย
+01,0043,008,และวาจา  ดังนี้.</B>
+01,0043,009,[<h2>อรรถาธิบายคำว่าสูตร</h2>]
+01,0043,010,ส่วนพระสูตรนอกนี้
+01,0043,011,<B>ท่านกล่าวว่า   สูตร   เพราะบ่งถึง
+01,0043,012,ประโยชน์   เพราะมีอรรถอันพระผู้มีพระ-	
+01,0043,013,ภาคเจ้าตรัสดีแล้ว   เพราะเผล็ดประโยชน์
+01,0043,014,เพราะหลั่งประโยชน์  เพราะป้องกันด้วยดี
+01,0043,015,และเพราะมีส่วนเสมอด้วยเส้นด้าย.</B>
+01,0043,016,จริงอยู่  พระสูตรนั้น  ย่อมบ่งถึงประโยชน์ต่างด้วยประโยชน์มีประโยชน์
+01,0043,017,ตนและประโยชน์ผู้อื่นเป็นต้น.   อนึ่ง    ประโยชน์ทั้งหลายอันพระผู้มีพระภาคเจ้า
+01,0043,018,ตรัสดีแล้ว    ในพระสูตรนี้    เพราะตรัสโดยอนุโลมแก่อัธยาศัยแห่งเวไนย.     อนึ่ง
+01,0043,019,พระสูตรนี้  ย่อมเผล็ดประโยชน์  ท่านอธิบายว่า   ย่อมเผล็ดผลดุจข้าวกล้าฉะนั้น.
+01,0043,020,อนึ่ง     พระสูตรนี้ย่อมหลั่งประโยชน์เหล่านั้น   ท่านอธิบายว่า   ย่อมรินดุจแม่โค

01/010044.csv

@@ -0,0 +1,23 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0044,001,นมหลั่งน้ำนมฉะนั้น.   อนึ่ง  พระสูตรนี้ย่อมป้องกัน  ท่านอธิบายว่า  ย่อมรักษา
+01,0044,002,ด้วยดี   ซึ่งประโยชน์เหล่านั้น.    อนึ่ง    พระสูตรนี้มีส่วนเสมอด้วยเส้นด้าย.
+01,0044,003,เหมือนอย่างว่าเส้นบรรทัด  ย่อมเป็นประมาณของช่างไม้ฉันใด   แม้พระสูตรนี้
+01,0044,004,ก็ย่อมเป็นประมาณแห่งวิญญูชนฉันนั้น.  อนึ่ง  เหมือนดอกไม้ที่เขาคุมไว้ด้วย
+01,0044,005,เส้นด้ายอันลมให้เรี่ยรายกระจัดกระจายไม่ได้ฉันใด   ประโยชน์ทั้งหลายที่ทรง
+01,0044,006,ประมวลไว้ด้วยพระสูตรนี้ย่อมไม่เรี่ยราย  ไม่กระจัดกระจายฉันนั้น.  ด้วยเหตุนั้น
+01,0044,007,เพื่อความเป็นผู้ฉลาดในอรรถาธิบายคำแห่งพระสูตรนี้    ข้าพเจ้าจึงกล่าวคาถา
+01,0044,008,ประพันธ์นี้ไว้ว่า  
+01,0044,009,<B>พระสูตรท่านกล่าวว่า  สูตร  เพราะ
+01,0044,010,บ่งถึงประโยชน์    เพราะมีอรรถอันพระผู้มี
+01,0044,011,พระภาคเจ้าตรัสดีแล้ว    เพราะเผล็ดประ-
+01,0044,012,โยชน์  เพราะหลั่งประโยชน์  เพราะป้องกัน
+01,0044,013,ด้วยดี และเพราะมีส่วนเสมอด้วยด้าย  ดังนี้.</B>
+01,0044,014,[<h2>อรรถาธิบายคำว่าอภิธรรม</h2>]
+01,0044,015,ส่วนพระอภิธรรมนอกนี้
+01,0044,016,<B>ด้วยเหตุที่ธรรมทั้งหลาย   ที่มีความ 
+01,0044,017,เจริญ  ที่มีความกำหนดหมาย ที่บุคคลบูชา
+01,0044,018,แล้ว ที่บัณฑิตกำหนดตัด และที่ยิ่ง  อันพระ
+01,0044,019,ผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้แล้วในพระอธิธรรมนี้
+01,0044,020,ฉะนั้น ท่านจึงกล่าวว่า  อภิธรรม.</B>
+01,0044,021,ก็อภิศัพท์นี้   ย่อมปรากฏในอรรถว่าเจริญ    ว่ามีความกำหนดหมาย
+01,0044,022,ว่าอันบุคคลบูชาแล้ว  ว่าอันบัณฑิตกำหนดตัดแล้ว   และว่ายิ่ง.   จริงอย่างนั้น

