| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 28,0046,001,ธาตุและอายตนะ ว่า ขันธ์ ธาตุและอายตนะเป็นของเรา บุคคลรู้ไม่สำคัญ | |
| 28,0046,002,อยู่อย่างนี้ ย่อมไม่ถือมั่นอะไร ๆ ในโลก เมื่อไม่ถือมั่น ย่อมไม่สะดุ้งกลัว | |
| 28,0046,003,เมื่อไม่สะดุ้งกลัว ย่อมดับสนิทได้เฉพาะตนทีเดียว รู้ชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว | |
| 28,0046,004,พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำ ทำ เสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็น | |
| 28,0046,005,อย่างนี้มิได้มี ดังนี้ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อันนี้แล คือ ข้อปฏิบัติอันเป็น | |
| 28,0046,006,ที่สบายแก่การเพิกถอนซึ่งความสำคัญสิ่งทั้งปวงด้วยตัณหามานะและทิฏฐิ. | |
| 28,0046,007,<I>จบ ปฐมสัปปายสูตรที่ ๙</I> | |
| 28,0046,008,<h1>อรรถกถาปฐมสัปปายสูตรที่ ๙</h1> | |
| 28,0046,009,ในสูตรที่ ๙ มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้. | |
| 28,0046,010,บทว่า <B>สมุคฺฆาตสปฺปายา</B> ได้แก่ เป็นอุปการะแก่การเพิกถอน. | |
| 28,0046,011,บทว่า <B>ตโต ตํ โหติ อญฺถา</B> ความว่า สิ่งนั้นย่อมเป็นโดยอาการอื่น | |
| 28,0046,012,จากที่สำคัญนั้น. บทว่า <B>อญฺถาภาวี ภวสตฺโต โลโก ภวเมว | |
| 28,0046,013,อภินนฺทติ</B> ความว่า สัตว์แม้มีความเปลี่ยนแปลงเป็นอย่างอื่น ด้วยการ | |
| 28,0046,014,เข้าถึงความเป็นอย่างอื่น คือความเปลี่ยนแปลงก็ยังติด คือข้อง คือกังวล | |
| 28,0046,015,อยู่ในภพ สัตว์โลกนี้จึงชื่อว่าย่อมเพลิดเพลินเฉพาะภพเท่านั้น. บทว่า | |
| 28,0046,016,<B>ยาวตา ภิกฺขเว ขนฺธธาตุอายตนํ</B> ความว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคลนั้น | |
| 28,0046,017,ย่อมไม่สำคัญแม้ขันธ์ธาตุและอายตนะนี้มีประมาณเท่าใดว่า ขันธ์ทั้งหลาย | |
| 28,0046,018,ธาตุทั้งหลาย และอายตนะ ดังนี้. ด้วยบทว่า <B>ตมฺปิ น มญฺติ</B> ทรงชัก | |
| 28,0046,019,เอาข้อที่บุคคลถือเอาในหนหลังนั่นแลมาแสดงอีก. ในพระสูตรนี้ ตรัส | |
| 28,0046,020,วิปัสสนาให้บรรลุพระอรหัตในฐานะ ๑๔๘. | |
| 28,0046,021,<I>จบ อรรถกถาปฐมสัปปายสูตรที่ ๙</I> | |