01/010045.csv

@@ -0,0 +1,20 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0045,001,อภิศัพท์นี้มาในอรรถว่าเจริญ      ในคำเป็นต้นว่า     ทุกขเวทนากล้า     ย่อมเจริญ
+01,0045,002,แก่เรา<SUP>๑</SUP>       ดังนี้.    มาในอรรถว่ามีความกำหนดหมายในคำเป็นต้นว่า     ราตรี
+01,0045,003,เหล่านั้นใด     อันท่านรู้กันแล้ว    กำหนดหมายแล้ว <SUP>๒</SUP>   ดังนี้.    มาในอรรถว่าอัน
+01,0045,004,บุคคลบูชาแล้ว         ในคำมีว่า        พระองค์เป็นพระราชาผู้อันพระราชาบูชาแล้ว
+01,0045,005,เป็นจอมมนุษย์<SUP>๓</SUP>     เป็นอาทิ.     มาในอรรถว่าอันบัณฑิตกำหนดตัดแล้ว  ในคำ
+01,0045,006,เป็นอาทิว่า   ภิกษุเป็นผู้สามารถเพื่อจะแนะนำเฉพาะธรรม  เฉพาะวินัย<SUP>๔</SUP>  ท่าน
+01,0045,007,อธิบายว่า     เป็นผู้สามารถจะแนะนำในธรรมและวินัย     ซึ่งเว้นจากความปะปน  
+01,0045,008,กันและกัน.     มาในอรรถว่ายิ่ง     ในคำเป็นต้นว่า    มีวรรณะงามยิ่ง<SUP>๕</SUP>      ดังนี้.
+01,0045,009,ก็พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสธรรมทั้งหลายในพระอภิธรรมนี้          มีความเจริญบ้าง
+01,0045,010,โดยนัยมีอาทิว่า  ภิกษุย่อมเจริญมรรค  เพื่อเข้าถึงรูปภพ <SUP>๖</SUP>  ภิกษุมีจิตประกอบ
+01,0045,011,ด้วยเมตตาแผ่ไปตลอดทิศหนึ่ง <SUP>๗</SUP> อยู่.   ชื่อว่ามีความกำหนดหมายบ้าง  เพราะ
+01,0045,012,เป็นธรรมควรกำหนดได้           ด้วยกรรมทวารและปฏิปทาที่สัมปยุตด้วยอารมณ์ 
+01,0045,013,เป็นต้น      โดยนัยมีอาทิว่า       จิต ... ปรารภอารมณ์ใด  ๆ       เป็นรูปารมณ์ก็ดี
+01,0045,014,สัททารมณ์ก็ดี <SUP>๘</SUP>   อันบุคคลบูชาแล้วบ้าง  อธิบายว่า  ควรบูชา  โดยนัยเป็นต้นว่า
+01,0045,015,เสขธรรม   อเสขธรรม   โลกุตรธรรม<SUP>๙</SUP>.   ชื่อว่าอันบัณฑิตกำหนดตัดบ้าง  เพราะ
+01,0045,016,เป็นธรรมที่ท่านกำหนดตามสภาพ       โดยนัยเป็นต้นว่า    ในสมัยนั้น     ผัสสะมี
+01,0045,017,เวทนา<SUP>๑๐</SUP>มี.    ตรัสธรรมทั้งหลายที่ยิ่งบ้าง   โดยนับเป็นต้นว่า  มหัคคตธรรม
+01,0045,018,อัปปมาณธรรม <SUP>๑๑</SUP> อนุตตรธรรม<SUP>๑๒</SUP> ด้วยเหตุนั้น  เพื่อความเป็นผู้ฉลาดใน     
+01,0045,019,อรรถาธิบายคำแห่งพระอภิธรรมนี้      ข้าพเจ้าจึงกล่าวคาถาประพันธ์นี้ไว้ว่า

01/010046.csv

@@ -0,0 +1,22 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0046,001,<B>ด้วยเหตุที่ธรรมทั้งหลายที่มีความ
+01,0046,002,เจริญ ที่มีความกำหนดหมาย ที่บุคคลบูชา
+01,0046,003,แล้ว  บัณฑิตกำหนดตัด    และที่ยิ่ง    อัน  	  
+01,0046,004,พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้แล้วในพระอภิ-
+01,0046,005,ธรรมนี้  ฉะนั้น  ท่านจึงกล่าวว่า  อภิธรรม.</B>
+01,0046,006,ส่วนปิฎกศัพท์ใด     เป็นศัพท์ที่ไม่พิเศษในพระวินัย     พระสูตรและ  
+01,0046,007,พระอภิธรรรมนี้     ปิฎกศัพท์นั้น
+01,0046,008,<B>อันบัณฑิตทั้งหลายผู้รู้อรรถแห่งปิฎก
+01,0046,009,กล่าวว่า ปิฏก  โดยอรรถว่าปริยัติและภาชนะ	
+01,0046,010,ศัพท์ทั้ง   ๓   มีวินัยเป็นต้น     บัณฑิตพึงให้
+01,0046,011,ประชุมลงด้วยปิฎกศัพท์นั้น   แล้วพึงทราบ.</B>
+01,0046,012,[<h2> ปิฎกเปรียบเหมือนตะกร้า</h2>]
+01,0046,013,จริงอยู่    แม้ปริยัติ    ท่านก็เรียกว่า   ปิฎก    ในคำทั้งหลายเป็นต้นว่า     อย่าเชื่อ
+01,0046,014,โดยการอ้างตำรา<SUP>๑</SUP>.     แม้ภาชนะอย่างใดอย่างหนึ่ง  ท่านก็เรียกว่า  ปิฎก  ในคำ
+01,0046,015,เป็นต้นว่าลำดับนั้น     บุรุษถือจอบและตะกร้ามา<SUP>๒</SUP>.      เพราะเหตุนั้น  บัณฑิต
+01,0046,016,ทั้งหลายผู้รู้อรรถแห่งปิฎกกล่าวว่า    ปิฎก   โดยอรรถว่าปริยัติและภาชนะ.
+01,0046,017,บัดนี้    พึงทราบอรรถแห่งบาทคาถาว่า    <B>เตน  สโมธาเนตฺวา  ตโยปิ
+01,0046,018,วินยาทโย   เยฺยา</B>     โดยนัยอย่างนี้ ศัพท์แม้ทั้ง   ๓     มีวินัยเป็นต้นเหล่านั้น
+01,0046,019,อันบัณฑิตพึงย่อเข้าเป็นสมาสกับด้วยปิฎกศัพท์ซึ่งมีอรรถเป็น   ๒    อย่าง   นี้นั้น
+01,0046,020,แล้ว   พึงทราบอย่างนี้ว่า   วินัยนั้นด้วยชื่อว่าปิฎกด้วย    เพราะเป็นปริยัติ   และ
+01,0046,021,"เพราะเป็นภาชนะแห่งเนื้อความนั้น ๆ  เหตุนั้นจึงชื่อว่า  วินัยปิฎก,   สูตรนั้นด้วย"

01/010047.csv

@@ -0,0 +1,20 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0047,001,"ชื่อว่าปิฎกด้วยโดยนัยตามที่กล่าวแล้วนั้นแล  เหตุนั้นจึงชื่อว่า  สุตตปิฎก,"
+01,0047,002,อภิธรรมนั้นด้วย  ชื่อว่าปิฎกด้วย  โดยนัยตามที่กล่าวแล้วนั้นเอง  เหตุนั้นจึง
+01,0047,003,ชื่อว่า  อภิธรรมปิฎก.  ก็ครั้นทราบอย่างนี้แล้ว    เพื่อความเป็นผู้ฉลาดโดย
+01,0047,004,ประการต่าง ๆ  ในปิฎกเหล่านั้นนั่นแลแม้อีก
+01,0047,005,<B>บัณฑิตพึงแสดงความต่างแห่งเทศนา
+01,0047,006,ศาสนา กถา และสิกขา  ปหานะ  คัมภีรภาพ	 	
+01,0047,007,ในปิฎกเหล่านั้น   ตามสมควร   ภิกษุย่อมถึง
+01,0047,008,ซึ่งความต่างแห่งปริยัติก็ดี     สมบัติและวิบัติ	
+01,0047,009,ก็ดี   อันใด   ในปิฎกใด   มีวินัยปิฎกเป็นต้น
+01,0047,010,โดยประการใด       บัณฑิตพึงประกาศความ
+01,0047,011,ต่างแห่งปริยัติเป็นต้น   แม้นั้นทั้งหมด   โดย
+01,0047,012,ประการนั้น.</B>
+01,0047,013,วาจาเครื่องแสดงและวาจาเครื่องประกาศ  ในปิฎกทั้ง  ๓ นั้น  ดังต่อ
+01,0047,014,ไปนี้ : -  แท้จริง  ปิฎกทั้ง  ๓  นี้  ท่านเรียกว่า  อาณาเทศนา        โวหารเทศนา
+01,0047,015,ปรมัตถเทศนา  และยถาปราธศาสน์  ยถานุโลมศาสน์  ยถาธรรมศาสน์  และ
+01,0047,016,ว่าสังวราสังวรรกถา   ทิฏฐิวินิเวฐนกถา   และนามรูปปริเฉทกถา  ตามลำดับ.
+01,0047,017,ความจริง  บรรดาปิฎกทั้ง  ๓   นี้   วินัยปิฎกท่านให้ชื่อว่า  อาณาเทศนา เพราะ
+01,0047,018,"พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ควรแก่อาณา     ทรงแสดงไว้โดยเป็นปิฎกมาด้วยอาณา,"
+01,0047,019,สุตตันตปิฎก  ท่านให้ชื่อว่าโวหารเทศนา   เพราะพระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ฉลาดใน

01/010048.csv

@@ -0,0 +1,21 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0048,001,"โวหาร  ทรงแสดงไว้โดยเป็นปิฎกมากด้วยโวหาร,  อภิธรรมปิฎก  ท่านให้ชื่อว่า"
+01,0048,002,ปรมัตถเทศนา  เพราะพระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ฉลาดในปรมัตถ์  ทรงแสดงไว้โดย
+01,0048,003,เป็นปิฎกมากด้วยปรมัตถ์.  อนึ่ง ปิฎกแรกท่านให้ชื่อว่า ยถาปราธศาสน์ เพราะ
+01,0048,004,สัตว์ทั้งหลายที่เป็นผู้มีความผิดมากนั้น    พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงสั่งสอนตาม
+01,0048,005,ความผิดในปิฎกนี้.      ปิฎกที่สองท่านให้ชื่อว่า   ยถานุโลมศาสน์  เพราะสัตว์
+01,0048,006,ทั้งหลาย  ผู้มีอัธยาศัย  อนุสัย  จริยา  และอธิมุตติไม่ใช่อย่างเดียวกัน พระผู้มี
+01,0048,007,"พระภาคเจ้าทรงสั่งสอนตามสมควรในปิฎกนี้,  ปิฎกที่สามท่านให้ชื่อว่า  ยถา-  "
+01,0048,008,ธรรมศาสน์  เพราะสัตว์ทั้งหลายผู้มีความสำคัญในสิ่งสักว่ากองธรรมว่า   เรา
+01,0048,009,"ว่า  ของเรา  พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงสั่งสอนตามธรรมในปิฎกนี้,    อนึ่ง  ปิฎก"
+01,0048,010,แรกท่านให้ชื่อว่า  สังวราสังวรกถา  เพราะความสำรวมน้อยและใหญ่  อันเป็น
+01,0048,011,"ปฏิปักษ์ต่อความละเมิด  พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ในปิฎกนี้,  ปิฎกที่สองท่าน"
+01,0048,012,ให้ชื่อว่า ทิฏฐิวินิเวฐนกถา เพราะการคลี่คลายทิฏฐิอันเป็นปฏิปักษ์ต่อทิฏฐิ ๖๒
+01,0048,013,"พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ในปิฎกนี้,  ปิฎกที่สามท่านให้ชื่อว่า  นามรูปปริเฉท-"
+01,0048,014,กถา  เพราะการกำหนดนามรูปอันเป็นปฏิปักษ์ต่อกิเลส  มีราคะเป็นต้น  พระ-
+01,0048,015,"ผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ในปิฎกนี้,      ก็แลให้ปิฎกทั้งสามนี้      บัณฑิตพึงทราบ"
+01,0048,016,สิกขา  ๓  ปานะ  ๓  คัมภีรภาพ  ๔  ประการ.   จริงอย่างนั้น           อธิสีลสิกขา
+01,0048,017,"ท่านกล่าวไว้โดยพิเศษในพระวินัยปิฎก,  อธิจิตตสิกขา  ท่านกล่าวไว้โดยพิเศษ"
+01,0048,018,"ในพระสุตตปิฎก,   อธิปัญญาสิขาท่านกล่าวไว้โดยพิเศษในพระอภิธรรมปิฎก."
+01,0048,019,อนึ่ง    ความละวีติกมกิเลสท่านกล่าวไว้ในวินัยปิฎก   เพราะศีลเป็นข้าศึกต่อ
+01,0048,020,"ความละเมิดแห่งกิเลสทั้งหลาย,     ความละปริยุฏฐานกิเลส    ท่านกล่าวไว้ใน"

01/010049.csv

@@ -0,0 +1,20 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0049,001,"พระสุตตปิฎก    เพราะสมาธิเป็นข้าศึกต่อปริยุฏฐานกิเลส,   ความละอนุสัยกิเลส"
+01,0049,002,"ท่านกล่าวไว้ในอภิธรรมปิฎก    เพราะปัญญาเป็นข้าศึกต่ออนุสัยกิเลส,         อนึ่ง"
+01,0049,003,"การละกิเลสทั้งหลายด้วยองค์นั้น  ๆ  ท่านกล่าวไว้ในปิฎกที่หนึ่ง,         การละด้วย"
+01,0049,004,"การข่มไว้และตัดขาด   ท่านกล่าวไว้ใน  ๒  ปิฎกนอนกนี้,  หนึ่ง     การละสังกิเลส"
+01,0049,005,"คือทุจริต   ท่านกล่าวไว้ในปิฎกที่หนึ่ง,   การละกิเลสคือตัณหาและทิฏฐิ      ท่าน"
+01,0049,006,"กล่าวไว้ใน  ๒  ปิฎกนอกนี้,    ก็บัณฑิตพึงทราบความที่พระพุทธพจน์เป็นคุณลึกซึ้ง  "
+01,0049,007,โดยธรรม    โดยอรรถ    โดยเทศนา       และโดยปฏิเวธทั้ง   ๔    อย่าง   ในปิฎก
+01,0049,008,ทั้ง ๓   นี้  แต่ละอย่าง  ๆ.	
+01,0049,009,<H2>[อธิบายคัมภีรภาพ  ๔  อย่าง]</H2>
+01,0049,010,บรรดาคัมภีรภาพทั้ง  ๔  นั้น   พระบาลี   ชื่อว่าธรรม.        เนื้อความแห่ง
+01,0049,011,พระบาลีนั้นนั่นแล   ชื่อว่าอรรถ.        การแสดงพระบาลีนั้นที่กำหนดไว้ด้วยใจนั้น
+01,0049,012,ชื่อว่าเทศนา.    การหยั่งรู้พระบาลีและอรรณแห่งพระบาลีตามเป็นจริง        ชื่อว่า
+01,0049,013,ปฏิเวธ.    ก็เพราะในปิฎกทั้ง   ๓  นี้  ธรรม    อรรถ   เทศนา      และปฏิเวธเหล่านี้
+01,0049,014,อันบุคคลผู้มีปัญญาทรามทั้งหลายหยั่งลงได้ยากและมีที่ตั้งอาศัยที่พวกเขาไม่พึง
+01,0049,015,"ได้    ดุจมหาสมุทรอันสัตว์ทั้งหลาย          มีกระต่ายเป็นต้นหยั่งลงได้ยากฉะนั้น,"
+01,0049,016,เพราะฉะนั้น    จึงจัดว่าเป็นคุณลึกซึ้ง.       ก็แลบัณฑิตพึงทราบคัมภีรภาพทั้ง  ๔
+01,0049,017,ในปิฏกทั้ง   ๓   นี้   แต่ละปิฎก   ด้วยประการฉะนี้.
+01,0049,018,<H2>[อธิบายคัมภีรภาพอีกนัยหนึ่ง]</H2>
+01,0049,019,"อีกอย่างหนึ่ง   เหตุ     ชื่อว่าธรรม,      สมจริงดังพระดำรัสที่พระผู้มี-"

01/010050.csv

@@ -0,0 +1,20 @@
+Book,Page,LineNumber,Text
+01,0050,001,พระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า  ความรู้ในเหตุ  ชื่อว่าธรรมปฏิสัมภิทา.<SUP>๑</SUP>   ผลแห่งเหตุ
+01,0050,002,ชื่อว่าอรรถ  สมจริงดังพระดำรัสที่พระผู้มีพระภาคเจ้าไว้ว่า   ความรู้ในผล
+01,0050,003,แห่งเหตุ  ชื่อว่าอัตถปฏิสัมภิทา<SUP>๒</SUP>.  บัญญัติ  อธิบายว่า  การเทศนาธรรมตาม
+01,0050,004,ธรรม  ชื่อว่าเทศนา.  การตรัสรู้ชื่อว่าปฏิเวธ.   ก็ปฏิเวธนั้นเป็นทั้งโลกิยะและ
+01,0050,005,โลกุตระ  คือความรู้รวมลงในธรรมตามสมควรแก่อรรถ  ในอรรถตามสมควร
+01,0050,006,แก่ธรรม  ในบัญญัติตามสมควรแก่ทางแห่งบัญญัติ  โดยวิสัยและโดยความไม่
+01,0050,007,งมงาย<SUP>๓</SUP>.  
+01,0050,008,บัดนี้  ควรทราบคัมภีร์ทั้ง  ๔  ประการ  ในปิฎกทั้ง  ๓  นี้    แต่ละ
+01,0050,009,ปิฎก  เพราะเหตุที่ธรรมชาตหรืออรรถชาตใด ๆ  ก็ดี   อรรถที่พระผู้มีพระ-
+01,0050,010,ภาคเจ้าพึงให้ทราบย่อมเป็นอรรถมีหน้าเฉพาะต่อญาณของนักศึกษาทั้งหลาย
+01,0050,011,ด้วยประการใด ๆ  เทศนาอันส่องอรรถนั้นให้กระจ่างด้วยประการนั้น ๆ  นี้ใด
+01,0050,012,ก็ดี  ปฏิเวธคือความหยั่งรู้ไม่วิปริตในธรรม  อรรถและเทศนานี้ใดก็ดี    ใน
+01,0050,013,ปิฎกเหล่านี้  ธรรม  อรรถ  เทศนา  และปฏิเวธทั้งหมดนี้  อันบุคคลผู้มี
+01,0050,014,ปัญญาทรามทั้งหลาย  มิใช่ผู้มีกุศลสมภารได้ก่อสร้างไว้  พึงหยั่งถึงได้ยากและ
+01,0050,015,ที่พึ่งอาศัยไม่ได้  ดุจมหาสมุทรอันสัตว์ทั้งหลายมีกระต่ายเป็นต้นหยั่งถึงได้ยาก
+01,0050,016,ฉะนั้น.  ก็พระคาถานี้ว่า
+01,0050,017,<B>บัณฑิตพึงแสดงความต่างแห่งเทศนา
+01,0050,018,ศาสนา กถา และสิกขา  ปหานะ  คัมภีรภาพ
+01,0050,019,ในปิฎกเหล่านั้นตามสมควร  ดังนี้</B>